BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jap.iums.ac.ir/article-1-5226-fa.html
2- دانشگاه تبریز
هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثربخشی تکنیکهای رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش فاجعه آمیزی، ترس از حرکت، ناتوانی ناشی از درد و شدت درد در بیماران مبتلا به درد مزمن عضلانی- اسکلتی بود.
روش: پژوهش حاضر بهصورت بررسی تک آزمودنی بر پایه طرح خط پایه چندگانه که جزو طرحهای نیمه آزمایشی است، انجام شد. آزمودنیهای پژوهش دو بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن بودند که به شیوه نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند از میان مراجعهکنندگان به کلینیک درد تبریز و براساس تشخیص متخصص درد، مصاحبه بالینی و ابزارهای غربالگیری، وارد پژوهش شدند. پروتکل درمان در 12 جلسه 60 دقیقهای بر روی 2 بیمار زن مبتلا به کمر درد مزمن اجرا شد. همچنین 2 جلسه خط پایه و یک جلسه پیگیری 1 ماهه نیز وجود داشت. پرسشنامههای فاجعه آمیزی (PCS)، ترس از حرکت (TSK)، ناتوانی ناشی از درد (PDQ) و شدت درد (VAS) در جلسات خط پایه، پنجم، هفتم، نهم، یازدهم، چهاردهم و جلسه پیگیری، توسط آزمودنیها تکمیل شد. نتایج درمان از طریق روش ترسیم دیداری بررسی شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش فاجعه آمیزی، ترس از حرکت، ناتوانی ناشی از درد و شدت درد موثر است و این اثرات به میزان زیادی در مرحله پیگیری نیز در بیماران باقی میماند.
نتیجهگیری: بهکارگیری درمانهای روان شناختی در کنار درمان دارویی در درمان بیماران مبتلا به دردهای مزمن عضلانی- اسکلتی موثر است.
دریافت: 1394/3/20 | پذیرش: 1395/1/29 | انتشار: 1395/4/9
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
