دوره 14، شماره 2 - ( تابستان 1402 )
جلد 14 شماره 2 صفحات 26-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR/SSRI.REC.2022.12415.1543
1- کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2- دانشیار آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران ،letafatkaramir@yahoo.com
3- دانشیار آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2- دانشیار آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران ،
3- دانشیار آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده: (650 مشاهده)
زمینه و هدف: کمردرد مزمن غیراختصاصی سومین عامل ناتوانی در بیماریهای اسکلتی عضلانی شناخته شده است. شیوع این نوع کمردرد در بین مهمانداران هواپیما به دلیل ایستادنهای طولانی مدت، انجام کارهای تکراری و حمل وسایل به روشهای مختف بسیار زیاد است. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی به همراه تمرینات مهارت حرکتی و پردازش مجدد درد بر درد و فاکتورهای روانشناختی مهمانداران هواپیما مبتلا به کمر درد مزمن غیراختصاصی است.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی دو سو کور است. 52 زن مهماندار هواپیما مبتلا به کمردردر مزمن غیراختصاصی به صورت تصادفی به سه گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. برای ارزیابی میزان درد از مقیاس آنالوگ بصری درد، از پرسشنامه داس برای متغیرهای افسردگی، اضطراب و ترس، از پرسشنامه تمپا برای ترس از حرکت، مقیاس فاجعه سازی درد و پرسشنامه باورهای اجتناب از ترس مرتبط با کار و فعالیت بدنی استفاده شد. هر چهار گروه هشت هفته تمرینات منتخب را انجام دادند. جهت بررسی ماندگاری اثر تمرینات پس از گذشته سه ماه از تمرینات ارزیابی مجدد انجام شد. از آزمون تی همبسته برای بررسی تغییرات درون گروهی، آزمون آنالیز واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تغییرات بینگروهی و برای بررسی اثر تعاملی زمان بر گروه از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد (05/0 P ≤).
یافتهها: نتایج تحلیل آزمون آنالیز واریانس یکراهه برای تغییرات بین گروهی نشان داد که اثر اصلی زمان به جز در متغیر اضطراب در سایر متغیرهای پژوهش معنادار است (05/0 P ≤).
نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات مقاومتی به همراه تمرینات مهارت حرکتی و پردازش مجدد درد بر کاهش درد و بهبود فاکتورهای روانشناختی تاثیر معناداری دارد.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی دو سو کور است. 52 زن مهماندار هواپیما مبتلا به کمردردر مزمن غیراختصاصی به صورت تصادفی به سه گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. برای ارزیابی میزان درد از مقیاس آنالوگ بصری درد، از پرسشنامه داس برای متغیرهای افسردگی، اضطراب و ترس، از پرسشنامه تمپا برای ترس از حرکت، مقیاس فاجعه سازی درد و پرسشنامه باورهای اجتناب از ترس مرتبط با کار و فعالیت بدنی استفاده شد. هر چهار گروه هشت هفته تمرینات منتخب را انجام دادند. جهت بررسی ماندگاری اثر تمرینات پس از گذشته سه ماه از تمرینات ارزیابی مجدد انجام شد. از آزمون تی همبسته برای بررسی تغییرات درون گروهی، آزمون آنالیز واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تغییرات بینگروهی و برای بررسی اثر تعاملی زمان بر گروه از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد (05/0 P ≤).
یافتهها: نتایج تحلیل آزمون آنالیز واریانس یکراهه برای تغییرات بین گروهی نشان داد که اثر اصلی زمان به جز در متغیر اضطراب در سایر متغیرهای پژوهش معنادار است (05/0 P ≤).
نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات مقاومتی به همراه تمرینات مهارت حرکتی و پردازش مجدد درد بر کاهش درد و بهبود فاکتورهای روانشناختی تاثیر معناداری دارد.
واژه‌های کلیدی: تمرینات مقاومتی، تمرینات مهارت حرکتی، پردازش مجدد درد، فاکتورهای روانشناختی، درد، کمر درد مزمن غیراختصاصی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مديريت درد مزمن
دریافت: 1401/12/20 | پذیرش: 1402/3/6 | انتشار: 1402/5/10
دریافت: 1401/12/20 | پذیرش: 1402/3/6 | انتشار: 1402/5/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |