فصلنامه علمی­ پژوهشی بیهوشی و درد

---

زمینه و هدف: پیشرفت­های حاصله در فن­آوری اولتراسوند با کنتراست بالا در سال­های اخیر موجب توجه بیشتر به آن در تشخیص سندرم تونل کارپال شده است. مطالعه حاضر به بررسی ارزش تشخیصی سونوگرافی در این بیماری و ارتباط معیارهای مختلف آن با شدت بیماری براساس الکترودیاگنوستیک می­پردازد.
روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی آینده­نگر صد بیمار که در همگی درگیری اندام فوقانی یک­طرفه بود مورد مطالعه قرار گرفتند. تمامی بیماران ابتدا تحت آزمون الکترودیاگنوستیک قرار گرفته و این آزمون به عنوان استاندارد طلایی فرض شد. سپس سطح مقطع و قطر قدامی خلفی عصب مدین در ورودی و خروجی تونل کارپال و ضخامت فلکسور رتیناکولوم توسط سونوگرافی در تمامی بیماران اندازه گیری شد. ارتباط یافته­های سونوگرافی و الکترودیاگنوستیک با نرم افزار SPSSنسخه ۱۹ بررسی شد.
یافته­ها:بیماران شامل۸۴ زن و ۱۶ مرد در گستره سنی ۱۹ تا ۷۲ سال (میانگین سنی ۰۵/۱۲±۴۳/۴۴ سال) قرار داشتند. از بین معیارهای بررسی شده دو معیار سطح مقطع نزدیک (پروگزیمال) و دور (دیستال) عصب ارتباط معنی­داری با تشخیص بیماری نشان دادند (به ترتیب مقدار Pبرابر با ۰۱۸/۰ و ۰۲۲/۰) همچنین بین دو معیار فوق و شدت بیماری نیز ارتباط آماری معنی­داری یافت شد (هر دو مقدار Pکمتر از ۰۵/۰). بهترین نقطه برش در سطح مقطع نزدیک ۴۵/۹ میلی­متر مربع بود که در آن حساسیت ۹/۷۸ درصد، ویژگی ۸/۸۲ درصد، ارزش اخباری مثبت ۸/۹۱ درصد و ارزش اخباری منفی ۵/۶۱ درصد بدست آمد.
نتیجه­گیری:مطالعه حاضر نشان داد که بررسی سطح مقطع عصب مدین در ورودی تونل کارپال در تشخیص سندرم تونل کارپال مفید بوده و با توجه به حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت بالا نه تنها در تشخیص بیماران مشکوک بلکه در غربال­گری جامعه در معرض خطر نیز می­تواند سودمند باشد .

---

 زمینه و هدف:

 این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تجویز رابپرازول در مقایسه با رانیتیدین در میزان درد اپی‌گاستر پس از عمل ویترکتومی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم طی سال‌های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۲ انجام شد.

مواد و روش‌ها:

 این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی شده در بین بیماران ۲۰ تا ۶۰ ساله تحت ویترکتومی که از سال ۱۳۹۱ لغایت ۱۳۹۲ به بیمارستان حضرت رسول اکرم مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران به سه گروه دریافت کننده رابپرازول (۲۰ میلی­گرم) و رانیتیدین (۱۵۰ میلی­گرم) و هر دو دارو (۲۰ میلی­گرم رابپرازول و ۱۵۰ میلی­گرم رانیتیدین) تقسیم شدند. پس از عمل بیماران از نظر درد اپی‌گاستر، سوزش سر دل و رگورژیتاسیون اسیدی و داشتن تهوع و استفراغ مقایسه شدند.

یافته‌ها:

در این مطالعه ۱۰۵ بیمار با میانگین سنی ۸۷/۹ ± ۶۷/۵۵ سال، در ۳ گروه ۳۵ نفره وارد شدند. بین درصد فراوانی رگورژیتاسیون در ساعت‌های اول، دوم و چهارم پس از عمل در سه گروه مورد مطالعه اختلاف آماری معناداری مشاهده نشد(۰۵/۰< P ). شدت درد پس از عمل در ساعت‌های مختلف پس از عمل در هر سه گروه به طور معناداری کاهش یافته بود(۰۰۱/۰ P< ) ولی این روند بین سه گروه معنادار نبود (۱۵/۰= P ) .

 نتیجه ­ گیری :

استفاده‌ی هم‌زمان از دو داروی رانیتیدین و رابپرازول و یا رانیتیدین به­تنهایی نسبت به استفاده‌ی رابپراوزل به تنهایی، درد و رگورژیتاسیون بیماران پس از عمل جراحی الکتیو را بیشتر کاهش می‌دهد.

---

 زمینــه و هــدف: زمینــه و هــدف: درد مزمــن تجربــه ای حســی و روانــی از ناراحتــی اســت کــه معمــولا شــرایط هیجانــی و کیفیــت زندگــی فــرد را بــه شــدت تحــت تاثیــر قــرار می دهــد. پژوهــش حاضــر بــا هــدف مقایســه اثربخشــی روان درمانــی مثبــت نگــر گروهــی و روان نمایشــگری گروهــی بــر نگــرش معنــوی، تحمــل پریشــانی و کیفیــت زندگــی در زنــان مبتــلا بــه درد مزمــن صــورت پذیرفــت. مــواد و روش هــا: پژوهــش حاضــر از نــوع مطالعــات نیمه آزمایشــی بــا طــرح پیــش آزمــون، پــس آزمــون و پیگیــری بــا گــروه کنتــرل بــود. جامعــه آمــاری شــامل کلیــه زنــان دارای درد مزمــن مراجعــه کننــده بــه کلینیــک پــارس رویــال شــهر تهــران بــود کــه از میــان مراجعــه کننــدگان  نفــری گمــارده شــدند. ابــزار پژوهــش شــامل ۱۵ نفــر از زنــان بــا روش نمونه گیــری در دســترس انتخــاب و بــه تصــادف در ســه گــروه ۴۵ ســیمونز و گاهــر، و فــرم کوتــاه کیفیــت زندگــی می شــد؛ و از پروتــوکل ِ شــهیدی و فرج نیــا، تحمــل پریشــانی ِ پرسشــنامه های نگــرش معنــوی رشــید، و بســتۀ روان نمایشــگری بــرای مداخلــه اســتفاده شــد. جهــت تحلیــل داده هــا از روش آمــاری تحلیــل ِ روان درمانــی گروهــی مثبت نگــر کوواریانــس بهــره گرفتــه شــد. یافته هــا: نتایــج پژوهــش حاضــر نشــان داد کــه روان درمانــی مثبت نگــر گروهــی در پس آزمــون نســبت بــه روان نمایشــگری بــر نگــرش معنــوی،  .)p>۰/۱ تحمــل پریشــانی، وکیفیــت زندگــی زنــان شــرکت کننده تاثیرگذارتــر بــوده اســت ( نتیجه گیــری: بــر اســاس یافته هــا، روان درمانــی مثبت نگــر گروهــی، مداخلــۀ موثرتــری بــرای تقویــت تنظیــم هیجانــی همچــون تحمــل پریشــانی، و نیــز بهبــود نگــرش معنــوی، و در نهایــت بهبــود کیفیــت زندگــی زنــان دارای درد مزمــن می باشــد.

---

هایپرترمی بدخیم یا هایپرپیرکسی بدخیم  اختلال نادر و کشنده است. بیمار پسر ۱۶ ساله کاندید جراحی رینوپلاستی و بدون سابقه بیماری و عمل جراحی قبلی ، تاریخچه فامیلی منفی و بدون سابقه مصرف دارو در اتاق عمل پذیرفته شد. نگهداری بیهوشی با O۲ , NO۲ ( ۵۰%-۵۰%)  و ایزوفلوران ۱ MAC انجام شد. به تدریج از دقیقه ۸۰  بعد از شروع عمل بیمار تاکی کارد گردید و SPO۲ شروع به کاهش کرد و به ۹۳ %رسید و ETCO۲ افزایش پیدا کرد. در حالیکه همچنان تاکیکارد بود، درجه حرارت بیمار افزایش یافت و با ترمومتر تیمپانیک ۳۸,۵ درجه سانتی گراد بود. بلافاصله گاز ایزوفلوران قطع گردید. هایپرونتیلاسیون آغاز شد و دانترولن با دوز  ۲,۵ mg/kg تجویز گردید و سرد کردن بیمار با انفوزیون سالین سرد و گاواژ یخ  وشستشوی مثانه با یخ و سرد کردن سطح بدن آغاز شد. در این حین ریتم بیمار به V.Tack تبدیل شد و سپس V.Fib و نهایتا ایست قلبی رخ داد  . احیا انجام شد. در دقیقه ۱۱۰ مجدداً ریتم بیمار V.Tak  وV.fib شد و ایست قلبی رخ داد که مجدداً اقدامات احیا انجام شد. بعد از ۱۰ دقیقه نبض برقرار شد و تجویز دوز مجدد ۲ m/kg دانترولن انجام شد.بیمار به ICU انتقال یافت. حدود ۶ ساعت بعد از ورود به ICU بیمار برادیکارد و ریتم آسیتول شد و CPR پاسخ نداد و بیمار فوت کرد. با توجه به نتایج مطالعه فوق مهمترین اقدام شک به بروز این سندرم در تشخیص اولیه و همچنین شروع فوری درمان بلافاصله پس از شروع علایم است.