Ethics code: IR.IAU.ET.REC.1401.019
1- دانشجوی کارشناسی ارشد حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، واحد تهران شرق،دانشگاه آزاداسلامی
2- استادیار بیومکانیک و حرکات اصلاحی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی ،واحد تهران شرق،دانشگاه آزاداسلامی، تهران ، ایران ، phdanesh@yahoo.com
3- استادیار رفتار حرکتی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی ،واحد تهران شرق،دانشگاه آزاداسلامی، تهران ، ایران
چکیده: (838 مشاهده)
مقدمه: افزایش خستگی موجب بروز آسیبدیدگی میشود،هدف مقاله حاضر بررسی جا به جایی زاویه ای مفصل ران و زانو در دختران دارای عارضه پاتلافمورال بود.
روششناسی: ۳۰ نفر از دختران با میانگین (سن83/1 ±73/2۸ و قد 59/5±49/16۸و وزن 73/12±73/63) در دو گروه ۱۵ نفره تجربی و کنترل در این مطالعه شرکت کردند. آزمون ارزیابی جت به جایی زاویه ای زانو و ران از آزمودنی ها گرفته شد، سپس همراه با اعمال شیب های مختلف تردمیل این آزمون ها مجدد تکرار شد؛ که تست ها در وضعیت خنثی و در شیب مثبت و منفی ۵ درجه موردبررسی قرار گرفت. از میانگین وانحراف استاندار برای توصیف اطلاعات واز آزمون شاپیروویک برای نرمال سنجی دادهها جهت مقایسه و بررسی متغیرها در دو گروه پژوهش از آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس مکرر در سطح معنیداری 05/0 استفاده شد.
یافتهها: بر اساس آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس مکرر شیب های مختلف تردمیل بر میزان جا به جایی زاویه ای مفصل زانو و ران در دختران با درد پاتلافمورال تفاوت معناداری ندارد. (0.05
نتیجه گیری:
به صورت کلی طبق مطالعات جاری افراد دچار درد پاتلافمورال دویدن و در شیب های زیاد و همچنین دویدن روی تردمیل و ایجاد زاویه شیب تردمیل در محدود منفی 5 درصد تا مثبت 5 درصد بر بهبود این عارضه تاثیری ندارد و در ضمن توصیه نمی شود و با توجه به تحقیقات دختران با درد پاتلافمورال در حالت زاویه شیب بر تردمیل به حات دویدن قرار گیرند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/6/10 | پذیرش: 1401/7/25 | انتشار: 1401/11/10