دوره 14، شماره 2 - ( تابستان 1402 )
جلد 14 شماره 2 صفحات 49-39 |
برگشت به فهرست نسخه ها
هادی صمدی 
1، زهرا علوی2 ، محمد کلانتریان3
1، زهرا علوی2 ، محمد کلانتریان3
1- استادیار گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی تهران، ایران ، hadi.samadi@gmail.com
2- کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
3- استادیار گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی تهران، ایران
2- کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
3- استادیار گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی تهران، ایران
چکیده: (483 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات ثباتمرکزی بر زاویه لوردوز کمری، درد، ناتوانی عملکردی و کیفیت زندگی زنان نولیپار میباشد.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد. نمونه تحقیق را 32 نفر از زنان نولیپار که بصورت تصادفی به 2 گروه 16 نفری تمرینات ثباتمرکزی و کنترل تقسیمبندی شدند، تشکیل داده است. در مرحله پیشآزمون شاخصهای درد، زاویه لوردوز کمری، ناتوانی عملکردی و کیفیت زندگی آزمودنیها به ترتیب بوسیله پرسشنامه کمردرد کیوبک، خطکش منعطف، پرسشنامه ناتوانی عملکردی اوسوستری و پرسشنامه سلامتی 36 سوالی مورد اندازهگیری قرار گرفت. پس از اتمام مرحله پیشآزمون، آزمودنیهای گروه تمرینی به انجام تمرینات ثباتمرکزی پرداختند. تمرینات طی 8 هفته و سه جلسه در هفته و هر جلسه تمرینی بین 45 تا 60 دقیقه انجام شد. پس از اتمام تمرینات، کلیه اندازهگیریهای مرحله پیشآزمون مجدداً در مرحله پسآزمون به انجام رسید. از آزمون تحلیل واریانس دوراهه برای مقایسه اختلافات بینگروهی و درونگروهی استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد که متغیرهای درد، کیفیت زندگی و ناتوانی عملکردی آزمودنیها پس از اجرای 8 هفته تمرینات ثباتمرکزی بهبود معنیداری پیدا کرده است(05/0P≤)؛ درحالیکه زاویه لوردوزکمری هیچیک از دو گروه کنترل و تمرینی پس از گذشت 8 هفته، تغییر معنیداری نداشته است(05/0P≥).
نتیجهگیری: تمرینات ثباتمرکزی با ایجاد ثبات کمری-لگنی-رانی موجب بهبود درد کمر، افزایش ظرفیتهای عملکردی بدن و ارتقاءکیفیت زندگی فرد میشود. با این حال بهتر است جهت اصلاح عارضه لوردوز کمری مادران باردار، این شیوه تمرینی را در کنار سایر تمرینات اصلاحی مورد استفاده قرار داد.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد. نمونه تحقیق را 32 نفر از زنان نولیپار که بصورت تصادفی به 2 گروه 16 نفری تمرینات ثباتمرکزی و کنترل تقسیمبندی شدند، تشکیل داده است. در مرحله پیشآزمون شاخصهای درد، زاویه لوردوز کمری، ناتوانی عملکردی و کیفیت زندگی آزمودنیها به ترتیب بوسیله پرسشنامه کمردرد کیوبک، خطکش منعطف، پرسشنامه ناتوانی عملکردی اوسوستری و پرسشنامه سلامتی 36 سوالی مورد اندازهگیری قرار گرفت. پس از اتمام مرحله پیشآزمون، آزمودنیهای گروه تمرینی به انجام تمرینات ثباتمرکزی پرداختند. تمرینات طی 8 هفته و سه جلسه در هفته و هر جلسه تمرینی بین 45 تا 60 دقیقه انجام شد. پس از اتمام تمرینات، کلیه اندازهگیریهای مرحله پیشآزمون مجدداً در مرحله پسآزمون به انجام رسید. از آزمون تحلیل واریانس دوراهه برای مقایسه اختلافات بینگروهی و درونگروهی استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد که متغیرهای درد، کیفیت زندگی و ناتوانی عملکردی آزمودنیها پس از اجرای 8 هفته تمرینات ثباتمرکزی بهبود معنیداری پیدا کرده است(05/0P≤)؛ درحالیکه زاویه لوردوزکمری هیچیک از دو گروه کنترل و تمرینی پس از گذشت 8 هفته، تغییر معنیداری نداشته است(05/0P≥).
نتیجهگیری: تمرینات ثباتمرکزی با ایجاد ثبات کمری-لگنی-رانی موجب بهبود درد کمر، افزایش ظرفیتهای عملکردی بدن و ارتقاءکیفیت زندگی فرد میشود. با این حال بهتر است جهت اصلاح عارضه لوردوز کمری مادران باردار، این شیوه تمرینی را در کنار سایر تمرینات اصلاحی مورد استفاده قرار داد.
واژه‌های کلیدی: ثبات مرکزی- لوردوز- درد- نولیپار- کیفیت زندگی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |