دوره 11، شماره 2 - ( تابستان 1399 )                   جلد 11 شماره 2 صفحات 67-53 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری مشاوره، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2- استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مسجد سلیمان، گروه مشاوره، مسجد سلیمان، ایران
3- استادیار گروه مشاوره، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
4- استادیار گروه روانشناسی و روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
چکیده:   (1948 مشاهده)
زمینــه و هــدف: تجربــه درد و کنترل عواطف در افــراد مبتــلا  سرطان می­تواند بــر ابعاد مختلــف روانشــناختی و اجتماعــی تأثیرگذار باشــد. پژوهش حاضر  بــا هــدف بررســی کارایی درمــان مبتنــی بــر تعهــد و پذیــرش بــر بر پذیرش درد و کنترل عواطف بیماران مبتلا به سرطان انجــام شــد.
مــواد و روش­هــا: پژوهــش حاضــر از نظر هدف، کاربــردی و از نظر روش پژوهــش از نوع نیمــه تجربــی و از طــرح پیش آزمــون  پس آزمــون با گروه کنترل  بود . جامعه آماری این پژوهش  را مردان مبتلا به سرطان شهرستان  کهگیلویه در سال 1397 تشکیل دادند. نمونه آماری 26مرد مبتلا به سرطان بود که به روش هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش (13 آزمودنی) و گروه کنترل (13 آزمودنی) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده­ها از پرسش­نامه­های پذیرش درد مک کراکن و وولس (2004) و  کنترل عواطف ویلیامز و چامبلز (1997)، استفاده شد. گروه آزمایش در طی 8 جلسه­ی 90 دقیقه­ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کرد، اما گروه کنترل هیچ مداخله­ای دریافت نکرد. داده­ها با استفاده از تحلیــل کوواریانــس  چند متغیره  (مانکووا) وتــک متغیــره تجزیــه (انکــووا) در نرم افزار SPSS  تحلیــل شــدند.
یافته­هــا: نتایج نشان داد که که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد  بر تمایل به درد، مشارکت فعال و نمره کلی پذیرش درد، خشم، خُلق افسرده، اضطراب، عاطفه مثبت و نمره کلی کنترل عواطف در مرحله پس آزمون  مؤثر بوده است، اما ماندگاری اثر نداشته است (05/0>p). 
نتیجه گیـری: روان­شناسان می­توانند از نتایج پژوهش حاضر جهت داخلات درمانی مبتنی بردرمان پذیرش و تعهد افزایش پذیرش درد و کنترل عواطف بیماران مبتلا به سرطان استفاده کنند.
 
متن کامل [PDF 603 kb]   (1904 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1398/5/31 | پذیرش: 1399/2/8 | انتشار: 1399/4/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.