چکیده مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ای متغیرهای بالینی فاجعه آمیز کردن و ترس از حرکت در افراد با سبک دلبستگی ایمن، دوسوگرا و اجتنابی در بیماران با درد مزمن عضلانی- اسکلتی، انجام گرفت. روش: در این پژوهش ۱۵۰ آزمودنی شرکت داشتند که به صورت در دسترس از بین مراجعه‌کنندگان به بیمارستان‌های شهدا، امام حسین و سینا در شهر تهران، انتخاب شدند. و به پرسشنامه‌های سبک‌های دلبستگی هازن و شاور (ASQ)، فاجعه آمیز کردن (PCQ) و ترس از حرکت (TSK) پاسخ دادند. داده‌های پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیره، تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد از میان سه سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا، تنها سبک دوسوگرا با فاجعه آمیز کردن و ترس از حرکت رابطه دارد. نتیجه‌گیری: افراد با سبک دلبستگی دوسوگرا به هنگام مواجه شدن با تهدید مانند درد، از راهبردهای تنظیم هیجان با کنش‌وری بالا (مثل فاجعه‌آمیز کردن) استفاده می‌کنند. تلویحات عملی و نظری یافته‌ها به تفضیل در بخش پایانی مقاله، مورد بحث قرار گرفته است.
