دوره 14، شماره 1 - ( بهار 1402 )
جلد 14 شماره 1 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.Z.REC.1400.129
1- کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آذربایجان شرقی، تبریز، ایران
2- کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
3- گروه روان‌شناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران ، hadiakbarinejhad@yahoo.com
2- کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
3- گروه روان‌شناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران ، hadiakbarinejhad@yahoo.com
چکیده: (240 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شدت تجربه درد و رضایت از زندگی بیماران مبتلا به صرع بود.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مردان مبتلا به صرع شهر تبریز تشکیل داد که در سال 1400 عضو انجمن صرع این شهر بودند. 30 نفر با رعایت ملاک‌های ورود و خروج به پژوهش و با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در دو گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایشی، در 8 جلسه 5/1 ساعته درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند؛ ولی گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. داده‌ها توسط آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای شدت تجربه درد (49/4±93/76) و برای رضایت از زندگی (85/3±40/40)، و در گروه کنترل برای شدت تجربه درد (14/4±27/78) و برای رضایت از زندگی (52/3±60/40) بود. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه کنترل، شدت تجربه درد (14/4±27/78) و رضایت از زندگی (14/4±27/78) بیماران مبتلا به صرع را در پسآزمون به‌ترتیب کاهش و افزایش دادند (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر درمان بر شدت تجربه درد و رضایت ازندگی ماندگار بود (001/0>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش شدت تجربه درد و افزایش رضایت از زندگی بیماران مبتلا به صرع شده است.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مردان مبتلا به صرع شهر تبریز تشکیل داد که در سال 1400 عضو انجمن صرع این شهر بودند. 30 نفر با رعایت ملاک‌های ورود و خروج به پژوهش و با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در دو گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایشی، در 8 جلسه 5/1 ساعته درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند؛ ولی گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. داده‌ها توسط آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای شدت تجربه درد (49/4±93/76) و برای رضایت از زندگی (85/3±40/40)، و در گروه کنترل برای شدت تجربه درد (14/4±27/78) و برای رضایت از زندگی (52/3±60/40) بود. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه کنترل، شدت تجربه درد (14/4±27/78) و رضایت از زندگی (14/4±27/78) بیماران مبتلا به صرع را در پسآزمون به‌ترتیب کاهش و افزایش دادند (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر درمان بر شدت تجربه درد و رضایت ازندگی ماندگار بود (001/0>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش شدت تجربه درد و افزایش رضایت از زندگی بیماران مبتلا به صرع شده است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مديريت درد مزمن
دریافت: 1401/6/1 | پذیرش: 1401/8/18 | انتشار: 1402/3/10
دریافت: 1401/6/1 | پذیرش: 1401/8/18 | انتشار: 1402/3/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |