فصلنامه علمی­ پژوهشی بیهوشی و درد

---

چکیده

زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین معضلات پزشکی در تمام جهان، دردهای مزمن است که هر سال میلیون‌ها نفر گرفتار آن می شوند و درمان مناسبی هم به آنها ارائه نمی شود. پژوهشها بیانگر این است که یکی از پیامدهای درد مزمن، واکنش‌های عاطفی مثل اضطراب و پرخاشگری است که به خاطر اثرات درازمدت درد به وجود می‌آیند. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی بر اضطراب و پرخاشگری زنان مبتلا به درد مزمن است.

مواد و روش ها: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. در این پژوهش،     ۴۰  زن مبتلا به درد مزمن عضلانی اسکلتی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و ۱۸ نفر با نمرات بالایی در آزمون اضطراب و پرخاشگری مشخص شدند. سپس به‌ شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی (۹ نفر) و کنترل (۹ نفر) قرار گرفتند. ابتدا هر دو گروه آزمون های DASS-۲۱، پرخاشگری، مقیاس چند وجهی درد را تکمیل نمودند. سپس گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت درمان قرار داشت و مجدداً آزمون ها اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.

یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که بین اضطراب (۰۵/۰ p<) و پرخاشگری (۰۵/۰ p<) گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد.

نتیجه گیری: نتایج حاکی از این بود که گروه درمانی شناختی می تواند اضطراب و پرخاشگری زنان مبتلا به درد مزمن را کاهش دهد.

---

زمینه و هدف: اعتیاد به مواد افیونی با رواج بیمار یهای عفونی یکی از عمده مشکلات بهداشتی در جوامع مختلف و اضطراب، از عوارض

ناخوشایند حین درمان و از عوامل عود است. هدف این مطالعه تعیین اثر تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجم های بر اضطراب ناشی از درمان

اعتیاد ب هروش س مزدایی فوق سریع م یباشد.

مواد و رو شها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروهی و دوسویه کور برروی ۴۰ بیمار منتخب درمان اعتیاد از طریق س مزدائی فوق سریع

است. بیماران توسط پژوهشگر تحت تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجم های قرار گرفتند. اضطراب پیش از مداخله، بلافاصله قبل از س مزدایی و

دو مرتبه در فواصل ۲۴ ساعت پس از آن، توسط همکار پژوهشی سنجیده شد. اطلاعات پس از جم عآوری با نر مافزار آماری ۲۰-SPSS و استفاده

از آزمون واریانس با انداز ههای تکراری تجزیه و تحلیل گردید.

یافت هها: تمامی افراد مذکر بودند و میانگین مدت مصرف مواد در گروه مداخله ۴/ ۲± ۳۷ / ۸ و کنترل ۲/ ۲± ۳۷ / ۷ سال بود.

اضطراب گروه مداخله و گروه کنترل در هر زمان دارای تفاوت معن یدار است ) ۰۰۸ / p ۰ (. اضطراب گروه مداخله یک ساعت پس از س مزدایی

حدود ۹۰ درصد کاهش نسبت به پیش از س مزدایی داشت هاست ) ۰۱ / p ۰ ( که تا ۲۴ ساعت بعد پایدار بود در حالی که برای گروه کنترل این

کاهش تقریبا ۲۵ درصد بود ) ۱۶۳ / P= ۰ ( و در عرض ۲۴ ساعت بعد افزایش یافت.

نتیج هگیری: یافت هها حاکی از تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجم های بر کاهش اضطراب ناشی از درمان اعتیاد و بیهوشی است.

---

زمینه وهدف : هدف اصلی از تجویز سدیشن درجراحی چشمی آماده سازی بیمار برای آرام ماندن درحین تزریق بی حسی و جراحی است .آرام بخشی ناکافی یا زیاد ممکن است به حرکت ناگهانی بیمار وبروز عوارض منجر شود .

هدف : مقایسه اثر ملاتونین و گاباپنتین بر درد واضطراب حین جراحی کاتاراکت تحت بیحسی توپیکال هدف اصلی این مطالعه است .

مواد وروش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور بر روی ۸۱ بیمارکاندید جراحی کاتاراکت به روش فیکوامولسیفیکاسیون درمرکز آموزشی و درمانی امیرالمومنین رشت در سالهای ۹۳و۹۴ با بیحسی توپیکال انجام شد .بیماران بصورت تصادفی به یکی از سه گروه مطالعه وارد شدند ,۲۷ نفر ۶ میلی گرم قرص ملاتونین -۲۷ نفر ۶۰۰ میلی گرم کپسول گاباپنتین و۲۷ نفرپلاسبو (شاهد) ۹۰ دقیقه پیش از ورود به اتاق عمل دریافت نمودند .  دراتاق عمل گروه پلاسبو ۱میلی گرم میدازولام دریافت نمودند  وبه تمام بیماران ۰.۵میکروگرم فنتانیل به ازای هر کیلوگرم وزن بیمار داده شد. طی عمل، در صورت ابراز درد توسط بیمار (  VAS>۳) دوز فنتانیل تکرار شده و در پرسشنامه ثبت گردید.. درد و اضطراب  در زمان تجویز دارو - هنگام ورود به اتاق عمل  -۱۵ دقیقه پس از شروع جراحی مورد ارزیابی قرار گرفت .میزان آرام بخشی در زمان تجویز دارو - هنگام ورود به اتاق عمل -زمان بیحسی توپیکال -۱۵ دقیقه پس از شروع جراحی وریکاوری بررسی شد.

یافته ها: در مطالعه  حاضردرسه گروه از نظر متغیرهای زمینه ای(سن وجنس و بیماری زمینه ای)ونیز میزان اضطراب ودردوآرام بخشی تفاوت آماری معنی داری دیده نشد. درمقاطع  زمانی مورد بررسی تفاوت بین شدت درد درزمان ورود به اتاق عمل  و ترخیص از ریکاوری دیده شد .(۰,۰۰۱ و۰.۰۰۰۱ ) اما در زمان دریافت دارو تفاوت آماری معنی داری بین شدت درد در سه گروه دیده نشد .از نظرشدت اضطراب بین سه گروه در ورود به اتاق عمل تفاوت معنی دار بود (۰.۰۳۴) اما در زمان ترخیص از ریکاوری تفاوت آماری معنی داری از نظر اضطراب دیده نشد .( ۰.۳۱۶ )

نتیجه گیری :پیش درمانی با ملاتونین -گاباپنتین و میدازولام اضطراب را به میزان مشابهی در بیماران کاهش می دهد . بعلاوه تک دوز گاباپنتین یا ملاتونین بعنوان پره مدیکاسیون به کاهش امتیاز درد نیز در بیماران منجر می شود .

---

زمینه و هدف: یکی از مهم­ترین مسائلی که در آماده­سازی اطفال برای جراحی با آن مواجه هستیم اضطراب هنگام ورود به اتاق عمل است. اضطراب می­تواند سبب واکنش­های تهاجمی و افزایش بی­قراری کودک شود و حتی ممکن است کنترل درد پس از عمل را با مشکل مواجه کند. هدف این مطالعه بررسی اثرات آرام­بخشی پیش از عمل، تغییر در میزان اضطراب کودکان هنگام ورود به اتاق عمل به­دنبال تجویز داخل بینی دگزمدتومدین و میدازولام است.

مواد و روش­ها: این مطالعه به­صورت آینده­نگر، تصادفی و دوسوکور بر روی ۶۰ کودک ۸-۲ ساله با کلاس فیزیکی ۱و۲ کاندید جراحی انتخابی در بیمارستان­های آموزشی، درمانی شهرستان رشت انجام شد. کودکان با استفاده از انتخاب بلوک تصادفی به دو گروه ۳۰ نفره تقسیم شدند. گروه (D) ۳۰ دقیقه قبل از ورود به اتاق عمل ۱ میکروگرم بر کیلوگرم دگزمدتومیدین و گروه (M) در همان زمان ۲/۰ میلی­گرم بر کیلوگرم میدازولام از طریق بینی دریافت کردند. سطح آرامش کودک بر­اساس نمره رامسی و میزان اضطراب کودک در زمان تجویز دارو و هنگام ورود به اتاق عمل در هر گروه و بین دو گروه و هم­چنین طول مدت ریکاوری با استفاده از آزمون­های آماری مجذور­کای، آزمون تی و مجذور­کای دونمونه­ای بین دو گروه مقایسه شد.

یافته­ ها: در مجموع ۶۰ کودک شامل ۴۹ پسر و ۱۱ دختر وارد مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران این مطالعه ۶۷/۱±۴۵/۴ سال بود. از نظر جنس، سن، ضربان­قلب، فشار­خون و میزان اشباع اکسیژن شریانی پایه در دو گروه اختلاف آماری معنی­داری مشاهده نشد. میزان آرام­بخشی قبل از تجویز دارو و هنگام ورود به اتاق عمل در دو گروه اختلاف آماری معنی­داری نداشت (۵۴۰/۰=P). اگرچه این عامل در هر دو گروه هنگام ورود به اتاق عمل کم­تر از زمان تجویز دارو بود و این اختلاف از نظر آماری معنی­دار بود (برای گروهD  ۰۰۹/۰=P و برای گروهM  ۰۰۰۱/۰=P). میزان اضطراب قبل از دریافت دارو نیز در دو گروه مشابه (۹۱۱/۰=P) و هنگام ورود به اتاق عمل کاهش یافته بود (۰۰۰۱/۰=P برای گروه دگزمدتومیدین و ۰۰۰۱/۰=P  برای گروه میدازولام). کودکانی که میدازولام دریافت کردند هنگام ورود به اتاق عمل اضطراب کمتری نسبت به گروه دگزمدتومیدین داشتند (۰۳۴/۰=P) ولی در طول مدت ریکاوری اختلاف آماری معنی­داری با گروه دگزمدتومیدین نداشتند (۹۴۷/۰=P).

نتیجه­ گیری: تجویز داخل بینی میدازولام و دگزمدتومدین قبل از عمل در کاهش اضطراب و آرام­بخشی کودکان موثر است. با این حال میدازولام جهت کاهش اضطراب کودکان بر دگزمدتومیدین برتری دارد گرچه عوارض تنفسی دکزمتدتومیدین کم­تر است.

---

 زمینــه و هــدف: تأثیــر موســیقی در کاهــش درد و اضطــراب در انــواع مداخله هــای پزشــکی نشــان داده اســت، هرچنــد کــه نتایــج ایــن مطالعــات در بررســی تأثیــر بیولوژیــک موســیقی گاهــی متناقــض بــوده اســت.در نتیجــه می تــوان گفــت کــه هنــوز چگونگــی تأثیــر بیولوژیــک موســیقی واضــح نیســت. عــدم وجــود تحقیقــات کافــی در مــورد فاکتورهــای بیولوژیــک، بــه خصــوص در بیمــاران ایرانــی بیانگــر نیــاز بــه تحقیقــات بیشــتر در ایــن زمینــه اســت. لــذا مطالعــه حاضــر بــا هــدف بررســی تأثیــر موســیقی برمیــزان اضطــراب و علائــم حیاتــی (فشــار خــون سیســتولیک و دیاســتولیک، ضربــان قلــب و تعــداد تنفــس) انجــام شــده اســت. نفــر از بیمــاران بــه شــیوه در دســترس انتخــاب و بــه صــورت تصادفــی بــه دو گــروه ۷۰ مــواد و روش هــا: در ایــن کارآزمایــی بالینــی، تعــداد  دقیقــه بــرای بیمــاران گــروه آزمــون پخــش شــد و بــرای افــراد گــروه کنتــرل ۳۰آزمــون و کنتــرل تقســیم شــدند. موســیقی بــدون کلام بــه مــدت فقــط مراقبت هــای روتیــن انجــام شــد. ابزارهــا شــامل پرسشــنامه جمعیت شــناختی، پرسشــنامه اضطــراب اســپیلبرگرو چــک لیســت علائــم  SPSS حیاتــی بــود کــه بــا اســتفاده از آنهــا داده هــا قبــل از مداخلــه و بلافاصلــه بعــد از شــروع مداخلــه جمــع آوری شــدند. داده هــا بــا نــرم افــزار  در نظــر گرفتــه شــد,۰/۰۵ تجزیــه و تحلیــل شــدند و ســطح معنــی داری ۲۱نســخه یافتــه هــا: دو گــروه از نظــر متغیرهــای جمعیــت شــناختی و بالینــی تفــاوت آمــاری معنــی داری نداشــتند. نمــره اضطــراب در گــروه آزمــون بعــد ). میانگیــن فشــار خــون سیســتولیک دو گــروه قبــل و بعــد از مداخلــه تفــاوت P>۰/۰۵ از شــروع مداخلــه بــه صــورت معنــی داری کاهــش یافــت ( ). میانگیــن P<۰/۰۵ ). میانگیــن فشــار خــون دیاســتولیک دو گــروه قبــل و بعــد از مداخلــه تفــاوت معنــی دار نداشــت ( P<۰/۰۵ معنــی دار نداشــت ( ). میانگیــن تعــداد تنفــس دو گــروه قبــل و بعــد از مداخلــه P>۰/۰۵ تعــداد نبــض درگــروه آزمــون بعــد از مداخلــه تفــاوت معنــی دار داشــت ( .)P>۰/۰۵ تفــاوت معنــی دار نداشــت ( نتیجــه گیــری: نتایــج حاکــی از آن اســت کــه می تــوان از موســیقی درمانــی جهــت کاهــش اضطــراب و متعادل ســازی ضربــان قلــب بیمــاران کاندیــد اکوکاردیوگرافــی از راه مــری اســتفاده کــرد. بررســی تاثیــر ایــن مداخلــه بــر روی علائــم حیاتــی نظیــر فشــارخون سیســتولیک، دیاســتولیک و تنفــس نیازمنــد تحقیقــات بــا مــدت زمــان طولانی تــر می باشــد.

---

 زمینه و هدف: تفاوت در سـبک های دلبسـتگی با متغیرهای شـناختی در بیماران مبتلا به درد مزمن مرتبط دانسـته شـده اسـت؛ اما مکانیسـم هایی کـه از طریـق آن سـبک های دلبسـتگی بـر عوامل شـناختی تأثیـر می گذارند هنوز ناشـناخته اند. هـدف پژوهش حاضر بررسـی اثـر پیش بینی کنندگی سـبک های دلبسـتگی بر خودکارآمـدی و پذیـرش درد بیماران مبتلا بـه درد مزمن بود. درصد زن) صـورت گرفت. نمونه ها به ۶۱/۷ درصد مـرد و ۳۸/۳ بیمار درد مزمـن (۱۲۰ مـواد و روش هـا: مطالعـه توصیفی- همبسـتگی حاضر بـر روی روش  نمونه گیـری در دسـترس از بیـن بیمـاران درد مزمنـی کـه در یـک مقطع زمانی سـه ماهه بـه کلینیک درد بیمارسـتان اختر مراجعه کـرده بودند انتخـاب شـدند. این افراد پرسشـنامه های اطلاعات جمعیت شـناختی، سـبک های دلبسـتگی بزرگسـال، خودکارآمـدی و پذیـرش درد را تکمیل کردند. داده هـای به دسـت آمده، با محاسـبه ضریب همبسـتگی پیرسـون و رگرسـیون چنـد متغیره گام بـه گام مورد تحلیل قـرار گرفت. ) وجود داشـت. در تحلیل رگرسـیون نیز تنها P>۰/۰۱ یافته هـا: ارتبـاط معنـاداری بین سـبک های دلبسـتگی و متغیرهای مـلاک در پژوهش حاضـر ( سـبک های دلبسـتگی ایمـن بـه طور مثبت و دوسـوگرایی بـه طور منفی توانسـتند خودکارآمـدی و پذیـرش درد را در بیماران مبتلا بـه دردهای مزمن پیش بینـی کنند. نتیجه گیــری: بــا توجــه بــه اینکــه ســبک های دلبســتگی ایمــن و دوســوگرا توانســت خودکارآمــدی و پذیــرش درد را در بیمــاران درد مزمــن پیش بینــی کنــد پیشــنهاد می شــود مراکــز مرتبــط، برنامه هایــی در زمینــه پیشــگیری، تشــخیص و درمان هــای مبتنــی بــر ترمیــم دلبســتگی بــرای کاهــش عــوارض ناشــی از درد مزمــن، مؤثــر باشــند بــا تدویــن و اجــرا کننــد. بدیــن وســیله از آســیب ها و مشــکلات حاصلــه جلوگیــری و در جهــت ارتقــای ســلامت روان، گامــی مؤثــر بردارنــد.
 

---

 زمینـه و هـدف: بیمـاران مبتـلا به میگـرن مشـکلات روان شـناختی فراوانـی دارند کـه افسـردگی، اضطـراب و اسـترس از مهمترین این مشـکلات هسـتند. در پژوهـش حاضـر بـه بررسـی اثربخشـی الگـوی رواندرمانـی ویـژه بیمـاران میگرن بـر مشـکلات روان شـناختی آ ن ها پرداخته اسـت. بیمــار میگــرن، بــه صــورت ۳۰ مــواد و روش هــا: در ایــن مطالعــه نیمــه آزمایشــی بــا طــرح پیش آزمون-پس آزمــون بــا گــروه کنتــرل، تعــداد در دســترس از بیمارســتان خاتــم الانبیــا شــهر زاهــدان انتخــاب شــدند و بــه صــورت تصادفــی در دو گــروه آزمایــش و کنتــرل جای دهــی شــدند.  ســاعته، تحــت رواندرمانــی ویــژه بیمــاران میگــرن قــرار گرفتنــد، درحالی کــه آزمودنی هــای ۲/۵ جلســه ۸ آزمودنی هــای گــروه آزمایــش طــی گــروه کنتــرل هیچ گونــه مداخلــه ای را طــی ایــن مــدت دریافــت نکردنــد. هــر دو گــروه آزمایــش و کنتــرل قبــل و بعــد از درمــان مقیــاس ) را تکمیــل نمودنــد. داده هــا بــا اســتفاده از آزمــون تحلیــل کوواریانــس چنــد متغیــره (مانکــوا) و ۲۱-DASSافســردگی، اضطــراب و اســترس ( مــورد تجزیه وتحلیــل قــرار گرفــت. ۱۸ SPSSتوســط یافته هـا: نتایـج تجزیه وتحلیـل داده هـا نشـان داد کـه در میانگیـن نمـرات افسـردگی، اضطراب و اسـترس قبـل و بعد از درمـان تفـاوت معنی داری ). به عبارت دیگـر، بـه نظـر می رسـد روان درمانـی ویـژه بیمـاران میگـرن بر مشـکلات روان شـناختی آنـان مؤثر بوده اسـت. P>۰/۰۰۱وجـود داشـت ( نتیجه گیــری: رواندرمانــی ویــژه میگــرن در کاهــش مشــکلات روان شــناختی بیمــاران میگــرن مؤثــر اســت؛ بنابرایــن، به عنــوان یــک درمــان اثربخــش بــرای بهبــود بهداشــت روان پیشــنهاد می گــردد.

---

 زمینــه و هــدف: درد مزمــن بــه عنــوان یکــی از مهم تریــن مشــکلات بهداشــت عمومــی در بزرگســالان شــناخته شــده و باعــث عواقــب شــدید شــخصی و اقتصــادی اســت. ایــن تحقیــق بــا هــدف بررســی مقایســه اضطــراب ســلامت، کیفیــت خــواب و کیفیــت زندگــی در افــراد بــا و بــدون درد مزمــن صــورت پذیرفــت. مــواد و روش هــا: پژوهــش حاضــر از نــوع مطالعــات توصیفــی (علــی- مقایســه ای) بــود. جامعــه آمــاری ایــن تحقیــق شــامل تمــام بیمــاران بــا  بــه درمانگاه هــای تخصصــی ســلطان زاده و ۱۳۹۷ و بــدون درد مزمــن در شــهر ارومیــه می باشــد کــه در ماه هــای اردیبهشــت تــا مــرداد ســال  نفــر کــه از طریــق همتا ســازی بــه روش نمونه گیــری ۱۲۰ نفــر). نمونــه ایــن تحقیــق شــامل ۱۸۰۰ بیمارســتان امــام خمینــی مراجعــه کرده انــد ( نفــر ســالم). ابــزار پژوهــش شــامل پرسشــنامه های اضطــراب ســلامت سالکووســکیس، کیفیــت ۶۰ نفــر بیمــار و ۶۰ در دســترس انتخــاب شــده اند ( خــواب ســن پیترزبــورگ و فــرم کوتــاه کیفیــت زندگــی می شــد. جهــت تحلیــل داده هــا از روش آمــاری تحلیــل واریانــس چنــد متغیــره و آزمــون  مســتقل بهــره گرفتــه شــد. t یافته هــا: نتایــج پژوهــش حاضــر نشــان داد کــه بیــن افــراد بــا و بــدون درد مزمــن در اضطــراب ســلامت، کیفیــت خــواب و کیفیــت زندگــی ). بیمــاران مبتــلا بــه درد مزمــن، کیفیــت خــواب و کیفیــت زندگــی پایین تــری نســبت بــه افــراد P<۰/۰۰۱ اختــلاف معنــی داری وجــود دارد ( بــدون درد مزمــن دارنــد. یافته هــا نشــان داد کــه بیمــاران مبتــلا بــه درد مزمــن ســطح بالاتــری از اضطــراب ســلامت را در مقایســه بــا افــراد بــدون درد مزمــن دارنــد. نتیجه گیری: براساس یافته ها، متخصصان در درمان درد مزمن توجه بیشتری به متغیرهای روان شناختی داشته باشند.

---

 زمینــه و هــدف: درد مزمــن فشــارهای عاطفــی و روانــی بســیاری را بــه همــراه دارد و یــک تجربــه روانشــناختی پیچیــده اســت. بنابراین ایــن پژوهش بــا هــدف بررســی رابطــه باورهــای مرتبــط بــا درد و اضطــراب درد بــا افســردگی در بیمــاران مبتــا بــه آرتریــت روماتوئیــد انجام شــد. مــواد و روش هــا: روش پژوهــش توصیفــی از نــوع همبســتگی بــود. بدیــن منظــور از میــان بیمــاران مبتــا بــه آرتریــت روماتوئیــد شــهر اصفهــان   بیمــار بــه صــورت در  دســترس انتخــاب شــدند. شــرکت کنندگان در پژوهــش ۲۴۰ بــه کلینیک هــای روماتولــوژی مراجعــه کردنــد، ۱۳۹۷کــه در بهــار بــه پرسشــنامه های افســردگی، ادراک و باورهــای درد و اضطــراب مرتبــط بــا درد پاســخ دادنــد. همچنیــن داده هــای حاصــل از پژوهــش بــا اســتفاده از ضرایــب همبســتگی پیرســون و تحلیــل رگرســیون گام بــه گام مــورد بررســی قــرار گرفــت. یافته هــا: نتایــج تحلیــل همبســتگی نشــان داد، باورهــای مرتبــط بــا درد و اضطــراب درد بــا افســردگی رابطــه معنــادار داشــتند. همچنیــن باورهــای مرتبــط بــا درد و اضطــراب درد تــوان پیش بینــی افســردگی را در بیمــاران مبتــا بــه آرتریــت روماتوئیــد داشــتند. نتیجه گیــری: آرتریــت روماتوئیــد یــک بیمــاری مزمــن، پیــش رونــده اســت، کــه عملکردهــای روانشــناختی بیمــاران را نیــز تحــت تأثیــر قــرار می دهــد. بنابرایــن بــرای درمــان ایــن بیمــاری توجــه خــاص بــه ســامت روانشــناختی بیمــاران پیشــنهاد می شــود.

---

 
زمینه و هدف: آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن و ناتوان کننده است، که علائم عمده آن مفصلی بوده و شامل خشکی صبحگاهی، تورم مفاصل مبتلا و در نهایت تغییر شکل مفاصل است و با برخی از متغیرهای روانشناختی همراه می شود. بنابراین، هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر مدل راهبردهای تنظیم هیجانی بر اضطراب درد در بیماران مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید بود.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید که به بیمارستان امام خمینی شهر تهران و مطب های خصوصی متخصصان روماتولوژی شهر تهران در سال ۹۶-۹۵ مراجعه کردند، تشکیل دادند. جامعه آماری ۱۸۰۰ نفر بود. حجم نمونه شامل ۴۰ بیمار از بیماران مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) تقسیم شدند، ابزار پژوهش شامل مقیاس اضطراب درد بود که شرکت کنندگان در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل نمودند، جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر مدل راهبردهای تنظیم هیجانی در کاهش اضطراب درد بیماران مؤثر بود.
نتیجه گیری: بکارگیری درمان های روان شناختی می تواند به کاهش اضطراب درد بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید کمک کند.

---

زمینه و هدف: بیماری درد مزمن یکی از شایعرتین مشکلات در جامعه امروزی است که هزینه های درمانی سنگینی را به بار می آورد و اثرات منفی بر عملکرد فرد می گذارد و مسائل روانشناختی یکی از مهمترین عوامل در تشدید و تداوم درد مزمن است. هدف پژوهش حاضر مقایسه خودشفقتی ، اضطراب و افسردگی در این بیماران است.
روش و بررسی: پژوهش حاضر از نوع مطالعات علی- مقایسه ای است، بدین منظور  ۱۰۴ نفر دارای درد مزمن و ۱۰۴ نفر فرد سالم برای این پژوهش انتخاب شدند و بعد از گردآوری داده ها با استفاده از آزمون T گروه های مستقل مورد آزمون قرار گرفت.
یافته ها:  نتایج نشان داد که اضطراب و افسردگی بالایی و  خودشفقتی پایینی در بین بیماران دارای درد مزمن وجوددارد.
نتیجه گیری:  پس می توان نتیجه گرفت که این مولفه های روانشناختی در تشدید و تداوم درد مزمن نقش داشته و در برنامه های درمانی بر این ابعاد باید تاکید گردد

---

زمینه و هدف: کیفیت زندگی معنوی تحت تأثیر نشانه‌های هیجانی، شناختی و انگیزشی قرار می‌گیرد، لذا پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل مفهومی کیفیت زندگی معنوی بر اساس نشانه‌ها و طرحواره‌های هیجانی با میانجی‌گری ابعاد شناختی کمال‌گرایی بیماران با درد مزمن انجام شد.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری عبارت از کلیه زنان و مردان‌ (۳۰-۵۰)‌ دارای کمردرد مزمن مراجعه کننده به کلینیک‌های درد در بیمارستان‌های اختر، لبافی‌نژاد و امام حسین(ع) شهر تهران در سال ۹۸- ۹۹‌ بودند که تعداد ۴۰۰ نفر با در نظر گرفتن ملاک‌های ورود انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامه‌ نشانه‌های خلقی/اضطرابی، فرم کوتاه طرحواره‌های هیجانی، ابعاد شناختی کمال‌گرایی و کیفیت زندگی معنوی. داده‌ها با برنامه‌های نرم افزاری‌SPSS_۲۱ وLISREL_۸/۸   با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری تحلیل شد.
یافته‌ها: مدل برازش‌یافته نشان داد، اثر مستقیم نشانه‌های خلقی/اضطرابی بر افزایش طرحواره‌های هیجانی (p<۰,۰۵) و اثر مستقیم طرحواره‌های هیجانی بر افزایش کمال‌گرایی (P<۰,۰۵) معنی‌دار بدست آمد. همچنین اثر غیرمستقیم نشانه‌های خلقی/اضطرابی از طریق افزایش طرحواره‌های هیجانی و ابعاد شناختی  کمال‌گرایی بر کاهش کیفیت زندگی معنوی معنادار بدست آمد (P<۰,۰۵).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه از میانجی‌گری ابعاد شناختی کمال‌گرایی در رابطه بین نشانه‌های هیجانی  و طرحواره‌های هیجانی با کیفیت زندگی معنوی حمایت کرد. بنابراین تدوین مداخلات درمانی مبتنی بر طرحواره‌های هیجانی در جهت کاهش طرحواره‌های هیجانی و کمال‌گرایی می‌تواند در ارتقای کیفیت زندگی معنوی بیماران مبتلا به درد مزمن مفید باشد.

---

زمینه و هدف: سندرم روده تحریک­پذیر یکی از شایع­ترین علت­های درد­های مزمن شکمی است، بنابراین هدف بررسی اثربخشی مداخله شناختی رفتاری عدم تحمل بلاتکلیفی و پذیرش و تعهد بر اضطراب، شدت علایم گوارشی و سطح کورتیزول بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر با سندرم روده تحریک­پذیر بود.
مواد و روش­ها: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون/ پس­آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری، بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر مبتلا به سندرم روده تحریک‏پذیر مراجعه کننده در اواخر زمستان ۱۳۹۸ تا اواسط تابستان ۱۳۹۹ به بیمارستان پارسیان و مطب­های متخصصان داخلی شهر تهران بود. ۶۰ نفر بیمار به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله شناختی رفتاری و پذیرش و تعهد و کنترل (۲۰ نفره) قرار گرفتند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه­های شدت سندرم روده تحریک پذیر، شدت علایم گوارشی و پرسشنامه اضطراب و سطح کورتیزول خون جمع­آوری و  در نرم افزار SPSS-۲۵ با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر تحلیل شد.
یافته­ها: هر دو مداخله اثر معناداری بر کاهش شدت سندرم روده تحریک پذیر و علایم گوارشی و سطح کورتیزول خون داشت (۰۱/۰ (P<و این اثر در طول دوره پیگیری پایدار بود (۰۱/۰ (P>. در خصوص اضطراب تنها مداخله شناختی رفتاری اثر معناداری داشت (۰۱/۰ (P<.
نتیجه­گیری: مداخله شناختی رفتاری و پذیرش و تعهد به عنوان یک مداخله موثر، می تواند در مراکز درمانی و بهداشتی در جهت کاهش شدت علایم گوارشی و سطح کورتیزول بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر با سندرم روده تحریک­پذیر بکار برده شود.

---

زمینه و هدف: میگرن به عنوان یکی از شایع­ترین انواع سردرد با شیوع بالا تاثیرات قابل توجهی بر شرایط زندگی فرد مبتلا می­گذارد .پژوهش حاضر با هدف مقایسه­ی حساسیت اضطرابی، ناگویی هیجانی و کیفیت خواب در بیماران مبتلا به میگرن و افراد عادی انجام گرفت.
مواد و روش­ها: پژوهش حاضر از نوع علّی- مقایسه­ای بود. جامعه­ی آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به میگرن می­باشد که در سال ۱۳۹۹ به کلینیک نورولوژی شهر اردبیل مراجعه کرده­اند. به روش نمونه­گیری در دسترس تعداد ۶۵ نفر بیمار مبتلا به میگرن و ۶۵ نفر از افراد عادی انتخاب شدند. داده­ها با استفاده از مقیاس تجدیدنظر شده­ حساسیت اضطرابی فلوید، گارفیلد و مارکز، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو بگبی، پارکر و تیلور و فرم کوتاه کیفیت خواب سن پیترزبورگ جمع­آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل واریانس چند­متغیری استفاده شد.
یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد بین افراد مبتلا به میگرن با افراد عادی در حساسیت اضطرابی، ناگویی هیجانی و کیفیت خواب تفاوت معنی­داری وجود دارد (۰۵/۰P<).
 نتیجه­گیری: بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر می­توان گفت افراد مبتلا به میگرن حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی بالاتری نسبت به افراد عادی دارند. همچنین افراد مبتلا به میگرن نسبت به افراد عادی کیفیت خواب پایین­تری دارند. این یافته­ها لزوم توجه اساسی به ویژگی­های روان­شناختی دخیل در سردرد­های میگرنی توسط پزشکان و روان­درمانگران را در سطوح مختلف پیشگیری و درمان را آشکار می­سازد.

---

زمینه و مقدمه: همه ­گیری کرونا ویروس ۲۰۱۹ باعث بروز اختلالات روانشناختی در بسیاری از مردم جهان به خصوص گروه­های آسیب­پذیر مانند افراد مبتلاء به بیماری­های مزمن شد. در این راستا، پژوهش مروری حاضر با هدف بررسی اضطراب، افسردگی و استرس بیماران مبتلاء به آرتریت روماتوئید و میگرن طی همه­ گیری کووید-۱۹ انجام گرفت.
مواد و روش ­­­ها: در این مطالعه مروری نظام­مند واژگان کلیدی COVID-۱۹، Arthritis, Migraine Depression, Stress, Anxiety, Mental Health,،Pandemic   در عنوان و چکیده مقالات منتشر شده در پایگاه ­های Google Scholar PubMed, PsycINFO, Scopus, و ScienceDirect در بازه زمانی ۲۰۲۰ (از ماه فوریه) تا ۲۰۲۱ (تا ماه جولای) مورد جستجو قرار گرفتند. در جستجوی الکترونیک ۴۰۸ مقاله انگلیسی بازیابی شد. خلاصه مقالات منتشر شده بررسی شد و در چند مرحله موارد تکراری و غیر مرتبط از مطالعه حذف گردید و در نهایت ۲۲ مقاله نهایی برای بررسی جامع و استخراج داده­ها انتخاب شدند. از چک لیست PRISMA برای بررسی و کنترل کیفیت مقالات استفاده شد.
یافته ­ها: بررسی­ های صورت گرفته نشان حاکی از شیوع بالای افسردگی، اضطراب، استرس، کیفیت خواب پایین، عود بیماری و ترس در افراد مبتلاء به آرتریت روماتوئید و میگرن طی همه­گیری کووید-۱۹ داشت. عواملی مانند جنسیت زن، سن، نشخوار فکری، وضعیت تاهل، میزان درآمد، تحصیلات و شدت بیماری با سلامت روانشناختی بیماران ارتباط معناداری داشت. به طوریکه نتایج مطالعات مشخص کرد دریافت حمایت اجتماعی، داشتن فعالیت بدنی، شغل و سبک زندگی مناسب منجر به ارتقاء کیفیت زندگی و سلامت روانی بیماران مبتلاء به آرتریت روماتوئید و میگرن طی همه­گیری کووید-۱۹ شد.
نتیجه­ گیری: با در نظر گرفتن این نکته که کروناویروس ۲۰۱۹ همچنان در حال جهش است و سلامت روانی-اجتماعی بیماران آسیب زیادی دیده است. لازم است تدابیری مانند مراقب از راه دور، در جهت ارتقاء سلامت روانی بیماران اتخاذ گردد تا بتوان از عود بیماری و مشکلات پیش­رو جلوگیری کرد.

---

زمینه و هدف: درد تجربه‌ای چندبعدی است و در مشکلات جسمی و روان‌شناختی مختلفی یکی از نشانه‌های بیماری است. در برخی مطالعه­ها نشان داده‌شده است که افراد مبتلابه کووید-۱۹ بعد از دوره حاد بیماری  مشکلاتی مانند میالژیا سردرد، درد عضلانی و اضطراب  را تجربه می‌کنند.  هدف این مطالعه بررسی تأثیر آرام‌سازی پیشرونده عضلانی بر روی اضطراب، شدت دردو تداخل در فعالیت‌های روزمره است.
مواد و روش : این پژوهش  از نوع مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهشی بیماران مبتلابه کووید- ۱۹ شهرستان خوی  که تست PCR مثبت دریافت کرده  بودند. از میان آن‌ها ۹۶ نفر را که  شکایت‌هایی مانند، درد عضلانی، سردرد، کمردرد  بدون سابقه تجربه درد به‌طور هدفمند انتخاب شده و به طور تصادفی به دور آزمایشی و کنترل جایگذاری شدند. برای گروه آزمایش تمرینات آرام‌سازی پیشرونده عضلانی در ۱۲جلسه آموزش و تمرین داده شد و از بیماران خواسته شد ۶۰ جلسه ۲۰ دقیقه‌ای در طی ۸ هفته تمرین کنند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های  شدت درد و اضطراب بک  در پیش‌آزمون و پس‌آزمون جمع‌آوری شدند. بعد از جمع‌آوری داده‌ها ، برای کنترل تأثیر پیش‌آزمون از  آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم‌افزار ۲۶SPSS- استفاده‌شده است.
یافته­ها: آزمون لوین نشان‌دهنده برقرار همگنی واریانس‌ها  است(سطح معناداری از ۱۱/۰ تا ۵۸/۰)؛ پس می‌توان از تحلیل کوواریانس استفاده کرد.  تحلیل  نمرات اضطراب، شدت درد، تداخل در فعالیت‌های روزمره در هر دو گروه روند کاهشی  است، و تفاوت نمرات مؤلفه‌های اضطراب، شدت درد، تداخل در فعالیت‌های روزمره در بین دو گروه بیماران آزمایشی و کنترل در سطح ۰۱/۰> P معنادار است. اندازه اثر به‌دست‌آمده برای  آرام‌سازی پیشرونده عضلانی در کاهش شدت درد تجربه‌شده ۶۵/۰ ، کاهش تداخل  درد در فعالیت‌های روزمره ۷۱/۰ و برای اضطراب ۷۸/۰ به‌دست‌آمده بود که نشان‌دهنده اندازه اثر متوسط آرام‌سازی عضلانی برای هر سه مؤلفه است.
نتیجه‌گیری: یافته های این پزوهش نشان می دهد  که تمرین آرام‌سازی پیشرونده عضلانی به‌طور معنادار و مؤثری می‌تواند اضطراب، شدت درد و تداخل در انجام کارهای روزمره را کاهش دهد. تمرینات آرام‌سازی پیشرونده عضلانی با تحریک اعصاب سمپاتیک می‌توانند اضطراب و استرس بیماران را کاهش داده و کاهش استرس به‌نوبه خود می‌تواند منجر به کاهش تجربه ادراک درد می شود. پس در کنار درمان‌های دارویی برای کاهش اضطراب ، شدت درد می‌توان از آرام‌سازی پیشرونده عضلانی استفاده کرد.
 

---

زمینه و هدف: اضطراب درد از شایعترین اختلالات روان­شناختی در مبتلایان به سردرد میگرنی است که پاسخ به درمان را تحت تأثیر قرار می­دهد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی شناختی متمرکز بر بهبود خواب با شناخت­درمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی و آموزش شادکامی فوردایس بر اضطراب درد زنان مبتلا به سردرد میگرنی انجام شد.
مواد و روش­ها: این مطالعه از نوع نیمه­آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با پیگیری دو ماهه و چهار گروهی بود. نمونه پژوهش شامل ۶۰ نفر از زنان مبتلا به سردرد میگرنی، مراجعه کننده به کلینیک­های روانپزشکی شهر کرمان  در سال۱۳۹۹بودند که به صورت در دسترس و مبتنی بر ملاک­های ورود انتخاب و  به­طور تصادفی در سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. گروه­های آزمایش تحت درمان رفتاردرمانی شناختی متمرکز بر بهبود خواب،  شناخت­درمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی و آموزش شادکامی فوردایس قرار گرفتند. برای سنجش متغیر وابسته از پرسشنامه اضطراب درد(PASS-۲۰) در سه مرحله پژوهش در چهار گروه استفاده شد. داده­های حاصل با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و از طریق نرم افزار SPSS ۲۴  تحلیل شد.
یافته­ها: رفتاردرمانی شناختی متمرکز بر بهبود خواب، شناخت­درمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی و آموزش شادکامی فوردایس بر کاهش اضطراب درد تأثیر معنادار داشت(۰۱/۰ P<) و این اثر در طول دوره پیگیری پایدار بود(۰۱/۰ P<).
نتیجه­گیری: رفتاردرمانی شناختی متمرکز بر بهبود خواب، شناخت­درمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی و آموزش شادکامی فوردایس  به عنوان روش­های مؤثر می­تواند در مراکز بهداشتی و درمانی برای کاهش اضطراب درد زنان مبتلا به سردرد میگرنی، بکار برده شود.

---

زمینه و هدف : بی حسی موضعی روش ارجح بیهوشی در سزارین الکتیو است. اضطراب قبل از عمل مشکلی بسیار شایع در تمامی اعمال جراحی است. هدف مطالعه حاضر تعیین  تاثیر آموزش قبل از سزارین انتخابی بر پذیرش بی حسی نخاعی و اضطراب  اتاق عمل بود.
روش بررسی:  این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود. تعداد۷۰ مادر باردار کاندید عمل سزارین الکتیو بصورت تصادفی به دو گروهA  و B تقسیم شدند. نمونه گیری به روش تصادفی سازی انجام شد. جهت بررسی اضطراب از پرسشنامه  اضطراب همیلتن استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه ۲۴ استفاده شد.
یافته ها: آموزش های قبل از عمل باعث افزایش میزان پذیرش بی حسی نخاعی در مادران باردار کاندید سزارین الکتیو نسبت به گروه کنترل شد(۰۰۳/۰=p). بر اساس مقیاس اضطراب همیلتون فراوانی اضطراب در حد متوسط و شدید در گروه آموزش دیده نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشته است(۰۰۱/۰=p). میزان اضطراب متوسط و اضطراب شدید بعد از اموزش کاهش معناداری داشت(۰۰۱/۰=p). بر اساس مقیاس اضطراب Hamilton میانگین اضطراب بعد از آموزش دارای تفاوت معنی داری نسبت به قبل از آموزش بود(۰۰۱/۰=p). همچنین میزان اضطراب بر اساس مقیاس اضطراب همیلتون در گروه آموزش دیده تفاوت معناداری نسبت به گروه کنترل داشت(۰۰۱/۰=p).
 نتیجه گیری: ارجاع مادران باردار کاندید سزارین الکتیو به درمانگاه بیهوشی و ارائه آموزش باعث کاهش اضطراب وکاهش بیهوشی های عمومی می شود.

---

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی با درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت بر اضطراب درد و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سردرد مزمن بود.
مواد و روش‌‌ها: روش پژوهش، نیمه‌‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را مردان مبتلا به سردرد مزمن شهر تبریز در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند. ۴۵ نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. گروه‌های آزمایشی، درمان مختص گروه خود را به‌ترتیب در ۸ و ۶ جلسه ۵/۱ ساعته دریافت کردند، اما گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت کردند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر انجام گرفت.
یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی برای اضطراب درد (۴۹/۴±۹۳/۷۶) و کیفیت زندگی (۸۵/۳±۴۰/۴۰)، در درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت برای اضطراب درد (۴۳/۴±۸۶/۷۶) و کیفیت زندگی (۷۹/۴±۳۳/۳۹)، و در گروه کنترل برای اضطراب درد (۱۴/۴±۲۷/۷۸) و کیفیت زندگی (۵۲/۳±۶۰/۴۰) بود. هر دو درمان در مقایسه با گروه کنترل، اضطراب درد و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سردرد مزمن را در پس­آزمون به‌ترتیب کاهش و افزایش دادند (۰۰۱/۰>p). در مرحله پیگیری، اثر این دو درمان بر اضطراب درد و کیفیت زندگی ماندگار بود (۰۰۱/۰>p). تأثیر این دو درمان بر اضطراب درد و کیفیت زندگی در مراحل پس‌آزمون و پیگیری یکسان بود (۰۵/۰<p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که این دو درمان موجب کاهش اضطراب درد و افزایش کیفیت زندگی بیماران سردرد مزمن شده‌اند.
 

---