1- دانشگاه آزاد اسلامی
2- دانشگاه آزاد اسلامی ، sarahpashang@yahoo.com
چکیده: (1217 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی مدل پیشبینی درد مزمن بر اساس ترس فاجعهآمیزی با در نظر گرفتن نقش میانجی خودمهارگری در بیماران مبتلا به زانودرد بود. روش بررسی: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی و روش مدل یابی معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه بیماران مبتلا به زانودرد مراجعهکننده به بیمارستان میلاد تهران در سال 1398 بودند. تعداد افراد نمونه جمعاً 400 بیمار بود که با روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهی درد مزمن ون کورف و همکاران (1990) پرسشنامه فاجعهآمیزی درد سالیوان و همکاران (1995) و مقیاس خودمهارگری تانجی و همکاران (2004) بودند. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار AMOS محاسبات لازم صورت گرفت و برای مدل پیشنهادی شاخصهای برازش و ضرایب مسیر استخراج شد. یافتهها: نتایج آزمون آماری نشان داد شاخصهای برازش مدل در وضعیت مطلوبی قرار دارند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان دادند که درد مزمن بصورت مستقیم تحت تاثیر عوامل ترس فاجعهآمیز هستند و رابطۀ ترس فاجعهآمیزی با درد مزمن به صورت مستقیم است. همینطور عوامل ترس فاجعهآمیز اثر غیرمستقیم به واسطهی خودمهارگری بر درد مزمن داشته است درنتیجه به واسطه خودمهارگری میتوان ترس فاجعهآمیز بیماران مبتلا به درد مزمن را تسکین داد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مديريت درد مزمن دریافت: 1399/11/7 | پذیرش: 1400/5/25 | انتشار: 1400/8/10