دوره 15، شماره 1 - ( بهار 1403 )
جلد 15 شماره 1 صفحات 44-35 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران
2- گروه روان‌شناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران ،hadiakbarinejhad@yahoo.com
2- گروه روان‌شناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران ،
چکیده: (410 مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری و فاجعه‌پنداری درد دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی انجام شد.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانش‌آموزان دختر دبیرستانی مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی شهر تبریز در سال 1402 تشکیل داد. 30 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در دو گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کرد؛ اما گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله به‌پرسشنامه‌های 29 سوالی پرخاشگری باس و پری و 13 سوالی فاجعه‌پنداری درد سالیوان و همکاران پاسخ دادند. دادهها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: در پیشآزمون، میانگین و انحراف معیار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای پرخاشگری 00/5±60/57 و برای فاجعه‌پنداری درد 79/4±13/37، و در گروه کنترل برای پرخاشگری 59/6±93/57 و برای فاجعه‌پنداری درد 27/5±40/38 بود (05/0<P). درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، پرخاشگری (99/5±93/43) و فاجعه‌پنداری درد (16/5±93/32) دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی را در پسآزمون کاهش داد (001/0>P). در مرحله پیگیری، اثر این درمان بر پرخاشگری (86/5±07/44) و فاجعه‌پنداری درد (14/5±07/33) ماندگار بود (001/0>P).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد احتمالاً می‌تواند سبب کاهش پرخاشگری و فاجعه‌پنداری درد دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی شود.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانش‌آموزان دختر دبیرستانی مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی شهر تبریز در سال 1402 تشکیل داد. 30 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در دو گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کرد؛ اما گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله به‌پرسشنامه‌های 29 سوالی پرخاشگری باس و پری و 13 سوالی فاجعه‌پنداری درد سالیوان و همکاران پاسخ دادند. دادهها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: در پیشآزمون، میانگین و انحراف معیار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای پرخاشگری 00/5±60/57 و برای فاجعه‌پنداری درد 79/4±13/37، و در گروه کنترل برای پرخاشگری 59/6±93/57 و برای فاجعه‌پنداری درد 27/5±40/38 بود (05/0<P). درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، پرخاشگری (99/5±93/43) و فاجعه‌پنداری درد (16/5±93/32) دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی را در پسآزمون کاهش داد (001/0>P). در مرحله پیگیری، اثر این درمان بر پرخاشگری (86/5±07/44) و فاجعه‌پنداری درد (14/5±07/33) ماندگار بود (001/0>P).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد احتمالاً می‌تواند سبب کاهش پرخاشگری و فاجعه‌پنداری درد دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مديريت درد مزمن
دریافت: 1402/10/19 | پذیرش: 1402/12/1 | انتشار: 1403/3/10
دریافت: 1402/10/19 | پذیرش: 1402/12/1 | انتشار: 1403/3/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |