مقدمه: افزایش خستگی موجب بروز آسیب‌دیدگی می‌شود،هدف مقاله حاضر بررسی جا به جایی زاویه ای مفصل ران و زانو در دختران دارای عارضه پاتلافمورال بود.

 روش‌شناسی: ۳۰  نفر از دختران با میانگین (سن83/1 ±73/2۸ و قد 59/5±49/16۸و وزن  73/12±73/63) در دو گروه ۱۵ نفره تجربی و کنترل در این مطالعه شرکت کردند. آزمون ارزیابی جت به جایی زاویه ای زانو و ران از آزمودنی ها گرفته شد، سپس همراه با اعمال شیب های مختلف تردمیل این آزمون ها مجدد تکرار شد؛ که تست ها در وضعیت خنثی و در شیب مثبت و منفی ۵ درجه موردبررسی قرار گرفت. از میانگین وانحراف استاندار برای توصیف اطلاعات واز آزمون شاپیروویک برای نرمال سنجی داده‌ها جهت مقایسه و بررسی متغیرها در دو گروه پژوهش از آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس مکرر در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد. 

یافته‌ها: بر اساس آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس مکرر شیب های مختلف تردمیل بر میزان جا به جایی زاویه ای مفصل زانو و ران در دختران با درد پاتلافمورال تفاوت معناداری ندارد. (0.05

نتیجه گیری:

به صورت کلی طبق مطالعات جاری افراد دچار درد پاتلافمورال دویدن و در شیب های زیاد و همچنین دویدن روی تردمیل و ایجاد زاویه شیب تردمیل در محدود منفی 5 درصد تا مثبت 5 درصد بر بهبود این عارضه تاثیری ندارد و در  ضمن توصیه نمی شود و با توجه به تحقیقات دختران با درد پاتلافمورال در حالت زاویه شیب بر تردمیل به حات دویدن قرار گیرند.