دوره 13، شماره 4 - ( زمستان 1401 )
جلد 13 شماره 4 صفحات 71-57 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی کارشناس ارشد روان‌شناسی عمومی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران
2- گروه روان‌شناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران ،hadiakbarinejhad@yahoo.com
3- دانشجوی کارشناس ارشد مشاوره خانواده، پردیس بین‌المللی ارس دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- گروه روان‌شناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران ،
3- دانشجوی کارشناس ارشد مشاوره خانواده، پردیس بین‌المللی ارس دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (657 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با معنادرمانی بر فاجعه‌پنداری درد و کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان بود.
مواد و روش‌‌ها: این پژوهش نیمه‌مداخلهی با طرح پیش‌آزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود. 45 نفر با داشتن ملاک‌های ورود به‌مطالعه با روش نمونه‌گیری هدفمند و از میان کلیه زنان ماستکتومی‌شده شهر تبریز در سال 1400 که مشغول گذراندن دوره پرتودرمانی خود بودند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و یک گروه گواه، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. اعضای گروه‌های مداخله، درمان مختص خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته (2 ماه، هفته‌ای یک جلسه) دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه‌های 13 سوالی فاجعه‌پنداری درد سالیوان و همکاران و 36 سوالی کیفیت زندگی بودند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر انجام گرفت.
یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای فاجعه‌پنداری درد (97/4±00/40) و کیفیت زندگی (72/4±93/39)، در معنادرمانی برای فاجعه‌پنداری درد (31/4±07/39) و کیفیت زندگی (02/5±73/40)، و در گروه گواه برای فاجعه‌پنداری درد (29/4±47/39) و کیفیت زندگی (69/3±33/40) بود. هر دو درمان در مقایسه با گروه گواه، فاجعه‌پنداری درد و کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان را در پسآزمون به‌ترتیب کاهش و افزایش دادند (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر این دو درمان بر فاجعه‌پنداری درد و کیفیت زندگی ماندگار بود (001/0>p). تأثیر این دو درمان بر فاجعه‌پنداری درد و کیفیت زندگی در مراحل پسآزمون و پیگیری یکسان بود (05/0<p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی موجب کاهش فاجعه‌پنداری درد و افزایش کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان شده‌اند.
مواد و روش‌‌ها: این پژوهش نیمه‌مداخلهی با طرح پیش‌آزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود. 45 نفر با داشتن ملاک‌های ورود به‌مطالعه با روش نمونه‌گیری هدفمند و از میان کلیه زنان ماستکتومی‌شده شهر تبریز در سال 1400 که مشغول گذراندن دوره پرتودرمانی خود بودند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و یک گروه گواه، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. اعضای گروه‌های مداخله، درمان مختص خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته (2 ماه، هفته‌ای یک جلسه) دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه‌های 13 سوالی فاجعه‌پنداری درد سالیوان و همکاران و 36 سوالی کیفیت زندگی بودند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر انجام گرفت.
یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای فاجعه‌پنداری درد (97/4±00/40) و کیفیت زندگی (72/4±93/39)، در معنادرمانی برای فاجعه‌پنداری درد (31/4±07/39) و کیفیت زندگی (02/5±73/40)، و در گروه گواه برای فاجعه‌پنداری درد (29/4±47/39) و کیفیت زندگی (69/3±33/40) بود. هر دو درمان در مقایسه با گروه گواه، فاجعه‌پنداری درد و کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان را در پسآزمون به‌ترتیب کاهش و افزایش دادند (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر این دو درمان بر فاجعه‌پنداری درد و کیفیت زندگی ماندگار بود (001/0>p). تأثیر این دو درمان بر فاجعه‌پنداری درد و کیفیت زندگی در مراحل پسآزمون و پیگیری یکسان بود (05/0<p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی موجب کاهش فاجعه‌پنداری درد و افزایش کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان شده‌اند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مديريت درد مزمن
دریافت: 1401/4/18 | پذیرش: 1401/7/28 | انتشار: 1401/11/10
دریافت: 1401/4/18 | پذیرش: 1401/7/28 | انتشار: 1401/11/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |