دوره 6، شماره 2 - ( تابستان 1394 )
جلد 6 شماره 2 صفحات 31-21 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alimyan M, Zaman B, Mohaghegh M R, Kholdebarin A R, Pourbakhshandeh A, Kazemtori E. Comparing the effect of dexmedetomidine and remifentanil on recovery time of patients undergoing posterior spinal fusion surgery.. JAP 2015; 6 (2) :21-31
URL: http://jap.iums.ac.ir/article-1-5203-fa.html
URL: http://jap.iums.ac.ir/article-1-5203-fa.html
علیمیان مه زاد، زمان بهروز، محقق محمود رضا، خلد برین علیرضا، پور بخشنده آرش، کاظم توری الهه. مقایسه اثرات دکسمدتومیدین و رمی فنتانیل بر میزان سرعت خروج از ریکاوری در بیماران تحت جراحی فیوژن خلفی ستون فقرات. بیهوشی و درد. 1394; 6 (2) :21-31
مه زاد علیمیان1 
، بهروز زمان1 ، محمود رضا محقق1 ، علیرضا خلد برین 2، آرش پور بخشنده1 ، الهه کاظم توری3
، بهروز زمان1 ، محمود رضا محقق1 ، علیرضا خلد برین 2، آرش پور بخشنده1 ، الهه کاظم توری3
1- دانشگاه علوم پزشکی ایران، بیمارستان رسول اکرم (ص)، تهران، ایران.
2- دانشگاه علوم پزشکی ایران، بیمارستان فیروز گر، تهران، ایران. ،a.kholdebarin@yahoo.com
3- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
2- دانشگاه علوم پزشکی ایران، بیمارستان فیروز گر، تهران، ایران. ،
3- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
چکیده: (5801 مشاهده)
زمینه و هدف: دکسمدتومیدین به عنوان یک آگونیست آلفا- 2 با اثرسمپاتولیتیک مرکزی، یک بیهوش کننده قوی و ضددرد است که می تواند
سبب پایداری وضعیت همودینامیک شود ولی با توجه به اثر بیهو ش کنندگی آن امکان تاخیر در زمان ریکاوری در تجویز انفوزیون آن ناشناخته
است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تجویز وریدی دکسمدتومیدین بر ریکاوری بیماران تحت جراحی فیوژن خلفی ستون فقرات است.
مواد و رو شها: در این مطالعه بیماران 40 بیمار به صورت تصادفی در دو گروه رمی فنتانیل) R( و دکسمدتومیدین) D( قرار گرفتند. جهت
پره مدیکاسیون در گروه رمی فنتانیل 2 میکروگرم بر کیلوگرم فنتانیل و 1 میکروگرم بر کیلوگرم رمی فنتانیل ودر گروه دکسمدتومیدین 2
میکروگرم بر کیلوگرم فنتانیل و 1/ 0 میکروگرم بر کیلوگرم دکسمدتومیدین طی 10 دقیقه قبل از القای بیهوشی تجویز شد. پس از القای
بیهوشی در هر دو گروه با پروپوفول ب همیزان 2 میلی گرم بر کیلوگرم و سیس آتراکوریم ب همیزان 2/ 0 میلی گرم بر کیلوگرم، جهت نگهداری
بیهوشی در گروه رمی فنتانیل از رمی فنتانیل ب همیزان 1/ 0 میکروگرم بر کیلوگرم در دقیقه ودر گروه دکسمدتومیدین از دکسمدتومیدین به
میزان 1/ 0 میکروگرم بر کیلوگرم در ساعت همراه با پروپوفول ب همیزان 100 میکروگرم بر کیلوگرم در دقیقه و سیس آتراکوریم استفاده شد.
ریکاوری بیماران پس از بیهوشی با استفاده از معیارهای آلدرت در زمان خروج لوله تراشه و سپس هر 10 دقیقه تا 30 دقیقه و تا رسیدن
به امتیاز لازم جهت ترخیص از ریکاوری بررسی شد.
یافت هها: تفاوت معن یداری در متغیرهای همودینامیک و روند تغ ییرات نمره معیار آلدرت بین دو گروه وجود نداشت. نمره آلدرت در گروه
رمی فنتانیل بلافاصله پس از ورود به ریکاوری و 10 دقیقه بعد از آن به صورت معنی داری بیش از گروه دکسمدتومیدین بود ) 05 / P>0 (. تاخیر
معنی داری در ریکاوری بیماران گروه D وجود نداشت. میزان مصرف داروی بیهوشی و ضد درد بعد از جراحی در گروه دکسمدتومیدین کمتر
بود ولی این تفاوت معنی دار نبود.
نتیجه گیری: دکسمدتومیدین در مقایسه با رمی فنتانیل سبب پایداری وضعیت همودینامیک بیماران تحت بیهوشی عمومی بدون تاخیر در
زمان ریکاوری شده و می تواند به عنوان یک گزینه مناسب به جای اوپیوئیدها مطرح شود.
واژه های کلیدی: معیار آلدرت، دکسمدتومیدین، وضعیت همودینامیک، ریکاوری، رمی فنتانیل
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فارماکولوژی بیهوشی
دریافت: 1394/1/31 | پذیرش: 1394/3/3 | انتشار: 1394/4/1
دریافت: 1394/1/31 | پذیرش: 1394/3/3 | انتشار: 1394/4/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
