فصلنامه علمی­ پژوهشی بیهوشی و درد

---

زمینه و هدف: درد پس از عمل یکی از مشکلات شایع پس از اعمال جراحی است. روشهای مختلفی برای کنترل
درد پس از عمل وجود دارد که یکی از آنها تزریق موضعی مواد بی حس کننده است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر
در لوله های رحم و زیر جلد بر کاهش مصرف مسکن و افزایش رضایت تزریق داخل نسجی بوپیواکائین ۲۵/۰ درصدی
بیماران تحت جراحی بستن لوله های رحم میباشد.
مواد و روش: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بوده که بر روی ۵۰ زائو انجام گرفته است. پس
از اخذ رضایتنامه کتبی بیماران به دو گروه ۲۵ نفری تقسیم شدند. پس از انجام بیحسی نخاعی با لیدوکایین ۵ درصد،
۰ درصد در محل قطع لولههای رحم در هرلوله های رحم به روش پارکلند بسته شده و ۵ میلیلیتر بوپیواکائین ۲۵/۰ درصدی
طرف و ۵ میلیلیتر نیز در ناحیه زیر جلد، و در گروه کنترل، نرمال سالین تزریق میشد. سپس در زمانهای ریکاوری و
ساعتهای دوم، هشتم، شانزدهم و بیست و چهارم و هفت روز پس از عمل، علائم حیاتی، نیاز به مسکن، میزان درد و
انجام شد. SPSS تهوع و استفراغ بیماران بررسی و در پرسشنامه ثبت میگردید. آنالیز اطلاعات با برنامه
یافته ها: میزان درد و همچنین میزان مصرف مسکن در زمانهای ریکاوری، ۲ ساعت، ۱۶ ساعت، ۲۴ ساعت و ۷ روز
بعد از جراحی به طور معنیداری در گروه بوپیواکایین کمتر بوده است. در ۸ ساعت بعد از جراحی دو گروه از نظر درد
و مصرف مسکن اختلاف معنی داری نداشتند.
 نتیجه گیری: تزریق بوپیواکائین ۲۵/۰درصد در زائوهای تحت جراحی بستن لوله های رحم سبب کاهش قابل توجه
درد و مصرف مسکن و افرایش رضایت بیماران در طی ۲۴ ساعت بعد ازجراحی تا ۷ روز بعد از عمل شده است.

---

زمینه و هدف: با توجه به اهمّیت بررسی درد مزمن در سالمندان، دسترسی به ابزاری دقیق جهت بررسی پذیرش درد مزمن در سالمندان برای مدیریت درد مزمن، ضروری است. بدین جهت، این مطالعه با هدف طرّاحی و روانسنجی ابزاری جهت بررسی پذیرش درد مزمن در سالمندان انجام شده است. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه ترکیبی است که به منظور طرّاحی و روانسنجی ابزاری جهت بررسی پذیرش درد مزمن در سالمندان، در طی ۳ مرحله انجام گرفت. در مرحله اوّل با استفاده از روش نظریه مبنایی مفهوم پذیرش درد مزمن در سالمندان بر اساس نظرات ۳۰ سالمند مبتلا به درد مزمن، ۳ نفر از همراهان آنها و ۲۹ نفر از اعضاء گروه درمانی که بر اساس نمونه گیری هدفمند و نظری در مطالعه شرکت نموده بودند، تببین گردید. در مرحله دوّم، عبارات پرسشنامه با استفاده از نتایج بخش کیفی مطالعه، همچنین بررسی متون معتبر و مرتبط با موضوع پژوهش، تدوین گردید، و در مرحله سوّم نیزکه یک مطالعه روش شناختی است ویژگی های روانسنجی پرسشنامه با استفاده از روائی های صوری، محتوا، و سازه، همچنین پایایی همسانی درونی و ثبات، تعیین گردید. یافته ها: در طی مرحله اوّل پژوهش، مفهوم پذیرش درد مزمن در سالمندان تببین گردید. بر اساس نظرات شرکت کنندگان در بخش کیفی این مطالعه، پذیرش درد به معنی باور داشتن درد، محدودیت ها و ناتوانی های ناشی از آن بوده که به فرد در جهت تلاش برای کنترل درد، کمک می نماید. در مرحله دوّم عبارات اولیه ابزار که شامل ۳۸ عبارت بود، تدوین گردید در طی مرحله سوّم این پژوهش، به ترتیب روائی صوری و محتوا به صورت کیفی وکمّی (میانگین های نسبت اعتبار محتوا =۹۴/۰و شاخص اعتبار محتوا =۹۲/۰)، انجام شد. در ادامه روایی سازه بوسیله تحلیل عاملی اکتشافی بررسی شد که عبارات ابزار به ۷ عدد کاهش پیدا نمود و دو عامل برای عبارات ابزار حاصل گردید که به ترتیب در عامل اوّل (آگاهی در مورد درد) شامل۲ عبارات و عامل دوّم (تلاش برای کاهش درد) دارای ۵ عبارت، قرار گرفتند. در پایان نیز، پایایی آن نیز با استفاده از روش های همسانی درونی (۸۳/۰α=) و ثبات از طریق آزمون مجدد (۸۵/۰) تعیین گردید. نتیجه گیری: با توجه به طرّاحی، روائی و پایایی مناسب ابزار بررسی پذیرش درد مزمن در سالمندان، استفاده از آن به منظور بررسی پذیرش درد مزمن و مدیریت مؤثر درد مزمن در سالمندان، برای اعضاء گروه درمانی و پژوهشگران پیشنهاد می گردد.

---

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت استفاده از الگویی کاربردی به منظور مدیریت مؤثر درد مزمن در سالمندان، این پژوهش با هدف آزمون بخشی از الگوی جامع مدیریت درد مزمن در سالمندان، انجام گردید.

مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه همبستگی از نوع آزمودن مدل است، که در آن ۲۰۵ سالمند مبتلا به درد مزمن به شیوه نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، انتخاب شدند. سازه های آسیب پذیری، زندگی با درد و دردمندی به ترتیب با پرسشنامه‌های بررسی آسیب پذیری ناشی از درد مزمن، زندگی با درد مزمن و مک گیل ارزیابی شدند.  تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر، و به کمک نرم افزارPLS   Smart (نسخه ۲) انجام شد.

یافته‌ها: بین سازه  دردمندی با سازه آسیب پذیری ارتباط معنی دار مثبت ( ۳۹/۰ = r، ۰۱/ ۰ P <) ،  بین دردمندی با زندگی با درد رابطه معنی دار منفی (۲۶/۰- = B ، ۰۱/۰ P <) وجود داشت. و بین آسیب پذیری با زندگی با درد نیز، رابطه معنی دار منفی حاصل شد (۱۸/۰- = B ، ۰۱/۰ P <).

نتیجه گیری: 

به منظور کاربرد الگوی جامع مدیریت درد مزمن در سالمندان،  ابتدا باید نحوه زندگی سالمند با درد، مورد توجه  قرار گیرد، سپس، عوامل ایجاد کننده و الگوی درد در قالب مفهوم دردمندی بررسی شود. در ادامه سازه آسیب پذیری که به عنوان مانعی برای مدیریت درد است را شناسایی و کنترل کرد تا درد مزمن به شیوه مؤثری مدیریت گردد.