دوره 13، شماره 3 - ( پائیز 1401 )                   جلد 13 شماره 3 صفحات 183-171 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- استادیار بیهوشی، گروه بیهوشی ، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
2- دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
3- کارشناسی ارشد پرستاری داخلی جراحی,دانشکده پرستاری,دانشگاه علوم پزشکی گناباد,گناباد,ایران
4- کارشناس ارشد علوم تشریح، گروه علوم تشریح، دانشکده پزشکی،دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
چکیده:   (791 مشاهده)
مقدمه: روش های متفاوت برای مدیریت درد پس از سرازین وجود دارند، با توجه به اهمیت مدیریت مناسب درد پس از جراحی سزارین، این مطالعه با هدف ارائه روش های جایگزین‌ و ترکیبات اصلی بی دردی قابل استفاده در زنان تحت عمل سزارین انجام شد
روش کار: این مطالعه به روش مرور غیر سیستماتیک و نقلی در سه ماهه آخر سال 1400 انجام شد؛ در این مطالعه، جستجو بدون هیچ محدودیتی(زمانی و نوع مطالعه) در مقالات چاپ شده در دو پایگاه داده ای مدلاین و پاب مد با استفاده از کلیدواژه های انتخاب شده بر اساس مش که شامل: جراحی سزارین، بی دردی چندوجهی، مدیریت درد، عارضه، بی حسی، داروی بی حسی، بی دردی، سزارین الکتیو، درمان و مخدر های داخل نخاعی بودند، انجام شد.
نتایج: تعداد 50 مقاله مورد ارزیابی قرار گرفتند و موضوعاتی همچون شامل گسترش و تکامل بی دردی در جراحی سزارین، مخدرهای داخل نخاعی، مخدر های اپیدورال، غیرمخدر های نورواگزیال همراه، داروهای غیر نورواگزیال (دهانی، وریدی، زیرجلدی وزیرزبانی) که شامل : پاراستامول، ضدالتهاب غیراستروییدی، کتامین، دگزامتازون، گاباپنتین، منیزیم و مخدرها، بودند. پس از آن عوارض استفاده از مخدرها همچون: دپرسیون تنفسی، خارش،احتباس ادراری، تهوع و استفراغ نیز ارائه شدند و پس از آن به بررسی بلوک اعصاب محیطی، روش های غیر دارویی نیز پرداخته شد
نتیجه گیری: استفاده از روش های بدون استفاده از داروهای مخدر در مدیریت مطلوب درد پس از سزارین نسبت به روش های قدیمی ارجحیت دارند.
 
واژه‌های کلیدی: مدیریت درد، سزارین، بیحسی، بی دردی
متن کامل [PDF 321 kb]   (371 دریافت)    
نوع مطالعه: مروری | موضوع مقاله: بیهوشی زنان
دریافت: 1401/4/15 | پذیرش: 1401/6/28 | انتشار: 1401/8/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.