فصلنامه علمی­ پژوهشی بیهوشی و درد

چکیده

زمینه و هدف: درد احشایی یک احساس ناخوشایند است که درمان آن با داروهای سنتتیک دارای عوارضی همچون وابستگی روانی، دیسکرازی­ خونی و غیره بوده و تجویز داروهای گیاهی رهیافت مناسبی برای کاهش این عوارض می­باشد. باریجه از جمله گیاهان دارویی است که بر مبنای اطلاعات موجود در طب سنتی و برخی از پژوهش­های نوین علمی، اثرات درمانی مختلفی دارد که از جمله­ی آن­ها می­توان به خواص ضد باکتریایی، ضد قارچی، آنتی اکسیدانی و ضد التهابی گیاه مذکور اشاره نمود. هدف این پژوهش بررسی اثر تسکینی گیاه باریجه بر درد احشایی است.

روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 40 موش سوری نر نژاد N-MRI انجام گرفت( g4 ±36). موش­ها به­صورت تصادفی به گروه­های کنترل، کنترل مثبت (فلونیکسین)، تیمار1، تیمار2 و تیمار3 تقسیم­بندی شدند. گروه­های کنترل و کنترل مثبت به ترتیب سرم­فیزیولوژی و فلونیکسین (mg/kg2) و گروه­های تیمار نیز به ترتیب دوزهای 25، 50 و 100 میلی­گرم بر کیلوگرم از عصاره­ی باریجه را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 15دقیقه پس از هر تجویز، موش­ها برای القاء درد احشایی مورد تزریق اسید استیک 6/0 % (ml/kg10) قرار گرفته و اثرات ضد­دردی با شمارش تعداد رایت­ها طی 30 دقیقه تعیین گشت. داده­ها با استفاده از نرم­افزار آماری SPSS و آنالیز واریانس یک­طرفه و تست تکمیلی Tukey در سطح معنی داری 05/0P< مورد تجزیه و تحلیل واقع شدند.

یافته­ها: عصاره­های باریجه با دوزهای 25، 50 و 100 میلی­گرم بر کیلوگرم در مقایسه با کنترل منفی کاهش معنی داری درد را نمایان نساختند(05/0<P).

نتیجه گیری: طی این پژوهش مشخص گشت که عصاره­ی باریجه فاقد اثر تسکینی بر درد احشایی می­باشد. ولی لازم است تا مطالعات بیشتری بر روی اثر ضد دردی اجزاء آن صورت گیرد.