زمینه و هدف: درد مزمن یک تجربه روانشناختی پیچیده است که فشارهای عاطفی و روانی زیادی به همراه دارد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه ادراک بیماری، باورهای کنترل درد، ناگویی هیجانی و خودکارآمدی درد با ناتوانی ناشی از سردرد در بیماران مبتلا به میگرن، انجام شد.

مواد و روش‌ها: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. بدین منظور از میان مبتلایان به سردرد میگرنی که در پاییز سال 1400به کلینیک‌های مغز و اعصاب شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، تعداد 220 نفر که دارای معیارهای ورود به پژوهش بودند به شیوه نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب شدند. شرکت کنندگان در پژوهش، به پرسشنامه های ادراک بیماری، باورهای کنترل درد، ناگویی هیجانی تورنتو، خودکارآمدی درد و ناتوانی ناشی از سردرد، پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضرایب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد بررسی قرار گرفت. 

یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که در حضور همه متغیرهای پیش بین و از بین این متغیرها، ناگویی هیجانی بیشترین توان پیش‌بینی ناتوانی ناشی از سردرد در مبتلایان به سردرد میگرنی را دارد و پس از آن خودکارآمدی درد، ناتوانی ناشی از سردرد در مبتلایان به سردرد میگرنی را پیش بینی می‌کند.

نتیجه گیری: ناتوانی ناشی از سردرد میگرنی که در بین مبتلایان به این نوع بیماری، به شدت دیده می‌شود تحت تاثیر متغیرهای روانشناختی متعددی قرار دارد بنابراین توجه بیشتر به سلامت روانشناختی بیماران در این خصوص پیشنهاد می‌شود.