دوره 2، شماره 4 - ( زمستان 1390 )
جلد 2 شماره 4 صفحات 62-52 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محمدمحسن همایی 
، محمدرضا قدرتی 1، کورش فرازمهر ، مسعود سلیمانی دودران ، علیرضا پورنجفیان ، مجید عبدوی آذر شربیانی
، محمدرضا قدرتی 1، کورش فرازمهر ، مسعود سلیمانی دودران ، علیرضا پورنجفیان ، مجید عبدوی آذر شربیانی
چکیده: (7703 مشاهده)
زمینه و هدف: خونریزی و کنترل آن فصل مشترک تمامی اعمال جراحی بوده و اهمیت آن در اعمال جراحی بزرگ خونریزی دهنده از جمله در اعمال جراحی ستون فقرات کمری نمایان تر است. یکی از روش هایی که به منظور کاهش میزان خونریزی حین عمل بکار می رود هیپوتانسیون کنتروله می باشد. در این مطالعه سعی شده است اثربخشی سولفات منیزیوم در مقایسه با رمیفنتانیل در ایجاد هیپوتانسیون کنتروله در بیماران تحت عمل جراحی فیوژن خلفی ستون فقرات مورد مطالعه قرار گیرد.
روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور تعداد 40 بیمار ASA I & II که کاندید جراحی فیوژن خلفی مهرهای کمری بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شده بعد از القاء بیهوشی و دادن پوزیسیون دمر برای ایجاد هیپوتانسیون کنتروله نسبی ( فشار متوسط شریانی70 -60 میلی متر جیوه) در یک گروه از انفوزیون رمیفنتانیل بمقدار 15/0 میکروگرم بازای کیلوگرم وزن بدن و در گروه دوم از سولفات منیزیوم ابتدا بصورت بولوس 50 میلیگرم بازای کیلوگرم و سپس 15 میلیگرم بازای کیلوگرم در ساعت بصورت انفوزیون استفاده گردید. روش عمل جراحی و بیهوشی در هر دو گروه مشابه بود. طی مدت عمل جراحی، تغییرات فشار متوسط شریانی و ضربان قلب، میزان مصرف مایعات، حجم خونریزی، تزریق خون، رضایتمندی جراح از فیلد عمل و همچنین عوارض احتمالی و داروهای مصرفی برای برطرف نمودن آن عوارض ثبت شد.
یافته ها: دو گروه از نظر حجم مایعات دریافتی، حجم ادرار طی مدت عمل، میزان خونریزی و دریافت خون، رضایتمندی از فیلد عمل از سوی جراح و تغییرات ضربان قلب و فشار متوسط شریانی مشابه بوده و به لحاظ آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (05/0p>). هیپوتانسیون نسبی مورد نظر در 75% بیماران گروه منیزیم و 58% بیماران گروه رمیفنتانیل محقق شد. هر چند موارد دریافت TNG در گروه سولفات منیزیم 5 نفر (25%) و در گروه رمیفنتانیل 8 نفر (1/42%) بود ولی این اختلاف نیز به لحاظ آماری معنی دار نبود (320/0=p).
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که استفاده از سولفات منیزیم و رمیفنتانیل برای القاء هیپوتانسیون نسبی و کاهش میزان خونریزی در طی عمل جراحی فیوژن خلفی ستون فقرات کمری از اثربخشی نسبتا" یکسانی برخوردار بوده و بروز عوارض نیز در دو گروه مشابه بوده و هیچ یک نسبت به هم برتری ندارند.
روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور تعداد 40 بیمار ASA I & II که کاندید جراحی فیوژن خلفی مهرهای کمری بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شده بعد از القاء بیهوشی و دادن پوزیسیون دمر برای ایجاد هیپوتانسیون کنتروله نسبی ( فشار متوسط شریانی70 -60 میلی متر جیوه) در یک گروه از انفوزیون رمیفنتانیل بمقدار 15/0 میکروگرم بازای کیلوگرم وزن بدن و در گروه دوم از سولفات منیزیوم ابتدا بصورت بولوس 50 میلیگرم بازای کیلوگرم و سپس 15 میلیگرم بازای کیلوگرم در ساعت بصورت انفوزیون استفاده گردید. روش عمل جراحی و بیهوشی در هر دو گروه مشابه بود. طی مدت عمل جراحی، تغییرات فشار متوسط شریانی و ضربان قلب، میزان مصرف مایعات، حجم خونریزی، تزریق خون، رضایتمندی جراح از فیلد عمل و همچنین عوارض احتمالی و داروهای مصرفی برای برطرف نمودن آن عوارض ثبت شد.
یافته ها: دو گروه از نظر حجم مایعات دریافتی، حجم ادرار طی مدت عمل، میزان خونریزی و دریافت خون، رضایتمندی از فیلد عمل از سوی جراح و تغییرات ضربان قلب و فشار متوسط شریانی مشابه بوده و به لحاظ آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (05/0p>). هیپوتانسیون نسبی مورد نظر در 75% بیماران گروه منیزیم و 58% بیماران گروه رمیفنتانیل محقق شد. هر چند موارد دریافت TNG در گروه سولفات منیزیم 5 نفر (25%) و در گروه رمیفنتانیل 8 نفر (1/42%) بود ولی این اختلاف نیز به لحاظ آماری معنی دار نبود (320/0=p).
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که استفاده از سولفات منیزیم و رمیفنتانیل برای القاء هیپوتانسیون نسبی و کاهش میزان خونریزی در طی عمل جراحی فیوژن خلفی ستون فقرات کمری از اثربخشی نسبتا" یکسانی برخوردار بوده و بروز عوارض نیز در دو گروه مشابه بوده و هیچ یک نسبت به هم برتری ندارند.
واژه‌های کلیدی: هیپوتانسیون کنتروله، سولفات منیزیم، رمیفنتانیل، فیوژن خلفی مهره های کمری، میزان خونریزی، کارآزمایی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |