دوره 1، شماره 3 - ( پاییز 1389 )
جلد 1 شماره 3 صفحات 44-38 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Movassaghi R, Dorosty A, Agha-mohammadi D. Effect of Epidural Morphine in Controlling the Post- operative Pain after Microdiscectomy. JAP 2010; 1 (3) :38-44
URL: http://jap.iums.ac.ir/article-1-100-fa.html
URL: http://jap.iums.ac.ir/article-1-100-fa.html
موثقی رضا، درستی عباسعلی، آقامحمدی داود. بررسی تأثیر مورفین اپیدورال در جراحی میکرودیسککتومی کمری جهت کنترل درد بعد از عمل. بیهوشی و درد. 1389; 1 (3) :38-44
چکیده: (7598 مشاهده)
زمینه و هدف : تجویز مخدر اپیدورال یکی از روش های متداول کنترل درد پس از عمل می باشد ولی در مورد تجویز مستقیم مخدر اپیدروال در محل عمل، قبل از پایان جراحی مطالعات کمی صورت گرفته است . هدف از این مطالعه بررسی اثر بخشی این روش برای بی دردی پس از عمل جراحی میکرودیسککتومی کمری در یک سطح میباشد می باشد.
روش بررسی : مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور روی 100 بیمار مبتلا به کمردرد و درد رادیکولر ناشی از هرنیاسیون دیسک کمری در دو گروه مداخله و مقایسه می باشد. در گروه مداخله (M) مورفین 2 میلی گرم / 5 میلی لیتر و در گروه مقایسه(P) نرمال سالین 5 میلی لیتر در فضای اپیدورال محل جراحی در انتهای عمل پاشیده شد. میزان درد بیماران در ریکاوری ، میزان داوری ضد درد دریافتی در بخش، میزان درد آنان در بخش، زمان راه رفتن بیماران و تعداد روزهای بستری بیماران بعد از عمل ثبت گردید.
یافته ها : میزان افزایش فشار خون سیستولی متوسط بعد ازعمل در گروه مورفین کمتر بود. بی قراری و آژیتاسیون در ریکاوری در گروه مورفین کمتر از گروه پلاسبو بود.
فراوانی موارد درد متوسط و شدید ( براساس ارزیابی کاتگوریال میزان درد) در 6 ساعت اوّل بعد از عمل در گروه مورفین 6% و در گروه پلاسبو 98% بود. میزان داروی ضد درد (مورفین به میلی گرم) استفاده شده در بخش در گروه مداخله (M) 75/10 میلی گرم و در گروه مقایسه (P) 4/21 میلی گرم بود ( 0001/0< P). زمان راه رفتن راحت بیمار در بخش در گروه مداخله (M) پس از 2 روز و در گروه پلاسبو پس از 6/2 روز و تعداد روزهای بستری بعد از عمل درگروه مورفین 7/4 روز و در گروه مقایسه حدود 6 روز بود.
روش بررسی : مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور روی 100 بیمار مبتلا به کمردرد و درد رادیکولر ناشی از هرنیاسیون دیسک کمری در دو گروه مداخله و مقایسه می باشد. در گروه مداخله (M) مورفین 2 میلی گرم / 5 میلی لیتر و در گروه مقایسه(P) نرمال سالین 5 میلی لیتر در فضای اپیدورال محل جراحی در انتهای عمل پاشیده شد. میزان درد بیماران در ریکاوری ، میزان داوری ضد درد دریافتی در بخش، میزان درد آنان در بخش، زمان راه رفتن بیماران و تعداد روزهای بستری بیماران بعد از عمل ثبت گردید.
یافته ها : میزان افزایش فشار خون سیستولی متوسط بعد ازعمل در گروه مورفین کمتر بود. بی قراری و آژیتاسیون در ریکاوری در گروه مورفین کمتر از گروه پلاسبو بود.
فراوانی موارد درد متوسط و شدید ( براساس ارزیابی کاتگوریال میزان درد) در 6 ساعت اوّل بعد از عمل در گروه مورفین 6% و در گروه پلاسبو 98% بود. میزان داروی ضد درد (مورفین به میلی گرم) استفاده شده در بخش در گروه مداخله (M) 75/10 میلی گرم و در گروه مقایسه (P) 4/21 میلی گرم بود ( 0001/0< P). زمان راه رفتن راحت بیمار در بخش در گروه مداخله (M) پس از 2 روز و در گروه پلاسبو پس از 6/2 روز و تعداد روزهای بستری بعد از عمل درگروه مورفین 7/4 روز و در گروه مقایسه حدود 6 روز بود.
نتیجه گیری: استفاده از مورفین ایپدورال، در پایان جراحی میکرودیسککتومی کمری باعث کنترل بهتر درد بعد از عمل، تحرک سریعتر بیمار و کاهش روزهای بستری می شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
