زمینه و هدف: این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی دو روش طرحواره درمانی هیجانی و رفتار درمانگری دیالکتیکی برشدت درد ادراک شده، و محدودیت عملکرد درد در مبتلایان به اختلال سردرد تنشی انجام گرفت.
مواد و روش­ها: پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی بود که در قالب طرح پیش آزمون - پس آزمون- پیگیری دو ماهه انجام شد. بدین منظور از بین 68 بیمار ارجاعی از مراکز درد دانشگاه­های علوم پزشکی تبریز, تعداد30 بیمار که دارای تشخیص روانپزشکی سر درد تنشی بوده­اند به صورت هدفمند انتخاب شده، و به شکل تصادفی ساده در دو گروه مداخله هریک با تعداد 15 نفر قرار گرفتند. برای جمع آوری داده­ها هردو گروه پرسشنامه های چندوجهی درد وست هیون- ییل1 (WHYMPI) را به عنوان پیش آزمون تکمیل نموده و پس از اتمام 12 جلسه درمان طرحواره محور هیجانی، و 10 جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی درهر دوگروه مداخله، مجددا پرسشنامه­های مذکور به عنوان پس ­آزمون، و پیگیری دو ماههاجرا گردیدند. درآزمون فرضیه­های تحقیق، روش تحلیل آماری واریانس مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS بر روی گروه های مداخله انجام شد.
یافته­ها: یافته­های پژوهش نمایانگر این موضوع بود که بر اساس نتایج تحلیل آماری واریانس مکرر، دو مداخلۀ رفتار درمانگری دیالکتیکی و طرحواره درمانی هیجانی، در دوبخش پس آزمون و پیگیری دوماهه، بر درد در مبتلایان به سر دردهای تنشی مؤثر بودند (p=0.001)، و بعلاوه، نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی بیانگر این بود که درمان طرحواره محور هیجانی، تأثیر بیشتری نسبت به رفتاردرمانگری دیالکتیکی در کاهش درد در مبتلایان به سر دردهای تنشی دارد (p=0.001).
نتیجه گیری:  نتایج از تأثیر دو روش درمانی طرحواره رمانی هیجانی و رفتار درمانگری دیالکتیکی حمایت می­کند و توجه به این دو روش درمانی برای افراد مبتلا به سر دردهای تنشی از اهمیت خاصی برخوردار است.
            

واژه‌های کلیدی: کلیدواژه‌ها: طرحواره درمانی هیجانی، رفتاردرمانی هیجانی، سر درد تنشی، کیفیت خواب

متن کامل [PDF 408 kb]   (1026 دریافت)