دوره 5، شماره 2 - ( تابستان 1393 )                   جلد 5 شماره 2 صفحات 9-3 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه علوم پزشکی ایران، بیمارستان حضرت رسول اکرم، بخش بیهوشی و درد
2- دانشگاه علوم پزشکی ایران، بیمارستان حضرت رسول اکرم، بخش بیهوشی و درد ، silverkar2000@gmail.com
چکیده:   (11776 مشاهده)

 زمینه و هدف: معمولأ برای کنترل درد بعد از عمل بیمارانی که تحت جراحی­های شکمی قرار می­گیرند از بلوک اپی­دورال استفاده می­شود. اما وقتی بلوک اپی­دورال ممنوعیت داشته باشد، می­توان از روش­های بی­دردی موضعی مختلفی در ترکیب با بی­دردی سیستمیک بهره برد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر بلوک پاراورتبرال در بیمارانی است که تحت جراحی­های پایین شکم قرار می­گیرند.

 مواد و روش­ها : چهل بیماری که تحت جراحی­های پایین شکم قرار گرفتند به­طور تصادفی به دو گروه بیست نفره تقسیم شدند. در گروه اول بیماران تحت هدایت سونوگرافی بلوک تک تزریقه پاراورتبرال در هر طرف، با بوپیواکایین قرارگرفتند ولی برای گروه دوم هیچ بلوکی انجام نشد. سپس برای هر دو گروه پمپ بی­دردی وریدی ( PCIA ) با ترکیب فنتانیل و پاراستامول تعبیه شد. نمره دیداری درد بیماران در ساعات اول، ششم و بیست و چهارم بعد از عمل، تعداد کل درخواست داروی مسکن در طی بیست وچهار ساعت بعد از عمل، مقدار کلی مسکن دریافتی و عوارض احتمالی ارزیابی شد .

یافته­ها: نمره درد یکساعت بعد از بلوک در گروه اول به طرز معنی­داری پایین­تر بود(05/0> P ) اما نمره درد بلافاصله بعد از انجام بلوک (زمان صفر) و در ساعات 6 و 24 تفاوت معنی­داری نداشت (05/0< P )، میزان مقدار یکجا و متعاقب آن میزان مقدار مصرفی داروهای مسکن در 24 ساعت به­طور معنی­داری در گروه پاراورتبرال کمتر بود (05/0> P ) زمان اولین درخواست مسکن در گروه پاراورتبرال به­طور معناداری طولانی­ترشده بود(05/0> P ) .

نتیجه­گیری: بلوک پاراورتبرال به­عنوان یک بلوک موثر و کمک کننده در بی­دردی بعد از عمل بیمارانی می­باشد که تحت جراحی­های ناحیه تحتانی شکم قرار گرفته­اند، و ما برطبق نتایجی که به­دست آوردیم بکار بردن این تکنیک را در دوره بعد از عمل جهت بی­دردی توصیه می­کنیم .
متن کامل [PDF 352 kb]   |   متن کامل (HTML)   (1875 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: مديريت درد مزمن
دریافت: 1393/4/2 | پذیرش: 1393/4/2 | انتشار: 1393/4/2

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.