زینب عزتی، فاطمه شهابی زاده، کورش سلیمانی نزاد، مریم نصری،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( پائیز ۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: سندرم روده تحریکپذیر یکی از شایعترین علتهای دردهای مزمن شکمی است، بنابراین هدف بررسی اثربخشی مداخله شناختی رفتاری عدم تحمل بلاتکلیفی و پذیرش و تعهد بر اضطراب، شدت علایم گوارشی و سطح کورتیزول بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر با سندرم روده تحریکپذیر بود.
مواد و روشها: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیشآزمون/ پسآزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری، بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر مبتلا به سندرم روده تحریکپذیر مراجعه کننده در اواخر زمستان ۱۳۹۸ تا اواسط تابستان ۱۳۹۹ به بیمارستان پارسیان و مطبهای متخصصان داخلی شهر تهران بود. ۶۰ نفر بیمار به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله شناختی رفتاری و پذیرش و تعهد و کنترل (۲۰ نفره) قرار گرفتند. دادهها با استفاده از پرسشنامههای شدت سندرم روده تحریک پذیر، شدت علایم گوارشی و پرسشنامه اضطراب و سطح کورتیزول خون جمعآوری و در نرم افزار SPSS-۲۵ با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شد.
یافتهها: هر دو مداخله اثر معناداری بر کاهش شدت سندرم روده تحریک پذیر و علایم گوارشی و سطح کورتیزول خون داشت (۰۱/۰ (P<و این اثر در طول دوره پیگیری پایدار بود (۰۱/۰ (P>. در خصوص اضطراب تنها مداخله شناختی رفتاری اثر معناداری داشت (۰۱/۰ (P<.
نتیجهگیری: مداخله شناختی رفتاری و پذیرش و تعهد به عنوان یک مداخله موثر، می تواند در مراکز درمانی و بهداشتی در جهت کاهش شدت علایم گوارشی و سطح کورتیزول بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر با سندرم روده تحریکپذیر بکار برده شود.
