زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثرات روشهای آبدرمانی، تنآرامی و تمرینات مکنزی در بهبود کمردرد مزمن ورزشکاران بود.
مواد و روشها: جامعه آماری این پژوهش را ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن تشکیل میدادند که بهصورت هدفدار نمونهای 40 نفره با میانگین سنی 6/3 ± 25/32 سال در رشتههای دو و میدانی، والیبال، کشتی، بدمینتون و وزنهبرداری در سطح قهرمانی با سابقه بیش از شش ماه درد انتخاب شدند. آزمودنیها بهصورت تصادفی به 4 گروه 10 نفره (آب درمانی، تن آرامی، تمرینات مکنزی و کنترل) تقسیم شدند. پروتکل اجرا شده شامل 8 هفته تمرین، سه جلسه در هفته و هر جلسه حدود یک ساعت بود. برنامههای درمانی شامل آبدرمانی، تمرینات مکنزی و تنآرامی عضلانی پیشرونده بود و ابزار مورد استفاده برای سنجش، پرسشنامه درد مک گیل و پرسشنامه ناتوانی اسوستری بود. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از
نرم افزار SPSS نسخه 17 و روش آماری تی همبسته و آزمون تحلیل واریانس یکطرفه (آزمون تعقیبی توکی) انجام شد
( 05/0 > Ρ ).
یافتهها: نتایج این پژوهش نشان داد که روشهای مورد مطالعه بهطور معنیداری (05/0 ˂Ρ ) باعث کاهش درد و بهبود عملکرد نسبت به پیشآزمون و گروه کنترل شد اما بین روشهای مورد مطالعه تفاوت معنیداری وجود نداشت و تقریبا میزان اثرگذاری آنها یکسان بود.
نتیجهگیری: روشهای درمانی استفاده شده در بهبود کمر درد مفید بوده و ضعف و ناتوانی را کاهش میبخش ن د و در بین میزان اثرگذاری آنها تفاوت معنیدار وجود ندارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |