فصلنامه علمی­ پژوهشی بیهوشی و درد

زمینه و هدف: استرس جراحی موجب انتقال یک سری پیام­های عصبی و هورمونی از محل آسیب به مراکز کنترل کننده شده که موجب واکنش­های فیزیولوژیکی می­شود که اهم آن عبارتند از: تحریک آدرنرژیک و در نتیجه تغییرات هورمونی مانند افزایش نورآدرنالین، کورتیزول، هورمون رشد و کاهش انسولین و هم­چنین افزایش مقاومت به انسولین و اختلال در تنظیم قند خون به صورت هایپرگلیسمی به واسطه افزایش گلوکونئوژنز و کاهش مصرف گلوکز. در این مطالعه بیهوشی عمومی که از طریق بلوک سیگنال­های مغزی می­تواند موجب کاهش واکنش­ به استرس جراحی و هایپرگلیسمی شود، با روش بیحسی اسپاینال در سطح پایین که در بلوک  واکنش­های هورمونال و آدرنرژیک از طریق محیطی تاثیر دارد، مقایسه شده است .  

 مواد و روش­ها :این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده برروی دو گروه 30 نفره بیماران با هدف مقایسه بیهوشی عمومی با اسپاینال در کنترل واکنش­های سمپاتوآدرنرژیک از طریق اندازه­گیری قند خون انجام شده است. در گروه اسپاینال بیماران تا سطح T12   بلوک شدند و در گروه بیهوشی عمومی با روش یکسان و داروهای مشابه تحت عمل جراحی فتق اینگویینال قرار گرفتند. بیماران دارای رتبه بندی فیزیکی ASA)) 1 و2 و فاقد سابقه بیماری یا مصرف داروهای موثر بر قندخون بوده و درحالی که ناشتا بودند تحت عمل جراحی قرار گرفتند . قند خون بیماران یک ساعت قبل از عمل و به فواصل 1 و 6 ساعت پس از عمل در حالی که تزریق وریدی یکسان داشتند بوسیله گلوکومتر اندازه گیری شد .

یافته ها:  قند خون قبل از عمل تفاوت معنی­داری در دو گروه شاهد (بیهوشی عمومی) و مورد (اسپاینال) نداشته است، ولی یک و شش ساعت بعد از عمل در گروه اسپاینال کاهش یافته است .

نتیجه گیری:  بی حسی اسپاینال در مقایسه با بیهوشی عمومی توانایی بهتری در کنترل قند خون و شاید واکنش­های آدرنرژیک و متابولیک نسبت به استرس دارد و می­تواند در صورت عدم ممنوعیت جایگزین خوبی برای بیهوشی عمومی خصوصاً در بیماران با مشکلات متابولیک باشد.