سمانه امیری فر ، دکتر فریده حمیدی ، دکتر مجتبی انصاری شهیدی ،
دوره ۱۴، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: سردردهای شایع‌ترین نوع سردردها هستند که موجب افت شدید کارکرد روزانه افراد می‌شود. از آنجا که دارو درمانی به تنهایی در درمان بسیاری از این بیماران به اندازه کافی مفید نیست، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی درمان راهحل محور و روایتدرمانی بر شیوههای هیجانمدار رویارویی با استرس زنان دارای سردردهای مزمن بود.
مواد و روشها: روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. جامعه آماری کلیه زنان مبتلا به سردردهای مزمن مراجعه کننده به کلینیکهای متخصص مغز و اعصاب شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد ۴۵ نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در ۲ گروه آزمایش(هر گروه ۱۵ نفر) و یک گروه کنترل(۱۵ نفر) جایگزین شدند. سپس زنان گروه‌های آزمایش تحت ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای درمان راهحل محور و ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای روایت درمانی قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخلهای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از پرسشنامه تجدیدنظر شده درد مک گیل(SF-MPQ-۲) Dworkin و همکاران(۲۰۰۹) و پرسشنامه شیوههای رویارویی با استرس (WCQ) Folkman & Lazarus (۱۹۸۸) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجرای پرسشنامهها از طریق نرمافزار SPSS نسخه ۲۸ در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی) انجام پذیرفت.
نتایج: نتایج نشان داد هر دو مداخله مذکور در مرحله پسآزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر بهبود شیوههای هیجانمدار رویارویی با استرس داشته است(۰۵/۰>P). نتایج آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد که روایت درمانی اثربخشی بیشتری نسبت به درمان راهحل محور بر بهبود شیوههای هیجانمدار رویارویی با استرس دارد(۰۵/۰>P).
نتیجهگیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که درمان راهحل محور و روایت درمانی میتوانند به عنوان شیوههای درمانی مناسب برای بهبود شیوههای هیجانمدار رویارویی با استرس زنان دارای سردردهای مزمن در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی به کار برده شوند و تقدم استفاده با روایت درمانی است.
