Ethics code: 48620705902015
1- دانشگاه اصفهان، اصفهان ، h.neshat@edu.ui.ac.ir
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان)
3- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، بیمارستان اختر
4- دانشگاه اصفهان، اصفهان
5- دانشگاه علومپزشکی شهید بهشتی، بیمارستان امام حسین(ع)
چکیده: (2338 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمانشناختی_ رفتاری وطرحوارهدرمانی درکاهش خطایشناختی فاجعهآفرینی درد و افزایش خودکارآمدیدرد بیماران مبتلا به کمردردمزمن صورت گرفت.
مواد و روشها: این پژوهش طرحی نیمهآزمایشی بود که به صورت پیشآزمون_ پسآزمون_ پیگیری دو ماهه با گروه کنترل انجام شد. 35 بیمار مبتلا به کمردردمزمن مراجعهکننده به کلینیکهای فوقتخصصی درد بیمارستانهای اختر و امام حسین (ع) و درمانگاه جراحی مغز و اعصاب بیمارستان امام حسین (ع) شهر تهران، به روش نمونهگیری مبتنی بر هدف (غیراحتمالی) انتخاب شدند. تمامی بیماران، پرسشنامههای دردمزمن، مولفه خطایشناختی فاجعهآفرینی از پرسشنامه راهبردهایمقابله و پرسشنامه خودکارآمدی درد را در مراحل پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری 2 ماهه پرکردند. همچنین گروه طرحوارهدرمانی علاوه بر پرسشنامههای ذکرشده، نسخه کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ را پرکردند. برای محاسبات دادهها، از مدل رگرسیون با اثر تصادفی در نرم افزار spssاستفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد درمان شناختی- رفتاری باعث کاهش معنیدار خطای شناختی فاجعهآفرینی شد. در حالیکه طرحوارهدرمانی تاثیر معنیداری بر نمرات خطای شناختی فاجعهآفرینی نداشت. همچنین درمان شناختی- رفتاری باعث افزایش معنیدار و طرحوارهدرمانی نیز باعث افزایش قابل توجه خودکارآمدی درد شد به طوری که اختلاف معنیداری بین این دو روش از نظر تاثیر بر خودکارآمدی درد وجود نداشت.
نتیجهگیری: براساس نتایج تحقیق حاضر درمانشناختی_ رفتاری باعث کاهش افکارخودآیند منفی چون فاجعهآفرینی ونیز افزایش خودکارآمدی درد مبتلایان به دردمزمن میشود. همچنین طرحوارهدرمانی تاثیر قابلقبولی بر افزایش خودکارآمدیدرد مبتلایان به دردمزمن میگذارد. بنابراین احتمالاهر دو روش درمانی بتوانند به عنوان روش درمانی مناسب در مبتلایان به دردمزمن مورد استفاده قرارگیرند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مديريت درد مزمن دریافت: 1398/1/22 | پذیرش: 1398/12/9 | انتشار: 1399/4/10