دوره 16، شماره 2 - ( تابستان 1404 )
جلد 16 شماره 2 صفحات 37-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Atshgahi K, Ebrahimi M, Smkhani Akbarinejhad H. The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Pain Catastrophizing and Psychological Health in Men with Chronic Pain. JAP 2025; 16 (2) :25-37
URL: http://jap.iums.ac.ir/article-1-5788-fa.html
URL: http://jap.iums.ac.ir/article-1-5788-fa.html
آتشگاهی کیوان، ابراهیمی مهدی، اسمخانی اکبری نژاد هادی. اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فاجعهپنداری درد و سلامت روانشناختی مردان مبتلا به درد مزمن. بیهوشی و درد. 1404; 16 (2) :25-37
1- دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
2- گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران ،hadiAkbarinejhad@yahoo.com
2- گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران ،
چکیده: (288 مشاهده)
زمینه و هدف: درد مزمن علاوه بر مشکلات جسمانی، مبتلایان را درگیر مشکلات روانشناختی میکند؛ از اینرو، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فاجعهپنداری درد و سلامت روانشناختی مردان مبتلا به درد مزمن انجام شد.
مواد و روشها: روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را بیماران مرد مبتلا به درد مزمن مراجعهکننده به بیمارستان اما رضا (ع) شهر تبریز در سال 1403 تشکیل داد. 30 نفر با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب، و بهصورت تصادفی در دو گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کرد؛ اما گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله بهپرسشنامههای 13سوالی فاجعهپنداری درد سالیوان و همکاران و 28 سوالی سلامت عمومی گلدبرگ پاسخ دادند. دادهها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: بین نمرات فاجعهپنداری درد و سلامت روانشناختی در گروه آزمایش و کنترل در پیشآزمون تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0<P). نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه کنترل، فاجعهپنداری درد و سلامت روانشناختی مردان مبتلا به درد مزمن را در پسآزمون بهترتیب کاهش و افزایش داده است (001/0>P). تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شدت و فاجعهپنداری درد و سلامت روانشناختی در مرحله پیگیری ماندگار بود (001/0>P).
نتیجهگیری: بهنظر میرسد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند سبب کاهش فاجعهپنداری درد و افزایش سلامت روانشناختی مردان مبتلا به درد مزمن شود، از اینرو به احتمال زیاد میتواند راهبرد درمانی مفیدی برای بهبود فاجعهپنداری درد و سلامت روانشناختی مردان مبتلا به درد مزمن باشد.
مواد و روشها: روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را بیماران مرد مبتلا به درد مزمن مراجعهکننده به بیمارستان اما رضا (ع) شهر تبریز در سال 1403 تشکیل داد. 30 نفر با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب، و بهصورت تصادفی در دو گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کرد؛ اما گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله بهپرسشنامههای 13سوالی فاجعهپنداری درد سالیوان و همکاران و 28 سوالی سلامت عمومی گلدبرگ پاسخ دادند. دادهها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: بین نمرات فاجعهپنداری درد و سلامت روانشناختی در گروه آزمایش و کنترل در پیشآزمون تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0<P). نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه کنترل، فاجعهپنداری درد و سلامت روانشناختی مردان مبتلا به درد مزمن را در پسآزمون بهترتیب کاهش و افزایش داده است (001/0>P). تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شدت و فاجعهپنداری درد و سلامت روانشناختی در مرحله پیگیری ماندگار بود (001/0>P).
نتیجهگیری: بهنظر میرسد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند سبب کاهش فاجعهپنداری درد و افزایش سلامت روانشناختی مردان مبتلا به درد مزمن شود، از اینرو به احتمال زیاد میتواند راهبرد درمانی مفیدی برای بهبود فاجعهپنداری درد و سلامت روانشناختی مردان مبتلا به درد مزمن باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مديريت درد مزمن
دریافت: 1404/2/2 | پذیرش: 1404/4/21 | انتشار: 1404/6/10
دریافت: 1404/2/2 | پذیرش: 1404/4/21 | انتشار: 1404/6/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
