مسعود محسنی، علی خطیبی، آزاده امامی، عاطفه قنبری، بهناز کریمی، علی قاجار،
دوره ۶، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۴ )
چکیده
زمینه و هدف: درمان بیماران مبتلا به اختلالات شدید روانپزشکی بهکمک الکتروشوک و تحت بیهوشی عمومی منجربه تحریک سیستم عصبی اتونوم و عوارض همودینامیک میگردد. برخی صاحبنظران معتقدند جهت بهحداقل رساندن این عوارض بهویژه برادیکاردی یا آسیستول یکی از روشها پیشگیری بهکمک تجویز داروهای آنتیکولینرژیک قبل از اعمال شوک میباشد. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه اثرات پیش درمانی با هیوسین، آتروپین و دارونما در بیماران تحت الکتروشوک بر ثبات همودینامیک، زمان ریکاوری و عوارض الکتروشوک انجام شد.
مواد و رو شها: ۶۰ نفر از بیماران کاندید درمان بهروش الکتروشوک بهطور تصادفی به سه گروه تقسیم و تحت پیش درمانی با آتروپین یا هیوسین یا دارونما قرار گرفتند. روش بیهوشی در هر سه گروه یکسان بود و قبل و بعد از اعمال شوک الکتریکی ضربانات قلبی و فشارخون و بروز آریتمی در فواصل زمانی مشخص ثبت شد. عوارضی چون آژیتاسیون و ترشح بزاق و طول زمان لازم برای ریکاوری در آنها ثبت شد. و سه گروه از نظر این متغیرها مورد مقایسه قرار گرفتند.
یافته ها: تاکیکاردی پس از پیش درمانی در گروههای دریافت کننده هیوسین و آتروپین بهطور معنیداری از گروه دارونما بالاتر بود. که بهطور خاص گروه هیوسین در دو زمان بعد از پیش درمانی و بلافاصله بعد از شوک نسبت به گروه آتروپین تاکیکاردی بیشتری داشتند. فشارخون شریانی در سه گروه تفاوت معنیداری نداشت. در هیچ گروهی برادیکاردی شدید یا آسیستول مشاهده نشد. ترشحات بزاقی در دو گروه دریافت کننده هیوسین و آتروپین کمتر از دارونما بود. این دو دارو تاثیر معنیداری بر بروز آریتمی یا آژیتاسیون یا زمان لازم برای ریکاوری نداشتند.
نتیجه گیری: تجویز پیش دستانه آنتیکولینرژیکها بهویژه هیوسین بوتیل بروماید قبل از الکتروشوک ترشحات بزاقی را کاهش داده و تاثیری بر آژیتاسیون و زمان ریکاوری ندارد اما از طرف دیگر تاکی کاردی ناشی از اعمال شوک را تشدید میکند بنابراین استفاده روتین از آنها قبل از اعمال الکتروشوک با هدف جلوگیری از برادیکاردی یا آسیستول احتمالی توصیه نمیشود.
