دوره 14، شماره 2 - ( تابستان 1402 )
جلد 14 شماره 2 صفحات 86-75 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: https://ethics.research.ac.ir/IR.IAU.ARDABIL.REC.1400.002
هاله شایسته1 
، محمد نریمانی 2، مهدی فتحی3
، محمد نریمانی 2، مهدی فتحی3
1- دانشجوی دکترای روانشناسی، گروه روانشناسی واحد اردبیل، دانشگاه ازاد اسلامی، اردبیل، ایران
2- استاد گروه روانشناسی ، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل،ایران ،m_narimani@uma.ac.ir
3- دانشیار گروه بیهوشی قلب ،دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران
2- استاد گروه روانشناسی ، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل،ایران ،
3- دانشیار گروه بیهوشی قلب ،دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران
چکیده: (480 مشاهده)
زمینه و هدف: بررسی و مقایسه تاثیر شیوه درمانی هینوتراپی و درمان روان پویشی کوتاه مدت بر کیفیت زندگی بیماران با درد مزمن.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع آینده نگر، کاربردی و آزمایشی است. جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن در شهر تهران در سال 1399 بود. نمونه گیری به روش هدفمند صورت گرفت و 60 نفر (هر گروه 20 نفر (دوگروه آزمایشی و یک گروه کنترل)) از بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن انتخاب و به روش گمارش تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. آموزش روانپوشی کوتاه مدت و هیپنوتراپی به گروه آزمایش به مدت 8 جلسه ارائه شد؛ از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، پرسشنامه چند بعدی درد و ستهاون- ییل، پرسشنامه هیپنوتیزم پذیری واترلو استنفورد (1993)، درمان روانپویشی کوتاه مدتدانلو و هیپنوتراپی واتسون به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد.
یافتهها: تفاوت میانگین مؤلفه های اضطراب، افسردگی و استرس آشفتگی روان شناختی در مراحل پیش آزمون- پس آزمون و پیش آزمون – پیگیری به لحاظ آماری معنادار اما تفاوت آن میانگین ها در مراحل پس آزمون پیگیری غیر معنادار است. هر دو شیوه مداخله منجر به کاهش میانگین مؤلفه های سه گانه آشفتگی روانشناختی در مراحل پس آزمون و پیگیری شده است.
نتیجهگیری: هر دو روش درمان روانپویشی کوتاه مدت و هیپنوتراپی میزان آشفتگی روانشناختی را در بیماران مبتلا به درد مزمن کاهش می دهد، اما درمان روانپویشی کوتاه مدت در مقایسه با هیپنوتراپی روش موثرتری است.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع آینده نگر، کاربردی و آزمایشی است. جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن در شهر تهران در سال 1399 بود. نمونه گیری به روش هدفمند صورت گرفت و 60 نفر (هر گروه 20 نفر (دوگروه آزمایشی و یک گروه کنترل)) از بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن انتخاب و به روش گمارش تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. آموزش روانپوشی کوتاه مدت و هیپنوتراپی به گروه آزمایش به مدت 8 جلسه ارائه شد؛ از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، پرسشنامه چند بعدی درد و ستهاون- ییل، پرسشنامه هیپنوتیزم پذیری واترلو استنفورد (1993)، درمان روانپویشی کوتاه مدتدانلو و هیپنوتراپی واتسون به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد.
یافتهها: تفاوت میانگین مؤلفه های اضطراب، افسردگی و استرس آشفتگی روان شناختی در مراحل پیش آزمون- پس آزمون و پیش آزمون – پیگیری به لحاظ آماری معنادار اما تفاوت آن میانگین ها در مراحل پس آزمون پیگیری غیر معنادار است. هر دو شیوه مداخله منجر به کاهش میانگین مؤلفه های سه گانه آشفتگی روانشناختی در مراحل پس آزمون و پیگیری شده است.
نتیجهگیری: هر دو روش درمان روانپویشی کوتاه مدت و هیپنوتراپی میزان آشفتگی روانشناختی را در بیماران مبتلا به درد مزمن کاهش می دهد، اما درمان روانپویشی کوتاه مدت در مقایسه با هیپنوتراپی روش موثرتری است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مديريت درد مزمن
دریافت: 1402/1/26 | پذیرش: 1402/3/21 | انتشار: 1402/5/10
دریافت: 1402/1/26 | پذیرش: 1402/3/21 | انتشار: 1402/5/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |