زمینه و هدف: کمردرد مزمن یکی از شایع ترین و پرهزینه ترین اختلالات اسکلتی عضلانی در جوامع می باشد که روشهای درمانی بسیاری برای آن پیشنهاد شده است. در این میان تمرین درمانی یکی از روش های پر کاربرد در کنترل و درمان کمردرد مزمن محسوب می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر، مروری سیستماتیک در مطالعات انگلیسی زبان است که به بررسی اثر روش های تمرینی مختلف بر برخی عوامل منفی ناشی از کمردرد مزمن غیر اختصاصی پرداخته اند.
روش بررسی: جستجو در فاصله زمانی سالهای 20۰۸ تا 20۱۹ میلادی از بانک های اطلاعاتی Google Scholar، Since Direct، PubMed، PsycINFO با استفاده از کلید واژه های مرتبط با کمردرد مزمن غیراختصاصی و تمرین درمانی انجام گردید. مطالعاتی که به بررسی اثر روش های مختلف تمرین درمانی بر بهبود درد و ناتوانی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن پرداخته بودند وارد مطالعه شدند. جهت بررسی کیفیت مقالات وارد شده از مقیاس PEDro استفاده گردید.
یافته ها: از بین 48 مقاله یافت شده، تعداد 10 مقاله با تعداد  668  آزمودنی معیارهای ورود را کسب نمودند. این مطالعات به طور عمده به بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی و پیلاتس بر متغیرهای درد، ناتوانی عملکردی پرداخته است. در این مطالعه اثر مثبت تمرینات ثباتی و پیلاتس به ثبت رسیده است.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که روش های تمرینی ثبات مرکزی و پیلاتس مداخله ای موثر در توان بخشی بیماران کمردرد مزمن غیر اختصاصی می باشد.
 

واژه‌های کلیدی: تمرین درمانی، کمر درد مزمن غیر اختصاصی، ناتوانی عملکردی

متن کامل [PDF 475 kb]   (2216 دریافت)