مریم پوربحری، سعید کاشانی، مهرداد ملکشعار، هاشم جری نشین، مجید وطن خواه، علیرضا عبداله زاده بقایی، فریدون فکرت، مریم شریفی،
دوره ۶، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۴ )
زمینه و هدف: ب یحسی نخاعی یکی از شای عترین تکنی کهای ب یحسی برای عمل سزارین است و معمولاً با دو روش مدین و پارامدین انجام
م یشود که روش مدین شای عتر است. هدف این مطالعه مقایسه متغیی رهای کلی دو روش ب یحسی داخل نخاعی حین عمل جراحی سزارین
الکتیو بود.
مواد و رو شها: این کارآزمایی بالینی دو سو کور بر روی ۱۵۰ زن باردار ۱۵ - ۴۵ ساله انجام شد. بیماران ب هصورت تصادفی به گروه ب یحسی
نخاعی با روش مدین یا پارامدین وارد شدند. علائم حیاتی قبل و بعد از ب یحسی ثبت گردید. فراوانی برادیکاردی و افت فشا رخون، بروز تهوع و
استفراغ، میزان مصرف افدرین و آتروپین، سطح ب یحسی، سردرد پس از پارگی دورا و مدت زمان ریکاوری ثبت و بررسی شد.
یافت هها: دو گروه از نظر سن، وزن و ایندکس توده بدن مشابه بودند. سایر متغییرهای دو گروه تفاوت معن یداری نداشتند ) ۰۵ / p<۰ (. با وجود
اینکه در گروه پارامدین سطح ب یحسی بالاتری نسبت به گروه مدین ) ۰۰۲ / P=۰ ( ثبت شد ولی ب هطور غی رمترقب های میزان تهوع و استفراغ در
بیماران گروه مدین بیشتر از گروه پارامدین ) ۰۰۷ / P=۰ ( بود که این اختلا فها معن یدار بودند.
نتیج هگیری: از نظر متغییرهای مختلف دو روش شباهت زیادی داشتند. اما ب هدلیل کمتر بودن تهوع و استفراغ و سطح ب یحسی بالاتر، روش
پارامدین روشی مطلوب برای ب یحسی نخاعی جهت عمل جراحی سزارین م یباشد که خصوصاً در موارد وضعیت آناتومی مشکل این روش
سهولت بیشتری را تآمین م ینماید.
