سمیه داوری، طاهره باقرپور، نعمت اله نعمتی،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( زمستان ۱۴۰۱ )
چکیده
چکیده:
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی بر دیاستازیس رکتی،
درد، ناتوانی عملکردی و کیفیت زندگی مادران نخستزای مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی
میباشد.
روش مطالعه: تعداد ۲۰ نفر از مادران نخستزا بین سنین ۲۰ تا ۳۰ سال بر اساس معیارهای ورود و
خروج از تحقیق وارد تحقیق شدند. در مرحله پیشآزمون، دیاستازیس رکتی، درد، ناتوانی عملکردی
و کیفیت زندگی آزمودنیها به ترتیب به وسیله دستگاه سونوگرافی، مقیاس بصری VAS، پرسشنامه
اوسوستری و پرسشنامه SF۳۶ مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از آن آزمودنیهای گروههای تمرینی،
تمرینات مربوط به خود را به مدت ۸ هفته به انجام رسانیدند. پس از پایان ۸ هفته تمرینات، کلیه
متغیرهای تحقیق، یک بار دیگر و در مرحله پسآزمون مورد بررسی قرار گرفت. از روش تحلیل
واریانس دوراهه به منظور تجزیه و تحلیل آماری یافتههای پژوهش در سطح معنیداری ۰۵/۰p
استفاده شد.
نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که در هر دو گروه تمرینی، متغیرهای
دیاستازیس رکتی، درد، ناتوانی عملکردی و کیفیت زندگی آزمودنیها در پسآزمون نسبت به پیشآزمون
بهبود معنیداری پیدا کرده است(۰۵/۰≥p). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که
در مرحله پسآزمون، بین میانگین متغیرهای مورد بررسی در بین دو گروه تمرینی تفاوت معنیداری
وجود ندارد(۰۵/۰≤p).
بحث: تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی به دلیل تحریک انقباضات زیر بیشینه و مداوم و تصحیح
الگوهای حرکتی، از طریق فراخوانی و افزایش قدرت و هماهنگی عضلات راست شکمی و ثباتدهنده
مرکزی بدن، نقش قابل توجهی در بهبود دیاستازیس رکتی، درد، عملکرد و کیفیت زندگی مادران
نخستزای مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی دارند.
