۳ نتیجه برای پلاسما
دکتر دامون آزاد، دکتر فرناد ایمانی، دکتر پوپک رحیم زاده، دکتر حمیدرضا فیض، دکتر لیلا بهاری، دکتر آرش معماریان،
دوره ۷، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۵ )
چکیده
مقدمه: جهت درمان درد استئوآرتریت زانو روشهای مختلفی مانند تزریق داخل مفصلی پلاسمای غنی از پلاکت پیشنهاد شده است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه افزودن داخل مفصلی هورمون رشد به پلاسمای غنی از پلاکت تحت سونوگرافی بر میزان عملکرد مفصل در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو میباشد. مواد و روشها: ۵۴ بیمار مبتلا به استئوآرتریت مفصل زانو کاندید تزریق داخل مفصلی تحت سونوگرافی به دو گروه مساوی ۲۷ نفره تقسیم شدند. محلول تزریقی در گروه اول (P) ۵ سی سی پلاسمای غنی از پلاکت و در گروه دوم (PS) ۴واحد هورمون رشد (سوماتروپین) به ۵ سی سی پلاسمای غنی از پلاکت اضافه گردید. تزریق داخل مفصلی در دو نوبت، در ابتدای مطالعه و سپس یکماه بعد انجام گردید. اطلاعات دموگرافیک ثبت شد. عملکرد مفصل بیماران (معیار ومک) در زمان های صفر، ماه اول و دوم، و نیز عوارض مورد بررسی قرار گرغت. نتایج: معیار ومک در هر دو گروه در زمانهای پس از تزریق کاهش معنی داری یافته است (۰۰۰۱/۰p=). کاهش معیار ومک در گروه دوم (PS) در ماه اول بطور معنی داری بیشتر از گروه اول (P) بوده است (۰۳۰/۰p= )، ولی در ماه دوم اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید (۲۳۵/۰ p=). عوارض خاصی مشاهده نگردید. نتیجه گیری: افزودن هورمون رشد به پلاسمای غنی از پلاکت در کوتاه مدت میتواند در بهبود عملکرد مفصل زانو در بیمارن مبتلا به استئوآرتریت موثر باشد.
سوگند تورانی، محمود رضا آل بویه، سمیه کریمی،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینـه و هـدف: اسـتئوآرتریت زانـو ( کاهـش کیفیـت زندگـی می شـود. اسـتئوآرتریت زانـو یـک بیمـاری مزمـن اسـت و یکـی از رایج تریـن دلایـل ناتوانـی در افراد مسـن می باشـد. بـا روند سـالمندی جمعیـت و افزایـش شـیوع چاقـی در جهان، افزایش چشـمگیری در شـیوع اسـتئوآرتریت زانو و اختـلالات مربوط به آن پیش بینی می شـود. ایـن بیمـاری بـه طـور معمـول، بـرای بیمـاران و جامعه از طریـق اعمـال هزینه های مسـتقیم و غیرمسـتقیم پرهزینه و گران اسـت. هیـچ درمان قطعی بـرای اسـتئوآرتریت زانو شـناخته شـده نیسـت، امـا پرولوتراپی یک درمـان تزریقی مکمل برای درد اسـکلتی عضلانـی مزمن از جمله اسـتئوآرتریت زانو اسـت کـه بـرای تحریـک ترمیـم و بازسـازی و کاهـش درد مرتبـط با آسـیب مزمـن بافت نـرم مورد اسـتفاده قـرار می گیرد. لـذا مطالعه حاضـر با هدف ارزیابـی انـواع مختلـف روش هـای درمانـی پرولوتراپـی در درمان بیمـاران مبتلا به اسـتئوآرتریت زانو انجـام گردید. PubMed, Scopus, Medline, Cochrane مــواد و روش هــا: یــک مطالعــه مــرور نظام منــد در پنــج پایــگاه داده الکترونیکــی پزشــکی شــامل: انجــام شــد. مــا مطالعــات کارآزمایــی بالینــی تصادفــی شــده و غیــر تصادفــی کــه ۲۰۱۸ تــا آپریــل ســال Collaboration and Google Scholar دکســتروز را بــا اریتروپوئیتیــن، پلاســمای غنــی از پلاکــت و پالــس رادیوفرکوئنســی بــرای درمــان اســتئوآرتریت زانــو در بزرگســالان مقایســه کــرده بودنــد را وارد مطالعــه نمودیــم. ارزیابــی خطــر تــورش و بهتریــن ســنتز شــواهد را انجــام دادیــم. جنبه هــای اصلــی مرتبــط بــا درمــان ایــن بیمــاران شــامل کاهــش ســطح درد، ســفتی، محدودیت هــای عملکــردی و طیــف حرکتــی بیمــار تحلیــل شــدند. بیمــار بــه ایــن مطالعــه وارد شــدند. نتایــج آنالیــز نشــان داد کــه میــزان کاهش ســطح درد در ۱۱۲ کارآزمایــی بالینــی شــامل ۲ یافته هــا: در مجمــوع درصــد از بقیــه روش هــای درمانــی بیشــتر بــود. میــزان کاهــش ســفتی زانــو، محدودیت هــای ۵۲/۶مــاه اول پــس از درمــان در گــروه اریتروپوئیتیــن بــا ۵۳/۷ و ۵۲/۳ ،۵۳/۷ در مــاه ششــم پــس از درمــان بــه ترتیــب بــا امتیــازات PRP در بیمــاران درمــان شــده بــا WOMACعملکــردی و امتیــاز کلــی درصــد نســبت بــه گــروه دکســتروز بیشــتر بــود. محــدوده حرکتــی زانــو نیــز در بیمــاران درمــان شــده بــا اریتروپوئیتیــن در مــاه ســوم پــس از درمــان درصــد بهبــودی را نشــان دادنــد کــه نســبت بــه ســایر روش هــای درمانــی موثرتــر بــود. ۲۵/۴ نتیجه گیــری: بــا توجــه بــه اطلاعــات بدســت آمــده میــزان اثربخشــی روش هــای تزریــق درون مفصلــی بــرای درمــان اســتئوآرتریت زانــو جهــت کاهــش ســطح درد ایــن بیمــاران، بــه ترتیــب اثربخشــی شــامل: اریتروپوئیتیــن، پالــس رادیوفرکوئنســی، پلاســمای غنــی از پلاکــت و در نهایــت دکســتروز بــود. لازم بــه ذکــر اســت جهــت بــرآورد اثربخشــی ایــن روش هــا در طولانــی مــدت بــه پژوهش هــای بیشــتری نیــاز اســت.
مهدی ایزدی زمان آبادی، کامران توکل، احمد سبحانی، آتنا خیام باشی،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه:با توجه به نقش انسولین در کنترل قند خون و کاربرد وسیع آن،تنظیم دقیق میزان انسولینی که بایستی به بیمار برسد تا مریض در معرض عوارض ناشی از عدم تنظیم قند خون قرار نگیرد، بسیار ضروری می باشد.تحقیقات نشان داده که انتخاب نوع محلول وظروف سرمی به کاررفته درمیزان دستیابی بیماربه انسولین موثراست. هدف ما مقایسه میزان چسبندگی انسولین به جدارظروف شیشه ای و پلاستیکی میباشد.
روش ها:ابتدا ۳ ظرف شیشه ای و پلاستیکی یک لیتری حاوی دکستروز۵% تهیه ومیزان۳۰۰mu انسولین رگولار به آنها اضافه شد.به ظروف شماره ۲و۳شیشه‌ای و پلاستیکی۲cc آلبومین و پلاسما اضافه شد.در زمان ۰ از انتهای ست وظرف نمونه برداری و سپس جریان ۱۰cc/minبرقرارودر زمان های ۳۰-۶۰ مجدداً نمونه برداری تکرارشد.غلظت انسولین در نمونه ها باکیت های انسولین بررسی و داده ها توسط آزمونهای مختلف تحلیل شد.
یافته ها:در زمان ۰در ظروف شیشه ای به میزان۵۰% ودرظروف پلاستیکی۷۵% چسبندگی ایجادشده است(P<۰/۰۵). در زمان۰تا ۳۰میزان انسولین ظروف شیشه ای و پلاستیکی اختلاف معناداری ندارد(P>۰/۰۵). میانگین انسولین در طی ۶۰ دقیقه، در ظروف شیشه ای به طور معناداری کاهش(P<۰/۰۵) ولی در ظروف پلاستیکی افزایش می یابد(P>۰/۰۵). به طور کلی در طی یک ساعت روند تغییرات میانگین انسولین در دو ظرف معناداربود(P<۰/۰۵).
بحث : بیشترین میزان چسبندگی جداری در زمان۰اتفاق می افتد که این چسبندگی در ظروف پلاستیکی نسبت به شیشه ای به صورت معناداری بیشتراست.پس از گذشت یکساعت روندکاهشی درمیزان انسولین ظروف شیشه ای به صورت معنادار رخ می دهد در حالیکه در ظروف پلاستیکی میزان انسولین کمی افزایش می یابد.
کلیدواژه ها: انسولین،ظرف سرم،آلبومین،پلاسما
