۵ نتیجه برای گردن درد مزمن
سروه توحیدی، ملیحه حدادنژاد، صدرالدین شجاع الدین،
دوره ۱۱، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف و زمینه:تمرینات تشخیص جهت دید یکی از روش های درمانی جدید در گردن درد می باشد. به تاثیرات مثبت تمرینات ثبات دهنده نیز در تحقیقات گذشته اشاره شده است. لذا هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر اضافه شدن برنامه تشخیص جهت دید به تمرینات ثبات دهنده رایج در گردن درد بر شدت درد، استقامت عضلانی و حس عمقی زنان دارای گردن درد مزمن غیر اختصاصی می باشد.
مواد و روش ها: در این تحقیق نیمه تجربی تعداد ۴۵ زن مبتلا به گردن درد مزمن به سه گروه ۱۵ نفری تمرینات ثبات دهنده، گروه ترکیبی (ثبات دهنده و برنامه درمانی تشخیص جهت دید) و کنترل تقسیم شدند.متغیرهای تحقیق شامل شدت درد، استقامت عضلانی و حس عمقی بودند. برای اندازه گیری آن ها در پیش آزمون به ترتیب از مقیاس بصری درد، آزمون استقامتی پایل و آزمون خطای بازسازی مفصل گردن استفاده شد. سپس بعد از انجام هشت هفته تمرینات در گروه های تمرینی، پس آزمون در شرایط پیش آزمون انجام شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تی زوجی جهت بررسی نتایج استفاده شد. سطح معناداری در این تحقیق (۰۵/۰>P) در نظر گرفته شد.
یافته ها:نتایج تحقیق حاضر نشان داد که انجام تمرینات در دو گروه تمرینی بر متغیرهای شدت درد و حس عمقی تفاوت معناداری نشان دادند به این صورت که اضافه شدن برنامه تشخیص جهت دید به تمرینات رایج ثبات دهنده منجر به کاهش شدت درد و افزایش حس عمقی در بیماران زن با گردن درد مزمن شد (۰۵/۰>P). ولی در مورد متغیر استقامت عضلانی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد(۰۵/۰<P).
نتیجه گیری:با توجه به اینکه اضافه شدن برنامه تشخیص جهت دید به تمرینات ثبات دهنده می تواند منجر به نتایج بهتر درکاهش شدت درد و افزایش حس عمقی در بیماران گردن درد مزمن شود، استفاده از این تمرینات در کنار سایر تمرینات در زنان دارای گردن درد مزمن غیراختصاصی پیشنهاد می شود.
نورالله جاودانه، نازنین کامرانی فراز،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۵-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف: گردن درد یکی از مشکلات شایع در جوامع انسانی است. در اتیولوژی گردن درد، فاکتورهای زیادی دخیل هستند و مشکلات شناختی مرتبط با درد، از مهمترین عوامل دخیل برای گردن مزمن درد غیر اختصاصی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شش هفته تمرینات شناختی عملکردی بر شدت درد، ناتوانی و ترس از حرکت افراد دارای گردن درد مزمن غیراختصاصی انجام شد.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی به صورت پیش آزمون_ پس آزمون با یک گروه مداخله و یک گروه کنترل بود. ۲۴ بیمار مبتلا به گردن درد مزمن، به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات شناختی عملکردی (۱۲ = n) و کنترل (۱۲ = n) تقسیم شدند. ارزیابی متغیرهای شدت درد، ناتوانی و ترس از حرکت، قبل و بلافاصله بعد از شش هفته تمرینات شناختی، به ترتیب به وسیله مقیاس بصری درد ، پرسشنامه ناتوانی گردن و پرسشنامه ترس از حرکت تمپا از دو گروه مداخله و کنترل صورت گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های واریانس با اندازه گیری تکراری و تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: در مقایسه دو گروه بعد از درمان، تفاوت معنیداری در شدت درد (۰۰۱/۰ P≤)، شاخص ناتوانی (۰۰۱/۰ P≤) و ترس از حرکت (۰۰۱/۰ P≤) مشاهده شد، به طوری که در گروه مداخله در تمام فاکتورها کاهش معنی داری مشاهده شد. همچنین نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که در گروه مداخله در پیش و پس آزمون در تمام متغیرها تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۰۱/۰ P≤) ولی برای گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
نتیجهگیری: یافته ها نشان داد که مداخله تمرینات شناختی عملکردی باعث بهبود درد، ناتوانی و ترس از درد و حرکت در افراد دارای گردن درد مزمن میشود، بنابراین پیشنهاد می شود که تمرینات شناختی عملکردی، به عنوان یک روش مکمل در بهبود افراد دارای گردن درد مزمن غیراختصاصی مورد استفاده قرار گیرد.
مبینا خبیری، امیر لطافت کار، فرشته افتخاری،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: گردن درد مزمن یکی از شایع‌ترین اختلالات اسکلتی عضلانی محسوب می شود. مطالعات بسیاری اثر تمرین را بر درد گزارش کرده اند اما با توجه به اینکه افزایش لوردوز گردن و هایپر کایفوزیس که از تغییرات پوسچرال مرتبط با درد می باشد به نظر می رسد بررسی تغییرات درد به همراه پوسچر اهمیت فراوانی داشته باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر مرور مطالعات بررسی کننده اثر تمرین درمانی بر درد و پوسچر در افراد دارای گردن درد مزمن بود.
مواد و روش ها : جستجو با کلید واژگان مرتبط در تمامی سال ها و در بانک های اطلاعاتی PEDRO ، PubMed، Google Scholar، noormags، magiran، Trip Database به عمل آمد. مطالعات بررسی کننده تاثیر انواع مداخله تمرینی بر درد و پوسچر در افراد دارای گردن درد مزمن وارد مطالعه شدند. جهت بررسی کیفیت مقالات وارد شده از مقیاس PEDro استفاده گردید.
یافته ها: ۹۷ مطالعه مورد بررسی قرار گرفت که از این تعداد، پنج مطالعه که دارای معیار ورود (نمره بالاتر از ۵ در مقیاس پدرو) بودند، برای بررسی انتخاب شدند. تفاوت های زیادی در متدولوژی، شاخص اصلی مورد ارزیابی، تعداد نمونه، روش اجرا، شیوه ارزیابی متغیر ها و غیره در مطالعات وجود داشت. در افراد دارای گردن درد مزمن، تمرین باعث کاهش درد و بهبود پوسچر شده است. مطالعاتی که در آنها بهبود پوسچر بعد از تمرین درمانی مشاهده شده بود، کاهش بیشتری در درد گردن داشتند.
نتیجه گیری: بنظر میرسد تمرین می تواند عامل کاهش درد مرتبط با پوسچر در افراد دارای گردن درد مزمن شود.
سید صدرالدین شجاع الدین، امیر فسایی زاده، محمد رضا سیدی،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: در دو دهه اخیر شیوع گردن درد رو به افزایش بوده و در حال حاضر بعد از کمردرد، دومین اختلال اسکلتی عضلانی محسوب می شود.هدف کلی این تحقیق مقایسه تاثیر یک دوره تمرینات اصلاح پاسچر و قدرتی با تاکید بر پوزیشن سر و گردن بر درد، ناتوانی عضلات گردن و دامنه حرکتی مردان غیر فعال دارای گردن درد مزمن بوده است. روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون –پس‌آزمون بوده است. جامعه آماری را مردان غیر فعال دارای گردن درد مزمن شهر تهران تشکیل دادند که به روش نمونه گیری تصادفی ۳۰ نفر از مردانی که در طول روز هیچ فعالیت ورزشی انجام نمی دهند (غیرفعال) و دارای گردن درد مزمن بودند انتخاب شدند. پس از انجام پیش آزمون افراد نمونه در سه گروه ۱۰ نفره به طور تصادفی قرار گرفتند که به مدت ۶ هفته تحت تمرینات قرار گرفتند. به منظور اندازه گیری متغیر های تحقیق از مقیاس درد VAS، شاخص ناتوانی رولند موریس و اندازه گیریحرکت فلکشن و اکستنشن گردنی˛ فلکشن طرفی و روتیشن گردن) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۴ انجام شد. نتایج: نتایج آزمون t نشان داد که تمرینات اصلاحی پاسچر و قدرتی تاثیر معناداری بر متغیرهای تحقیق داشته اند. علاوه بر این نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که بین گروه کنترل با دو گروه تمرینی در تمامی متغیرها تفاوت معناداری وجود دارد ولی بین دو گروه تمرینات اصلاحی پاسچر و اصلاحی قدرتی بر متغیر های مورد بررسی در این تحقیق از نظر آماری معنادار نشده بود. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که انجام تمرینات ورزشی تاثیر معناداری بر کاهش عوارض مربوط به گردن درد مزمن در این تحقیق داشته است بنابراین می توان از تمرینات ورزشی به منظور بهبود وضعیت گردن درد در افراد دارای مشکل گردن درد استفاده نمود و از طرفی هزینه های درمانی را کاهش داد.
صدف پیرترسا، سید صدرالدین شجاع الدین، ملیحه حدادنژاد،
دوره ۱۴، شماره ۳ - ( ۹-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی این موضوع بود که آیا استفاده از تکنیک مهار عصبی عضلانی تلفیقی همراه با تحریک الکتریکی میتواند بهبود سریعتر و بیشتر در حداکثر قدرت و استقامت عضلات گردن در بیماران مبتلا به گردن درد مزمن مکانیکی را فراهم کند یا خیر.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون_پس آزمون بوده است. بدین منظور بیماران مبتلا به گردن درد مزمن غیراختصاصی شهر تهران به‌طور تصادفی در دو گروه تجربی (۱۷=n) و یک گروه کنترل (۱۷=n) قرار گرفتند. درد، ناتوانی، قدرت و استقامت عضلات گردن پیش و پس از هشت هفته مداخله، به ترتیب با استفاده از شاخص بصری درد، شاخص ناتوانی گردن، داینامومتر و تست فلکشن کرانیوسرویکال اندازه‌گیری شدند. آزمون تحلیل واریانس اندازه های تکراری و t زوجی و آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای تجزیه و تحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت.
یافته ها: نتایج آزمون t زوجی و آزمون تحلیل واریانس یکراهه اختلاف معنادار درون گروهی و بیرون گروهی را در سه گروه نشان نداد، در مقابل گروه تکنیک مهار عصبی عضلانی تلفیقی همراه با تحریک الکتریکی به نسبت دو گروه دیگر اندازه اثر بالینی بیشتری را نشان داد.
نتیجه گیری: با توجه به اثرات بالینی گزارش شده برای تکنیک مهار عصبی عضلانی تلفیقی همراه با تحریک الکتریکی در بیماران دارای گردن درد، استفاده از این روش به عنوان یک روش مکمل در بهبود درد، ناتوانی و افزایش قدرت و استقامت عضلات گردن بیماران مبتلا به گردن درد مزمن غیر اختصاصی پیشنهاد میشود.
