هانیه ناصری نیا، هادی اسمخانی اکبری نژاد،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر نشانگان افت روحیه و فاجعه‌پنداری درد مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. ۳۰ نفر با داشتن ملاک‌های ورود به‌مطالعه با روش نموه‌گیری هدفمند و از میان کلیه مردان مبتلا به ام اس شهر تبریز در سال ۱۳۹۹ که عضو انجمن ام اس این شهر بودند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش درمان متمرکز بر شفقت را در ۸ جلسه ۵/۱ ساعته (۲ ماه، هفته‌ای یک جلسه) دریافت کردند، ولی گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و ۴ ماه پس از مداخله به‌پرسشنامه‌های ۲۴ سوالی نشانگان افت روحیه و ۱۳ سوالی فاجعه‌پنداری درد پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر انجام گرفت.
یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار گروه آزمایش برای نشانگان افت روحیه ۲۹/۶±۶۷/۴۶ و برای فاجعه‌پنداری درد ۷۴/۴±۷۳/۳۹، و در گروه کنترل برای نشانگان افت روحیه ۲۷/۵±۱۳/۴۷ و برای فاجعه‌پنداری درد ۰۲/۵±۶۷/۳۸ بود (۰۵/۰<p). درمان متمرکز بر شفقت (نشانگان افت روحیه ۵۸/۵±۰۰/۳۸ و فاجعه‌پنداری درد ۹۲/۴±۶۰/۳۱) در مقایسه با گروه کنترل (نشانگان افت روحیه ۲۶/۵±۶۰/۴۷ و فاجعه‌پنداری درد ۸۵/۴±۵۳/۳۸) نشانگان افت روحیه و فاجعه‌پنداری درد مردان مبتلا به ام اس را در پسآزمون کاهش داده است (۰۰۱/۰>p). در مرحله پیگیری، اثر درمان متمرکز بر شفقت بر نشانگان افت روحیه ۵۳/۵±۲۰/۳۸ و فاجعه‌پنداری درد ۹۶/۴±۸۷/۳۱ ماندگار بود (۰۰۱/۰>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که درمان متمرکز بر شفقت موجب کاهش نشانگان افت روحیه و فاجعه‌پنداری درد مردان مبتلا به ام اس شده است.
