فصلنامه علمی­ پژوهشی بیهوشی و درد

 زمینه و هدف: لرز پس از عمل جراحی از عوارض شایع پس از بیهوشی عمومی و بی­حسی نخاعی است. برای کاهش لرز روش­های دارویی مختلفی وجود دارد. هنوز بر سر این موضوع که کدام روش دارویی برای بیماران پس از جراحی مناسب­تر است بحث­هایی وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین اثر بخشی دگزامتازون در کاهش لرز پس از بیهوشی در اعمال جراحی الکتیو بیمارستان آموزشی امام­خمینی (ره) شهر ایلام می­باشد.

مواد و روش­ها: این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور است که بر روی بیماران الکتیو مراجعه کننده در بهار و تابستان 1392 به بیمارستان امام­خمینی(ره) شهر ایلام انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل: سن در محدوده 18 تا 55 سال، کلاس انجمن بیهوشی امریکا 1و2 بود. معیارهای خروج از مطالعه: بیماران با سن بالای 55 سال وسن زیر 18 سال، افراد دارای بیماری زمینه­ای قلبی وهیپرتانسیون و دیابت­ملیتوس (کلاس انجمن بیهوشی امریکا 3 و بالاتر) و عدم رضایت بیمار از مطالعه خارج شدند. 60 بیمار از هر دو جنس و به­صورت تصادفی با نسبت 1:1 به دو گروه تقسیم شدند. توسط متخصص بیهوشی به یک گروه پلاسبو و به گروه دیگر داروی دگزامتازون 15/0 میلی­گرم بر کیلوگرم بلافاصله پس القای بیهوشی و قبل از اینکه برش جراحی داده شود، تزریق گردید. در پایان عمل جراحی، فراوانی و شدت لرز با معیار پیوسته عددی( NRS ) در دو گروه فوق در ریکاوری توسط تکنیسین بیهوشی که اطلاعی از نوع ماده تجویز شده نداشت، مورد بررسی قرار گرفت. داده­های دموگرافیک بیماران، نوع بیهوشی و م اده تجویز شده برای بیمار در نرم­ افزار آماری SPSS نسخه 16 جمع­آوری و با آزمون­های آنوا و تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته­ها: دراین مطالعه 7/61% بیماران زن و بقیه مرد بودند. بیشترین فراوانی شدت لرز ، مریوط به شدت لرز درجه 1 و کمترین فراوانی هم مربوط به درجه 2 و 6 بودند. بین شدت لرز و داروی تجویز شده رابطه معنی­داری وجود نداشت. بین جنس و داروی ضد لرز تفاوت معنادار نبود (79/0= P ). بین نوع عمل جراحی و ضد لرز رابطه معناداری وجود نداشت (59/0= P ) .

نتیجه­گیری: یافته­های ما تفاوت معناداری در گروه دگزامتازون و دارونما نشان ندادند.