زمینه و هدف: درهنگام بیداری از بیهوشی عوارضی نظیر ناپایداری همودینامیک، سرفه و لارنگواسپاسم محتمل میباشد. داروها و روشهای متفاوتی جهت کنترل عوارض فوق به کار رفته است. در این مطالعه اثر رمیفنتانیل با لیدوکائین وریدی بر روی واکنشهای بیداری از بیهوشی مقایسه گردید.
روش کار: در یک کارآزمائی بالینی دوسوکور ۱۰۵ بیمار کاندید جراحی ارتوپدی ۱۸ الی ۵۰ ساله و ASA یک و دو در سه گروه وارد مطالعه شدند. القاء بیهوشی توسط فنتانیل، پروپوفول و آتراکوریوم انجام شد و بیهوشی با پروپوفول ادامه یافت. تجویز دوزهای تکراری فنتانیل ۵۰ دقیقه و انفوزیون پروپوفول ۱۰ دقیقه قبل از اتمام بیهوشی قطع گردید. در پایان عمل جراحی رمیفنتانیل به میزان ۲۵/۰ میکروگرم بر کیلوگرم یا لیدوکائین ۵/۱ میلیگرم بر کیلوگرم و یا نرمال سالین ۵ میلیلیتر به صورت یکجا (بولوس) برای بیمار تجویز گردید. فشار شریانی و ضربان قلب در دقایق ۱، ۵ و ۱۰ ثبت گردید.
نتایج: پارامترهای همودینامیک شامل ضربان قلب و فشار دیاستولی در دقایق ۵ و ۱۰ بعد از خروج لوله در دو گروه رمیفنتانیل و لیدوکائین با هم تفاوت معنی دار داشتند. فشار سیستولی در هر سه زمان تفاوت معنی داری در سه گروه داشت.
نتییجه گیری: رمیفنتانیل نسبت به لیدوکائین در کنترل پاسخهای همودینامیک زمان بیدار شدن مؤثرتر میباشد.
