زمینه و هدف: درد عارضه بسیار سختی است که توجه متخصصان سلامت روان بدان معطوف گشته است. این مطالعه با هدف پیش‌بینی مولفه‌های درد مزمن بر اساس سبک دلبستگی ناایمن، ذهنی‌سازی و الکسی‌تایمیا در بیماران مبتلا به درد اسکلتی- عضلانی در سال 1399 انجام شد.
روش بررسی: پژوهش از نوع توصیفی به روش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به درد مزمن به ویژه دردهای اسکلتی-عضلانی، دردهای مفصلی، آرتروز در بازه زمانی فروردین تا مرداد 1399 بودند که به دو کلینیک یلدا بیمارستان امام خمینی و کلینیک آسا در شهر تهران مراجعه کردند. نمونه پژوهش شامل 232 نفر بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه‎های درد مزمن، دلبستگی بزرگسال، ذهنی‌سازی و الکسی‌تایمیا پاسخ دادند. پس از گردآوری داده‌ها، تحلیل آن با استفاده از نسخه 22 نرم‌افزارهایSPSS انجام شد.
یافته‌ها: در همه موراد به جز دلبستگی ناایمن اضطرابی ارتباط معنی‌داری در سطح کمتر از 05/0 مشاهده گردید و بیشترین میزان تغییر‌پذیری توسط متغیرهای پیش بین برای ناتوانی درد مربوط به ذهنی‌‌سازی (25/0) و پس از آن الکسی‌تایمیا(09/0) و سپس ناایمن اجتنابی (04/0) بود. میزان ضریب تعیین برای شدت درد 40 درصد حاصل شده‌است که بیشترین تغییرپذیری مربوط به ذهنی‌سازی با 26/0 و سپس الکسی‌تایمیا با 12/0 و پس از آن ناایمن اجتنابی با 019/0 بود.
نتیجه‌گیری: سبک دلبستگی ناایمن، الکسی‌تایمیا و ذهنی‌سازی در پیش‎بینی مولفه‌های درد مزمن نقش قابل توجهی دارد که جهت اجرای سیاست‌گذاری و مداخلات لازم در حوزه درد مزمن توسط متخصصین می‌تواند امری سازنده و کارآمد تلقی شود.

واژه‌های کلیدی: الکسی‌تایمیا، درد، سبک دلبستگی ناایمن، ذهنی‌سازی

متن کامل [PDF 338 kb]   (628 دریافت)