چکیده زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان هیجانمدار بر رضایت از زندگی و شدت تجربه درد زنان مبتلا به سردرد مزمن بود. مواد و روشها: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به سردرد مزمن شهر تبریزدر سال 1401 تشکیل داد. 30 نفر با رعایت ملاکهای ورود و خروج به پژوهش و با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند انتخاب، و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش، در 8 جلسه 5/1 ساعته درمان هیجانمدار را دریافت کردند؛ ولی گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. دادهها توسط آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: در پیشآزمون، میانگین و انحراف معیار درمان هیجانمدار برای رضایت از زندگی (16/6±00/135 (و برای شدت تجربه درد (03/1±93/8 ،(و در گروه کنترل برای رضایت از زندگی (94/6±73/133 (و برای شدت تجربه درد (94/0±20/8 (بود. درمان هیجانمدار در مقایسه با گروه کنترل، رضایت از زندگی (80/5±60/141 (و شدت تجربه درد (76/1±87/5 (زنان مبتلا به سردرد مزمن را در پسآزمون بهترتیب افزایش و کاهش داد (001/0)در مرحله پیگیری، اثر درمان بر رضایت از زندگی و شدت تجربه درد ماندگار بود .(p<0/001)نتیجه گیری: براساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که درمان هیجانمدار موجب افزایش رضایت از زندگی و کاهش شدت تجربه درد زنان مبتلا به سردرد مزمن شده اس
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |