دوره 14، شماره 3 - ( پائیز 1402 )
جلد 14 شماره 3 صفحات 64-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.REC.1401.074
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jamshidi A, Manavipour D, Besharat M A, Mojtabaei M. The Effectiveness of intensive short-term dynamic psychotherapy on Pain Anxiety and Self-Empathy in Women with Breast Cancer: Multiple baseline single subject research. JAP 2023; 14 (3) :50-64
URL: http://jap.iums.ac.ir/article-1-5738-fa.html
URL: http://jap.iums.ac.ir/article-1-5738-fa.html
جمشیدی علیرضا، معنوی پور داود، بشارت محمدعلی، مجتبایی مینا. اثر بخشی روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود در زنان مبتلا به سرطان پستان: پژوهش تک‌آزمودنی چند خطپایه. بیهوشی و درد. 1402; 14 (3) :50-64
علیرضا جمشیدی1 
، داود معنوی پور 2، محمدعلی بشارت3 ، مینا مجتبایی4
، داود معنوی پور 2، محمدعلی بشارت3 ، مینا مجتبایی4
1- دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
2- دانشیار گروه روانشناسی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران ،manavipor53@yahoo.com
3- استاد گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4- دانشیار گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
2- دانشیار گروه روانشناسی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران ،
3- استاد گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4- دانشیار گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
چکیده: (583 مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر اثر بخشی روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
مواد و روش‌ها: طرح پژوهش تک‌آزمودنی از نوع چند خط‌پایهای با دوره پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان پستان بیمارستان‌های شهر تهران در سال 1400 تا 1401 بود نمونه آماری 3 نفر زن مبتلا به سرطان پستان بود. جلسات درمانی برای هریک از آن‌ها به‌صورت انفرادی اجراء گردید. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه اضطراب درد مک کراکن و دینگرا (2002) و پرسشنامه همدلی معنوی پور و همکاران (1399) بودند. داده‌ها با استفاده از شاخص درصد بهبودی، تحلیلهای درون‌موقعیتی و بین‌موقعیتی در نرم‌افزارهای SPSS و Excel، بررسی شدند.
نتایج: نتایج درصد بهبودی نشان داد که روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد زنان مبتلا به سرطان پستان در مرحله درمان تأثیر متوسط و در مرحله پیگیری تاثیر متوسط به بالا داشته است و برای متغیر همدلی خود در مرحله درمان تأثیر متوسط به بالا و در مرحله پیگیری تأثیر زیادی داشته است. تحلیلهای دیداری و نتایج تحلیلهای درون‌موقعیتی و بین‌موقعیتی حاکی از تفاوت معنادار بین مرحله خطپایه و مداخله برای همه آزمودنی‌ها بود (100=PND). ماندگاری اثر روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود زنان مبتلا به سرطان پستان در مرحله پیگیری تأیید شد.
نتیجهگیری: براساس یافته‌های این پژوهش مشخص شد که روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود زنان مبتلا به سرطان پستان مؤثر است، لذا پیشنهاد می شود روان شناسان بالینی از این درمان برای کاهش اضطراب درد و افزایش همدلی خود در زنان مبتلا به سرطان پستان استفاده کنند.
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر اثر بخشی روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
مواد و روش‌ها: طرح پژوهش تک‌آزمودنی از نوع چند خط‌پایهای با دوره پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان پستان بیمارستان‌های شهر تهران در سال 1400 تا 1401 بود نمونه آماری 3 نفر زن مبتلا به سرطان پستان بود. جلسات درمانی برای هریک از آن‌ها به‌صورت انفرادی اجراء گردید. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه اضطراب درد مک کراکن و دینگرا (2002) و پرسشنامه همدلی معنوی پور و همکاران (1399) بودند. داده‌ها با استفاده از شاخص درصد بهبودی، تحلیلهای درون‌موقعیتی و بین‌موقعیتی در نرم‌افزارهای SPSS و Excel، بررسی شدند.
نتایج: نتایج درصد بهبودی نشان داد که روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد زنان مبتلا به سرطان پستان در مرحله درمان تأثیر متوسط و در مرحله پیگیری تاثیر متوسط به بالا داشته است و برای متغیر همدلی خود در مرحله درمان تأثیر متوسط به بالا و در مرحله پیگیری تأثیر زیادی داشته است. تحلیلهای دیداری و نتایج تحلیلهای درون‌موقعیتی و بین‌موقعیتی حاکی از تفاوت معنادار بین مرحله خطپایه و مداخله برای همه آزمودنی‌ها بود (100=PND). ماندگاری اثر روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود زنان مبتلا به سرطان پستان در مرحله پیگیری تأیید شد.
نتیجه گیری: براساس یافته‌های این پژوهش مشخص شد که روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود زنان مبتلا به سرطان پستان مؤثر است، لذا پیشنهاد می شود روان شناسان بالینی از این درمان برای کاهش اضطراب درد و افزایش همدلی خود در زنان مبتلا به سرطان پستان استفاده کنند.
مواد و روش‌ها: طرح پژوهش تک‌آزمودنی از نوع چند خط‌پایهای با دوره پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان پستان بیمارستان‌های شهر تهران در سال 1400 تا 1401 بود نمونه آماری 3 نفر زن مبتلا به سرطان پستان بود. جلسات درمانی برای هریک از آن‌ها به‌صورت انفرادی اجراء گردید. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه اضطراب درد مک کراکن و دینگرا (2002) و پرسشنامه همدلی معنوی پور و همکاران (1399) بودند. داده‌ها با استفاده از شاخص درصد بهبودی، تحلیلهای درون‌موقعیتی و بین‌موقعیتی در نرم‌افزارهای SPSS و Excel، بررسی شدند.
نتایج: نتایج درصد بهبودی نشان داد که روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد زنان مبتلا به سرطان پستان در مرحله درمان تأثیر متوسط و در مرحله پیگیری تاثیر متوسط به بالا داشته است و برای متغیر همدلی خود در مرحله درمان تأثیر متوسط به بالا و در مرحله پیگیری تأثیر زیادی داشته است. تحلیلهای دیداری و نتایج تحلیلهای درون‌موقعیتی و بین‌موقعیتی حاکی از تفاوت معنادار بین مرحله خطپایه و مداخله برای همه آزمودنی‌ها بود (100=PND). ماندگاری اثر روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود زنان مبتلا به سرطان پستان در مرحله پیگیری تأیید شد.
نتیجهگیری: براساس یافته‌های این پژوهش مشخص شد که روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود زنان مبتلا به سرطان پستان مؤثر است، لذا پیشنهاد می شود روان شناسان بالینی از این درمان برای کاهش اضطراب درد و افزایش همدلی خود در زنان مبتلا به سرطان پستان استفاده کنند.
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر اثر بخشی روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
مواد و روش‌ها: طرح پژوهش تک‌آزمودنی از نوع چند خط‌پایهای با دوره پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان پستان بیمارستان‌های شهر تهران در سال 1400 تا 1401 بود نمونه آماری 3 نفر زن مبتلا به سرطان پستان بود. جلسات درمانی برای هریک از آن‌ها به‌صورت انفرادی اجراء گردید. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه اضطراب درد مک کراکن و دینگرا (2002) و پرسشنامه همدلی معنوی پور و همکاران (1399) بودند. داده‌ها با استفاده از شاخص درصد بهبودی، تحلیلهای درون‌موقعیتی و بین‌موقعیتی در نرم‌افزارهای SPSS و Excel، بررسی شدند.
نتایج: نتایج درصد بهبودی نشان داد که روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد زنان مبتلا به سرطان پستان در مرحله درمان تأثیر متوسط و در مرحله پیگیری تاثیر متوسط به بالا داشته است و برای متغیر همدلی خود در مرحله درمان تأثیر متوسط به بالا و در مرحله پیگیری تأثیر زیادی داشته است. تحلیلهای دیداری و نتایج تحلیلهای درون‌موقعیتی و بین‌موقعیتی حاکی از تفاوت معنادار بین مرحله خطپایه و مداخله برای همه آزمودنی‌ها بود (100=PND). ماندگاری اثر روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود زنان مبتلا به سرطان پستان در مرحله پیگیری تأیید شد.
نتیجه گیری: براساس یافته‌های این پژوهش مشخص شد که روان درمانی پویشی متمرکز کوتاه مدت بر اضطراب درد و همدلی خود زنان مبتلا به سرطان پستان مؤثر است، لذا پیشنهاد می شود روان شناسان بالینی از این درمان برای کاهش اضطراب درد و افزایش همدلی خود در زنان مبتلا به سرطان پستان استفاده کنند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
