دوره 2، شماره 3 - ( پاییز 1390 )
جلد 2 شماره 3 صفحات 51-43 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dalili A, Mardani-kivi M, Alizadeh A, Hatamian H, Hoseininejad M, Peyrazm H, et al . Comparison between Sonography and Electrodiagnostic Testing in the Diagnosis of Carpal Tunnel Syndrome . JAP 2011; 2 (3) :43-51
URL: http://jap.iums.ac.ir/article-1-65-fa.html
URL: http://jap.iums.ac.ir/article-1-65-fa.html
دلیلی امیررضا، مردانی کیوی محسن، علی زاده احمد، حاتمیان حمیدرضا، حسین نژاد مظفر، پی رزم حمید، و همکاران.. مقایسه سونوگرافی و تست الکترودیاگنوستیک در تشخیص بیماری سندرم تونل کارپال. بیهوشی و درد. 1390; 2 (3) :43-51
امیررضا دلیلی 
، محسن مردانی کیوی 1، احمد علی زاده ، حمیدرضا حاتمیان ، مظفر حسین نژاد ، حمید پی رزم ، خشایار صاحب اختیاری ، کیوان هاشمی مطلق
، محسن مردانی کیوی 1، احمد علی زاده ، حمیدرضا حاتمیان ، مظفر حسین نژاد ، حمید پی رزم ، خشایار صاحب اختیاری ، کیوان هاشمی مطلق
چکیده: (5877 مشاهده)
زمینه و هدف: پیشرفتهای حاصله در فنآوری اولتراسوند با کنتراست بالا در سالهای اخیر موجب توجه بیشتر به آن در تشخیص سندرم تونل کارپال شده است. مطالعه حاضر به بررسی ارزش تشخیصی سونوگرافی در این بیماری و ارتباط معیارهای مختلف آن با شدت بیماری براساس الکترودیاگنوستیک میپردازد.
روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی آیندهنگر صد بیمار که در همگی درگیری اندام فوقانی یکطرفه بود مورد مطالعه قرار گرفتند. تمامی بیماران ابتدا تحت آزمون الکترودیاگنوستیک قرار گرفته و این آزمون به عنوان استاندارد طلایی فرض شد. سپس سطح مقطع و قطر قدامی خلفی عصب مدین در ورودی و خروجی تونل کارپال و ضخامت فلکسور رتیناکولوم توسط سونوگرافی در تمامی بیماران اندازه گیری شد. ارتباط یافتههای سونوگرافی و الکترودیاگنوستیک با نرم افزار SPSSنسخه 19 بررسی شد.
یافتهها:بیماران شامل84 زن و 16 مرد در گستره سنی 19 تا 72 سال (میانگین سنی 05/12±43/44 سال) قرار داشتند. از بین معیارهای بررسی شده دو معیار سطح مقطع نزدیک (پروگزیمال) و دور (دیستال) عصب ارتباط معنیداری با تشخیص بیماری نشان دادند (به ترتیب مقدار Pبرابر با 018/0 و 022/0) همچنین بین دو معیار فوق و شدت بیماری نیز ارتباط آماری معنیداری یافت شد (هر دو مقدار Pکمتر از 05/0). بهترین نقطه برش در سطح مقطع نزدیک 45/9 میلیمتر مربع بود که در آن حساسیت 9/78 درصد، ویژگی 8/82 درصد، ارزش اخباری مثبت 8/91 درصد و ارزش اخباری منفی 5/61 درصد بدست آمد.
نتیجهگیری:مطالعه حاضر نشان داد که بررسی سطح مقطع عصب مدین در ورودی تونل کارپال در تشخیص سندرم تونل کارپال مفید بوده و با توجه به حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت بالا نه تنها در تشخیص بیماران مشکوک بلکه در غربالگری جامعه در معرض خطر نیز میتواند سودمند باشد .
روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی آیندهنگر صد بیمار که در همگی درگیری اندام فوقانی یکطرفه بود مورد مطالعه قرار گرفتند. تمامی بیماران ابتدا تحت آزمون الکترودیاگنوستیک قرار گرفته و این آزمون به عنوان استاندارد طلایی فرض شد. سپس سطح مقطع و قطر قدامی خلفی عصب مدین در ورودی و خروجی تونل کارپال و ضخامت فلکسور رتیناکولوم توسط سونوگرافی در تمامی بیماران اندازه گیری شد. ارتباط یافتههای سونوگرافی و الکترودیاگنوستیک با نرم افزار SPSSنسخه 19 بررسی شد.
یافتهها:بیماران شامل84 زن و 16 مرد در گستره سنی 19 تا 72 سال (میانگین سنی 05/12±43/44 سال) قرار داشتند. از بین معیارهای بررسی شده دو معیار سطح مقطع نزدیک (پروگزیمال) و دور (دیستال) عصب ارتباط معنیداری با تشخیص بیماری نشان دادند (به ترتیب مقدار Pبرابر با 018/0 و 022/0) همچنین بین دو معیار فوق و شدت بیماری نیز ارتباط آماری معنیداری یافت شد (هر دو مقدار Pکمتر از 05/0). بهترین نقطه برش در سطح مقطع نزدیک 45/9 میلیمتر مربع بود که در آن حساسیت 9/78 درصد، ویژگی 8/82 درصد، ارزش اخباری مثبت 8/91 درصد و ارزش اخباری منفی 5/61 درصد بدست آمد.
نتیجهگیری:مطالعه حاضر نشان داد که بررسی سطح مقطع عصب مدین در ورودی تونل کارپال در تشخیص سندرم تونل کارپال مفید بوده و با توجه به حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت بالا نه تنها در تشخیص بیماران مشکوک بلکه در غربالگری جامعه در معرض خطر نیز میتواند سودمند باشد .
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
