fa
jalali
1393
1
1
gregorian
2014
4
1
5
1
online
1
fulltext
fa
مقالات
0
0
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-28&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.15
1393/3/25
2014.06.15
1393/3/25
fa
استفاده از گاباپنتینوئیدها بعنوان داروی کمکی در درمان درد پس از عمل جراحی
post oprative pain managment
درد حاد به دنبال عمل جراحی مسئله شناخته شدهای است که اغلب بیماران از آن رنج میبرند. اما درد مزمن بهدنبال اعمال جراحی مشکلی است که کمتر مورد توجه قرار میگیرد. 10% تا 65% بیماران جراحی شده (بسته به نوع عمل جراحی) ممکن است مبتلا به درد مزمن شوند که 2% تا 10% آنان درد شدید دارند(1). حتی شاید در برخی موارد ارتباط بین درد مزمن بیمار و جراحی قبلی ناشناخته باقی بماند. درد مزمن پس از جراحی شیوع نسبتا بالایی پس از بعضی جراحیها دارد: آمپوتاسیون (85-30%)، توراکوتومی (65-5%) ، ماستکتومی (57-11%) ، هرنیورافی اینگوینال (63-5% ) ، سزارین (55-6%) ، کلهسیستکتومی (50-3% )(2). تعریف دقیقی برای درد مزمن پس از جراحی ارائه نشدهاست و همین مسئله، بهاضافه تفاوت در روشهای تشخیصی و پرسشنامههای بهکار رفته ممکن است توجیه کننده اختلاف در میزانهای شیوع در مطالعات مختلف باشد. در حال حاضر پذیرفته شدهاست که طول مدت درد پس از جراحی باید حداقل دو ماه پس از زمان عمل باشد تا بتوان چنین تشخیصی را مطرح کرد(3). ریسک فاکتورهای ایجاد درد مزمن پس از جراحی را میتوان به سه گروه عمده تقسیم کرد(2): عوامل قبل از عمل: شدت درد قبل از عمل، آسیب پذیری روانی مانند فاجعه سازی ( catastrophizing )، اضطراب قبل از عمل، جوان بودن، جنس مؤنث، استعداد ژنتیک. عوامل حین عمل: روش جراحی و آسیب به اعصاب. عوامل پس از عمل: شدت درد پس از عمل ، رادیوتراپی در موضع، شیمی درمانی نوروتوکسیک، افسردگی، اضطراب، آسیب پذیری روانی. روندهای پاتوفیزیولوژیک که متعاقب آسیب بافتی یا عصبی رخ میدهند بیانگر این نکته اند که درد حاد ممکن است به درد پایدار تبدیل شود. التهاب در محل آسیب بافتی رگباری از فعالیت نوسیسپتورهای آوران ایجاد میکند که سبب حساس شدن سیستم عصبی محیطی و مرکزی شده و تغییرات عملکردی در اعصاب محیطی، نخاع، مسیرهای بالاتر مرکزی درد و سیستم عصبی سمپاتیک بهوجود میآورد ( 1 ، 2) . بهنظر میرسد که گیرندههای خاصی همانند گیرنده ان متیل- دی آسپاراتات اهمیت ویژهای در ایجاد درد مزمن بهدنبال آسیب حاد داشته باشند، گرچه سایر نوروترانسمیترها و پیامآوران ثانویه مثل ماده P و پروتئینکیناز C-γ نیزنقش عمدهای در حساس شدن نخاع و ایجاد درد مزمن دارند(1). بهدنبال آمپوتاسیون یک عضو، سازماندهی مجدد ( reorganization ) و نقشه برداری مجدد ( remapping ) کورتکس سوماتوسنسوری و سایر ساختارهای کورتیکال ممکن است عاملی برای ایجاد درد فانتوم باشند. مسیرهای نزولی کنترل درد نیز احتمالا عاملی تعیین کننده در ایجاد درد مزمن هستند(2). درد مزمن پس از جراحی اغلب یک جزء نوروپاتیک دارد. درد نورو پاتیک حتی در مراحل ابتدایی پس از عمل هم دیده میشود(2،4). بههمین دلیل داروهایی که بهطور سنتی در درمان درد نوروپاتیک مزمن بهکار میروند بطور فزایندهای بهعنوان داروی ادجونت برای درد حول و حوش عمل جراحی نیز مورد استفاده قرار میگیرند. این داروها شامل ضدافسردگیها (مثل آمیتریپتیلین)، ضد تشنجها (مثل گاباپنتینوئیدها)، آنتاگونیستهای رسپتور NMDA (مثل کتامین و منیزیم) ، تثبیت کنندههای غشای سلولی (مثل لیدوکائین) و 2 α آگونیستها (مثل کلونیدین و دکسمدتومیدین) میباشند(4). در مطالعات متعدد نشان داده شدهاست که داروهایی از قبیل گاباپنتین و پرهگابالین نه تنها میتوانند سبب کاهش شدت درد حاد پس از عمل و کاهش دوز مخدرها شوند، بلکه ممکن است در پیشگیری از درد مزمن پس از عمل نیز نقش داشته باشند. یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز دقیق توسط کلارک و همکاران در سال 2012 که در نهایت 8 مطالعه بر روی گاباپنتین و 3 مطالعه بر روی پرهگابالین را بررسی کردهبود نشان داد که در 4 مطالعه از گروه گاباپنتین و در هر سه مطالعه از گروه پرهگابالین میزان بروز درد و استفاده از داروهای آنالژزیک در درازمدت کاهش یافت. از شش مطالعه که معیار عملکرد درازمدت را نیز بررسی کرده بودند در 4 مطالعه مشخص شد که استفاده از گاباپنتین و پرهگابالین سبب بهبود درازمدت پیامدهای عملکردی بیمار میشود. البته مطالعاتی که نتایج مثبت بدست آورده بودند دوزهای بالاتری از داروها را قبل از عمل استفاده کرده و تجویز دارو را پس از عمل نیز ادامه داده بودند(5). در یک مرور سیستماتیک دیگر نشان داده شد که مصرف گاباپنتین قبل از عمل جراحی سبب کاهش بیشتر درد پس از عمل نسبت به گروه کنترل شده و همچنین میتواند سبب کاهش دوز اپیوئیدها و کاهش عوارض آنها شود(6). شناختهشدهترین مکانیسم برای اثر آنالژزیک گاباپنتینوئیدها اتصال به ساب یونیت α2δ-1 کانال کسیمی وابسته به ولتاژ پرهسیناپتیک و تعدیل آزادسازی نوروترانسمیترهای تحریکی (بویژه گلوتامات) از نوسیسپتورهای فعال شده میباشد که باعث کاهش تحریکپذیری نورونی و مهار حساس شدن مرکزی و هایپرآلژزیا و آلودینیا میشود(4، 7). مطالعات اخیرا نشان دادهاست که این داروها باعث اختلال در انتقال ساب یونیت α2δ-1 به انتهای پرهسیناپتیک نورونهای گانگلیون ریشه خلفی (DRG) شده و از این طریق ورود کلسیم به داخل سلول را کاهش میدهند(8). در عین حال مکانیسمهای دیگری نیز برای این داروها پیشنهاد شدهاند از جمله فعال کردن مسیرهای مهار درد نورآدرنرژیک در نخاع و مغز(7)، افزایش فعالیت کانالهای پتاسیمی وابسته به ولتاژ، و تاثیر بر روی گیرندههای ان متیل- دی آسپاراتات(5، 9)، اما اینکه این مکانیسم ها تا چه اندازه در اثرات بیدردی این داروها نقش دارند هنوز کاملا مشخص نیست. تفاوت اساسی گاباپنتین و پرهگابالین بیشتر به زیست فراهمی این دو دارو مربوط است تا به مکانیسم اثر آنها. گاباپنتین در قسمت محدودی از دوئودنوم جذب میشود اما جذب پره گابالین در تمام روده باریک میتواند صورت گیرد. پس از اشباع ظرفیت جذب گاباپنتین در دوازدهه افزایش دوزهای بعدی سبب افزایش بهتدریج کمتری در غلظت خونی دارو میشود، درحالیکه جذب پرهگابالین در سرتاسر محدوده دوزهای درمانی بهطور خطی صورت گرفته و هر افزایش دوز با افزایش غلظت خونی همراه خواهد بود. بنابراین میتوان انتظار داشت که گاباپنتین دارای یک سقف برای اثرات درمانی و عوارض جانبی است ولی این در مورد پرهگابالین صدق نمیکند. هم گاباپنتین و هم پرهگابالین اتصال پروتئینی جزئی داشته و بدون متابولیسم قابل توجهی از طریق کلیه دفع میشوند، لذا تنظیم دوز دربیماران مبتلا به نارسایی کلیه باید صورت گیرد. با توجه نداشتن متابولیسم کبدی و بیتاثیر بودن در مهار یا القای آنزیمهای کبدی، این داروها تداخلات فارماکوکینتیک با سایر داروها ندارند. آنتیاسیدها حتی تا دو ساعت پس از مصرف، جذب گاباپنتین را بهمیزان زیادی کاهش میدهند(10 و 7). گاباپنتینوئیدها در حالت کلی بهخوبی تحمل میشوند. از عوارض پرهگابالین میتوان به خوابآلودگی، منگی، سردرد، و اختلالات بینایی اشاره کرد. گاباپنتین علاوه بر خواب آلودگی و منگی میتواند باعث ایجاد ادم محیطی نیز بشود. جالب توجه است که بر طبق دادههای موجود گاباپنتین میتواند سبب کاهش احتمال دلیریوم پس از عمل جراحی شود، و پرهگابالین نیز ممکن است میزان استفراغ را کمتر کند. این اثرات ممکن است از طریق کاهش دوز اپیوئیدها اعمال شوند(7). در حال حاضر دادههای مبتنی بر شواهد در مورد زمان شروع این داروها (قبل یا بعد از عمل) وطول مدت زمان بهینه مصرف آنها در دست نیست. اثربخشی فارماکولوژیک بهینه پرهگابالین با دوزهای مساوی یا بیشتر از 150 میلیگرم قبل از عمل و ادامه مصرف این دوز دو بار در روز تا 48-24 ساعت بعد حاصل میشود(10).
References: 1. Miller RD. Miller’s anesthesia. 7th ed. Philadelphia: Churchill Livingstone 2010 2758-9. 2. Macintyre PE, Schug SA, Scott DA, Visser EJ, Walker SM. APM:SE Working Group of the Australian and New Zealand College of Anaesthetists and Faculty of Pain Medicine. Acute Pain Management: Scientific Evidence. 3rd ed. Melbourne: ANZCA & FPM 2010 9-12. 3. Buvanendran A. Chronic Postsurgical Pain: Are We Closer to Understanding the Puzzle? Anesth Analg 2012115(2):231-2 4. Ramaswamy S, Wilson JA, Colvin L. Non-opioid-based adjuvant analgesia in perioperative care. BJA: CEACCP 201313(5):152-7 5. Clarke H, Bonin RP, Orser BA, Englesakis M, Wijeysundera DN, Katz J. The Prevention of Chronic Postsurgical Pain Using Gabapentin and Pregabalin: A Combined Systematic Review and Meta-Analysis. Anesth Analg 2012 115(2):428-442. 6. Tiippana EM, Hamunen K, Kontinen VK, Kalso E. Do Surgical Patients Benefit from Perioperative Gabapentin/Pregabalin? A Systematic Review of Efficacy and Safety. Anesth Analg 2007 104(6):1545–56 . 7. Schmidt PC, Ruchelli G, Mackey SC, Carroll IR. Perioperative Gabapentinoids: Choice of Agent, Dose, Timing, and Effects on Chronic Postsurgical Pain. Anesthesiology 2013 119(5):1215-21 . 8. Bauer CS, Rahman W, Tran-Van-Minh A, Lujan R, Dickenson AH, Dolphin AC. The anti-allodynic α2δ ligand pregabalin inhibits the trafficking of the calcium channel α2δ-1 subunit to presynaptic terminals in vivo. Biochem. Soc. Trans 2010 38(2):525–528 . 9. Sills GJ. The mechanisms of action of gabapentin and pregabalin. Curr. Opin. Pharmacol 20066(1):108–113 . 10. Weinbroum AA. Non-opioid IV adjuvants in the perioperative period: Pharmacological and clinical aspects of ketamine and gabapentinoids. Pharmacol. Res 2012 65(4):411-29.
1
2
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-15&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.152014.03.6
1392/12/15
2014.06.152014.03.6
1392/12/15
Ali-reza
Khajeh-nasiri
Tehran University of medical sciences
علیرضا
خواجه نصیری
khajehnasiri@razi.tums.ac.ir
00319475328460011069
00319475328460011069
Yes
دانشگاه علوم پزشکی تهران
fa
مقایسه اثر هیدروکسی اتیل استارچ با کریستالوئیدها بر تغییرات همودینامیک
Comparing the effect of Hydroxy ethyl starch with crystalloids on hemodynamic changes following spinal anesthesia in caesarean section
مقدمه: بسیاری از مطالعات اثر مایعات کولوئیدی به عنوان یک جایگزین برای کریستالوئید در کاهش بروز افت فشار خون در بیحسی نخاعی را نشان دادهاند. این مطالعه به منظور مقایسه اثر سه رژیم مایعات داخل وریدی بر تغییرات همودینامیک زیر بیحسی نخاعی در سزارین انجام شد. رژیمها شامل هیدرو ک سیاتیلاستارچ 6 % به عنوان یک کولوئید و دو کریستالوئید نرمال سالی ن و رینگر لاکتات بودند. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور ، 90 خانم باردار سالم نامزد سزارین انتخابی به صورت تصادفی یکی از سه رژیم مایعات رینگر لاکتات (1000 میلیلیتر) ، نرمال سالی ن (1000 میلیلیتر) و یا هیدروکسی اتیل استارچ (5/7 میلیلیتر به ازای هر کیلوگرم) را قبل از بیحسی نخاعی را دریافت ک ردند . پارامترهای همودینامیک از جمله فشار خون و ضربان قلب ، pH خون بند ناف و آپگار نوزادان در سه گروه مقایسه شد. یافتهها: تفاوت در اندازهگیریهای اولیه همودینامیک در سه گروه وجود نداشت. افت فشار خون و مقدار مورد نیاز از افدرین در گروه هیدرو ک سیاتیلاستارچ کمتر بود.(008/0= p ) تفاوت معنی داری در ناف pH خون بند ناف و یا نمره آپگار در گروه مداخله وجود نداشت. نتیجهگیری: مایع درمانی با هیدرو ک سیاتیلاستارچ موثر تر از کریستالوئید در پیشگیری از افت فشار خون است اما در نمره آپگار و pH خون بند ناف موثرتر تفاوتی با کریستالوئیدها ندارد.
Aims and Background: Although controversial, many studies have shown effectiveness of colloid loading as a substitute for crystalloids on reducing the incidence of hypotension in spinal anesthesia. This study was conducted to compare the effects of three intravenous fluid regimens on hemodynamic changes following spinal anesthesia in cesarean section. The regimens included 6% Hydroxy ethyl starch 130/0.4 (HES) as a colloid and two crystalloids (lactated ringer’s solution and sodium chloride 0.9%). Methods and Materials: In a double-blind clinical trial, 90 otherwise healthy parturients candidate for elective caesarean section, were randomly allocated to receive lactated ringer’s solution (1000 ml), sodium chloride 0.9% (1000 ml) or HES (7.5 mL/Kg) as preloading before spinal anesthesia. Hemodynamic parameters including blood pressure and heart rate, umbilical cord blood pH and the neonatal Apgar score were compared among the three groups. Findings: There was no difference in the basic hemodynamic measurements among the three groups. The incidence of hypotension and the required dose of ephedrine were lower in HES group (p=0.008). There was no significant difference in umbilical cord blood PH or Apgar scores among the intervention groups. Conclusion: Preloading with HES is more effective than crystalloids in preventing hypotension after spinal anesthesia without leading to a significant difference in Apgar score and umblical cord blood pH.
Caesarian section, Hydroxy ethyl starch, Crystalloid, spinal anesthesia, blood pressure
سزارین, هیدروکسی اتیل استارچ, کریستالوئید, بی حسی نخاعی, فشار خون
3
8
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-14&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.152014.03.62014.03.5
1392/12/14
2014.06.152014.03.62014.03.5
1392/12/14
Mahzad
Alimian
Iran University of Medical Sciences
مه زاد
علیمیان
00319475328460011070
00319475328460011070
No
دانشگاه علوم پزشکی ایران
Masoud
Mohseni
Iran University of Medical Sciences
مسعود
محسنی
Masood.mohsemi@gmail.com
00319475328460011071
00319475328460011071
Yes
دانشگاه علوم پزشکی ایران
Reza
Safaeian
Iran University of Medical Sciences
رضا
صفائیان
00319475328460011072
00319475328460011072
No
دانشگاه علوم پزشکی ایران
Mohammad Azad
Majedi
محمد
آزادماجدی
00319475328460011073
00319475328460011073
No
fa
ارتباط میان دامنه حرکتی و انحنای لوردوتیک ستون فقرات در ناحیه کمری با کمردردهای غیراختصاصی
The relationship between lumbar lordosis and range of motion with non-specific low back pain
زمینه و هدف: کمردردهای غیراختصاصی ارتباطی مستقیم با کیفیت سطح زندگی، روزهای از کار افتادگی و هزینههای مربوط به درمان دارند. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط میان دامنه حرکتی و انحنای لوردوتیک ستون فقرات در ناحیه کمری با کمردردهای غیراختصاصی بود. روش بررسی: 50 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه خوارزمی تهران با میانگین سنی 24 سال، وزنی75.72 کیلوگرم، قدی 180.5 سانتیمتر و شاخص توده بدنی (22.33)، بر اساس شدت درد کمر به سه دسته کمردرد خفیف، کمردرد متوسط و کمردرد شدید تقسیم بندی شدند و در این مطالعه شرکت کردند. میزان درد آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه ناتوانی و درد اسوستری و برای برخی از ویژگیهای آنتروپومتریکی از دستگاه بادی کامپوزیشن آنالایزر و از وسایل آنتروپومتریکی برای اندازهگیری مشخصات ناحیه ستون فقرات کمری و اندام تحتانی از قبیل طول اندام تحتانی و اندازه پهنای لگن، و برای ارزیابی دامنه حرکتی کمر و زاویه گودی کمر آزمودنی ها، از دستگاه اسپاینال موس استفاده شد. یافتهها: نتایج آزمونهای آماری نشان داد که بین ویژگیهای فردی و آنتروپومتری آزمودنیها با میزان درد کمر رابطه معنیداری وجود ندارد ( p0.05 ). از طرفی دیگر مشاهده گردید که بین متغیر دامنه حرکتی کمر و میزان درد همبستگی منفی معنیداری وجود دارد ( p<0.05 ). نتیجهگیری: با توجه به یافتههای تحقیق، به نظر میرسد که کاهش دامنه حرکتی ورزشکاران در ناحیه کمری، خطر ابتلا به کمردرد را افزایش میدهد.
Aims and Background: Non-specific low back pain has direct impact on quality of life, active days at work and healthcare cost. The purpose of this investigation was to study the relationship between lumbar lordosis and lumbar range of motion with non-specific low back pain. Methods and Materials: 50 students of kharazmi University (mean age :24 years, mean weight: 75.72 kg, mean height :180.5 cm ,and mean BMI :22.33) took part in this study as subjects. They were divided to 3 groups according to the severity of low back pain which was measured by Oswestry questionnaire. Some of the anthropometric characteristics of subjects such as length of lower extremity and width of pelvic girdle were measured by body composition analyzer system and some other anthropometric instruments. For measuring the angle of lumbar lordosis and lumbar range of motion , we used the Spinal Mouse System. Findings: The result showed that there was not any significant relationship between anthropometric and individual characteristics and lumbar lordosis with severity of low back pain (p<0.05). According to our results, it has been revealed that there is a negative relationship between lumbar range of motion and severity of low back pain (p<0.05). Conclusion: Therefore, it is possible that decreased lumbar range of motion may increase the risk of low back pain.
Range of motion, lordotic curve, lumbar spine, non-specific low back pain
دامنه حرکتی, انحنای لوردوتیک, ستون فقرات کمری, کمردردهای غیراختصاصی
9
18
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-16&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.14
1392/12/23
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.14
1392/12/23
Mohammad Bayat
Tork
Physical Education and Sport Sciences, Hormozgan University
محمد بیات
ترک
bayat@hormozgan.ac.ir
00319475328460011074
00319475328460011074
Yes
دانشکده علوم انسانی، دانشگاه هرمزگان
fa
تأثیر ضددردی ترامادول موضعی در کنترل درد بعد از عمل کودکان تحت تونسیلکتومی و یا آدنوتونسیلکتومی
زمینه و هدف: از مشکلات عمده عمل جراحی تونسیلکتومی و آدنوتونسیلکتومی در اطفال، درد بعد از عمل است. تخفیف شدت درد قبل از عمل تونسیلکتومی میتواند از طریق استفاده موضعی بیحس کننده به ناحیه اطراف لوزه صورت گیرد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تجویز ترامادول بهصورت پریتونسیلار بر روی کاهش درد پس از عمل جراحی تونسیلکتومی است. مواد و روشها: این مطالعه بهصورت کارآزمایی بالینی دو سو کور بر روی 72 بیمار کاندید تونسیلکتومی و یا آدنوتونسیلکتومی انجام گردید. بیماران بهصورت تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم شدند. پس از القای بیهوشی به یک روش ثابت و بعد از تونسیلکتومی/آدنوتونسیلکتومی، برای گروه مورد، گاز کوچک آغشته به ترامادول 2 میلیگرم بهازای هر کیلوگرم، که با نرمال سالین به 10 میلیلیتر رسانده شد و برای گروه شاهد، گاز کوچک آغشته به 10 میلیلیتر نرمال سالین برای 5 دقیقه در حفره هر دو لوزه گذاشته شد. سپس بیماران دو گروه از نظر کاهش درد پس از عمل با مقیاس سنجش درد با مقیاس دیداری وانگبیکر با یکدیگر مقایسه شدند. یافتهها: نمره درد در تمام فواصل سنجیده شده از پایان بیهوشی بهصورت قابل ملاحظهای در گروه ترامادول کمتر از گروه شاهد بود (میانگین نمره درد 4/0±5/1 در مقابل 4/0±4/2 با 001/0> P ). بروز عوارض جانبی در دو گروه تفاوت معنیدار آماری نداشت. نتیجهگیری: تجویز ترامادول پریتونسیلار روشی ایمن است که با ایجاد بیدردی مناسب در اطفال تحت عمل جراحی تونسیلکتومی/آدنوتونسیلکتومی، بیدردی مناسبی ایجاد میکند و تجویز آن پیشنهاد میگردد.
تونسیلکتومی, آدنوتونسیلکتومی, ترامادول, بیدردی, پریتونسیلار
21
29
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-18&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.2
1393/3/12
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.2
1393/3/12
Mahmood Reza
Alebouyeh
, Department of Anesthesiology and Pain Medicine, Rasoul-Akram Medical Center, Iran University of Medical Sciences
محمودرضا
آل بویه
00319475328460011075
00319475328460011075
No
گروه بیهوشی و درد، بیمارستان حضرت رسول اکرم، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Farnad
Imani
, Department of Anesthesiology and Pain Medicine, Rasoul-Akram Medical Center, Iran University of Medical Sciences
فرناد
ایمانی
00319475328460011076
00319475328460011076
No
گروه بیهوشی و درد، بیمارستان حضرت رسول اکرم، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Hasti
Golsokhan
, Department of Anesthesiology and Pain Medicine, Rasoul-Akram Medical Center, Iran University of Medical Sciences
هستی
گل سخن
00319475328460011077
00319475328460011077
No
گروه بیهوشی و درد، بیمارستان حضرت رسول اکرم، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Saeed Reza
Entezari
Department of Anesthesiology and Pain Medicine, Rasoul-Akram Medical Center, Iran University of Medical Sciences
سعیدرضا
انتظاری
sr.entezary@yahoo.com
00319475328460011078
00319475328460011078
Yes
گروه بیهوشی و درد، بیمارستان حضرت رسول اکرم، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Azadeh
Sayarifard
Tehran University of Medical Sciences
آزاده
سیاری فرد
00319475328460011079
00319475328460011079
No
دانشگاه علوم پزشکی تهران
fa
مقایسه میزان شدت درد ناشی از تزریق پروپوفول با سه روش مخلوط پروپوفول با لیدوکائین، تزریق پروپوفول بدنبال لیدوکائین و تزریق پروپوفول یک درصد خالص
Comparison of pain on propofol injection with three methods: mixed lidocaine with Propofol, propofol after lidocaine injection and purified one percent propofol injection
زمینه و هدف: پروپوفول یکی از جدیدترین و شایع ترین داروهایی است که در بیهوشی و بخش مراقبت های ویژه جهت ایجاد اثرات آرام بخشی مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از مشکلات این دارو درد در هنگام تزریق آن می باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه میزان درد ناشی از تزریق پروپوفول در دو تکنیک مخلوط پروپوفول با لیدوکائین و تزریق پروپوفول بهدنبال لیدوکائین میباشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور میباشد که در آن تعداد 172 بیمار کاندید عمل جراحی الکتیو با کلاس انجمن بیهوشی امریکا 1و2 وارد مطالعه شدند. بیماران به سه گروه، تزریق مخلوط پروپوفول با40 میلیگرم لیدوکائین 2%، تزریق پروپوفول بهدنبال تزریق 40 میلیگرم لیدوکائین 2% و تزریق پروپوفول یک درصد خالص تقسیم شدند. در تمام بیماران از کاتتر وریدی شماره 20 جهت تزریق دارو استفاده شد و شدت درد در بیماران با استفاده از معیار نمرهدهی کلامی درد (VRS ) تعیین گردید. دادهها سرانجام با نرمافزار آماری SPSS V.18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میزان شدت درد در گروه تزریق پروپوفول بهدنبال لیدوکائین کمتر از گروه مخلوط پروپوفول با لیدوکائین بود و از نظر آماری نیز اختلاف معناداری بین گروههای مورد مطالعه مشاهده شد (05/0 P < ) . همچنین تغییرات همودینامیکی در همه گروهها یکسان بود و از نظر آماری تفاوت معناداری بایکدیگر نداشتند (05/0 P > ) . نتیجهگیری: استفاده از پیشداروی لیدوکائین 2% بهمیزان 40 میلیگرم در کاهش درد ناشی از تزریق پروپوفول موثرتر از روش مخلوط پروپوفول با 40 میلی گرم لیدوکائین2% میباشد.
Aims and Background: Propofol is one of the newest and the most common drugs in anesthesia and intensive care unit which is used to produce sedative effects. One of its complications is the pain produced at the time of injection. The aim of this study is to compare the pain of Propofol injection with two techniques: Propofol mixed with lidocaine and Propofol injection after lidocaine. Materials and methods: This study is a randomized double-blind clinical trial, in which 172 patients undergoing elective surgery with ASA class one and two were enrolled. Three groups of patients had injections as follows: In the first group 40 mg Propofol mixed with 2% lidocaine, in the second one purified one percent propofol, and in the third group Propofol following injection of 40 mg lidocaine 2%, were injected. Venous catheter 20 gauge was used in all cases for injection, and pain intensity was measured by VRS (Verbal Rating Scale) criteria. The data were analyzed by SPSS V.18 . Findings: Pain intensity in the second group (Propofol injection after lidocaine injection) was less than the first group (mixed injection) and there was a statistically significant difference between the two groups (P0. 05). Conclusions: Pre-treatment by injecting 40 mg of lidocaine2% to reduce pain due to Propofol injection is more effective than mixed method of injecting 40 mg of Propofol with lidocaine 2% .
Propofol, Lidocaine, Pain intensity
پروپوفول, لیدوکائین, شدت درد
30
37
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-20&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.2
1393/3/12
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.2
1393/3/12
Vahid
Alizadeh
Tizro medical center, Urmia
وحید
علی زاده
00319475328460011085
00319475328460011085
No
مرکز جراحی دکتر تیزرو، ارومیه
Behzad
Kazemihaki
Tizro medical center, Urmia
بهزاد
کاظمی حکی
behzad_emt@yahoo.com
00319475328460011086
00319475328460011086
Yes
مرکز جراحی دکتر تیزرو، ارومیه
Javad
Eftekhari
Tizro medical center, Urmia
جواد
افتخاری
00319475328460011087
00319475328460011087
No
مرکز جراحی دکتر تیزرو، ارومیه
Parasto
Tizro
Tizro medical center, Urmia
پرستو
تیزرو
00319475328460011088
00319475328460011088
No
مرکز جراحی دکتر تیزرو، ارومیه
fa
کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور درمان لرز پس از عمل با دگزامتازون در مقابل دارونما
A randomized clinical trial concerning the effect of treatment with dexamethasone on postoperative shivering
زمینه و هدف: لرز پس از عمل جراحی از عوارض شایع پس از بیهوشی عمومی و بیحسی نخاعی است. برای کاهش لرز روشهای دارویی مختلفی وجود دارد. هنوز بر سر این موضوع که کدام روش دارویی برای بیماران پس از جراحی مناسبتر است بحثهایی وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین اثر بخشی دگزامتازون در کاهش لرز پس از بیهوشی در اعمال جراحی الکتیو بیمارستان آموزشی امامخمینی (ره) شهر ایلام میباشد. مواد و روشها: این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور است که بر روی بیماران الکتیو مراجعه کننده در بهار و تابستان 1392 به بیمارستان امامخمینی(ره) شهر ایلام انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل: سن در محدوده 18 تا 55 سال، کلاس انجمن بیهوشی امریکا 1و2 بود. معیارهای خروج از مطالعه: بیماران با سن بالای 55 سال وسن زیر 18 سال، افراد دارای بیماری زمینهای قلبی وهیپرتانسیون و دیابتملیتوس (کلاس انجمن بیهوشی امریکا 3 و بالاتر) و عدم رضایت بیمار از مطالعه خارج شدند. 60 بیمار از هر دو جنس و بهصورت تصادفی با نسبت 1:1 به دو گروه تقسیم شدند. توسط متخصص بیهوشی به یک گروه پلاسبو و به گروه دیگر داروی دگزامتازون 15/0 میلیگرم بر کیلوگرم بلافاصله پس القای بیهوشی و قبل از اینکه برش جراحی داده شود، تزریق گردید. در پایان عمل جراحی، فراوانی و شدت لرز با معیار پیوسته عددی( NRS ) در دو گروه فوق در ریکاوری توسط تکنیسین بیهوشی که اطلاعی از نوع ماده تجویز شده نداشت، مورد بررسی قرار گرفت. دادههای دموگرافیک بیماران، نوع بیهوشی و م اده تجویز شده برای بیمار در نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 جمعآوری و با آزمونهای آنوا و تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: دراین مطالعه 7/61% بیماران زن و بقیه مرد بودند. بیشترین فراوانی شدت لرز ، مریوط به شدت لرز درجه 1 و کمترین فراوانی هم مربوط به درجه 2 و 6 بودند. بین شدت لرز و داروی تجویز شده رابطه معنیداری وجود نداشت. بین جنس و داروی ضد لرز تفاوت معنادار نبود (79/0= P ). بین نوع عمل جراحی و ضد لرز رابطه معناداری وجود نداشت (59/0= P ) . نتیجهگیری: یافتههای ما تفاوت معناداری در گروه دگزامتازون و دارونما نشان ندادند.
Aims and Background: Postoperative shivering after general anesthesia and spinal anesthesia is a common side effect. Besides, there are several medical methods to relieve shivering. Still on the issue of which method is most appropriate for patients after surgery, there is some controversy. The aim of this study was to determine the efficacy of Dexamethasone in reduction of post-operative shivering after elective surgery in the city of Ilam . Materials and Methods: This study is a randomized double blind clinical trial on patients admitted for elective surgery to Imam Khomeini hospital during summer 1392, in Ilam. The inclusion criteria were: age between 18 to 55 years, and ASA class 1 and 2 with no underlying disease. Otherwise, and in the case of patients' dissatisfaction they were excluded from this study 60 patients of both sexes were randomly divided into two groups with a ratio of 1:1. An anesthesiologist injected placebo for the first group and 15 mc/kg Dexamethasone for the second one, after induction of anesthesia and before the incision..At the end of surgery, the frequency and the intensity of shivering among the two groups in the recovery room was examined by technicians who were unaware of the type of administered drug . Findings: In this study, 61.7% of patients were female. The most frequent degree of shivering intensity was grade 1 while grade 2 and 6 had the minimum frequency. There was no significant difference regarding gender and the type of drug administered (P value = 0.79). Also no significant relationship between the type of surgery and the anti-shivering drug was found (P value = 0.59). Conclusions: Our findings showed no significant difference regarding shivering control, between the Dexamethasone and the placebo groups
Dexamethasone, placebo, shivering
دگزامتازون, پلاسبو, لرز
38
44
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-22&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.2
1393/3/12
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.2
1393/3/12
Karim
Hemati
Ilam medical university
کریم
همتی
Khematy@gmail.com
00319475328460011129
00319475328460011129
Yes
دانشگاه علوم پزشکی ایلام
Fatere
Baharluie
Ilam medical university
فاطره
بهارلویی
00319475328460011130
00319475328460011130
No
دانشگاه علوم پزشکی ایلام
Ali
Delpisheh
Ilam medical university
علی
دل پیشه
00319475328460011131
00319475328460011131
No
دانشگاه علوم پزشکی ایلام
Mozafar
Safari
Ilam medical university
مظفر
صفری
00319475328460011132
00319475328460011132
No
دانشگاه علوم پزشکی ایلام
fa
بررسی تاثیر کلونیدین خوراکی بر تغییرات همودینامیک حین عمل و میزان درد پس از عمل جراحی کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک
The effect of oral clonidine on hemodynamics and postoperative pain in laparoscopic cholecystectomy
زمینه و هدف: تغییرات همودینامیک طی عمل لاپاراسکوپی و نیز درد پس از عمل از مقولات پراهمیت در اعمال جراحی لاپاراسکوپی هستند، لذا در این مطالعه ما تأثیرکلونیدین خوراکی بر همودینامیک و درد پس از عمل کولهسیستکتومی لاپاراسکوپیک را مورد بررسی قرار دادیم. روش بررسی: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود . 61 نفر از بیمارانی که کاندید عمل جراحی کولهسیستکتومی لاپاراسکوپیک بودند، بهصورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شد ند. به گروه مداخله یکساعت قبل از شروع بیهوشی 2/0 میلیگرم کلونیدین خوراکی و به گروه کنترل، پلاسبو داده شد . تغییرات همودینامیک و درد پس از عمل در دو گروه مقایسه شد . یافتهها: تغییرات ضربان قلب (15/0 P= ) و فشارخون متوسط شریانی (18/0 P= ) در حین عمل در دو گروه از نظر آماری معنیدار نبود . میزان درد پس از عمل در گروه کلونیدین بهطور معنیداری از گروه پلاسبو کمتر بود(003/0 P= ). میزان دریافت ضددرد بعد از عمل نیز در 60 دقیقه اول ریکاوری(006/0 P= ) و 24 ساعت پس از عمل(005/0 P= ) بهطور معنیدار در گروه کلونیدین کمتر بود. نتیجهگیری : گرچه کلونیدین خوراکی بر تغییرات همودینامیک حین عمل لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی تأثیر معنی دار نداشت، اما باعث کاهش معنیدار درد و نیاز به ضددرد پس از عمل میشود.
Aims and Background: Hemodynamic changes during laparoscopy and postoperative pain after laparoscopic surgery are important issues. Therefore, in this study we examined the effect of oral clonidine on hemodynamics and postoperative pain control after laparoscopic cholecystectomy. Materials and Methods: The study was a randomized clinical trial. 61 patients, candidate for laparoscopic cholecystectomy, were randomly assigned into two groups. The intervention group received 0.2 mg oral clonidine one hour before anesthesia, and the control group was given placebo instead. The hemodynamic changes and postoperative pain were compared between the two groups. Findings: Variations of Mean Arterial blood Pressure (P= 0.18) and heart rate (P= 0.15) in the two groups were not statistically significant during surgery. Postoperative analgesic intake in the first 60 minutes of recovery (P=0.006), and 24 hours after surgery (P=0.005) were both significantly lower in the clonidine group. Conclusion: Although oral clonidine had no significant effect on hemodynamic changes during laparoscopic cholecystectomy but it caused a significant reduction in postoperative pain and analgesic requirement.
clonidine, Hemodynamic changes, pain, laparoscopic cholecystectomy
کلونیدین, تغییرات همودینامیک, درد, کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک
45
53
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-23&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.22014.06.11
1393/3/21
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.22014.06.11
1393/3/21
Alireza
Kholdebarin
Firouzgar Hospital, Iran University of Medical Sciences
علی رضا
خلدبرین
00319475328460011133
00319475328460011133
No
بیمارستان فیروزگر، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Sara
Jalili
Iran University of Medical Sciences
سارا
جلیلی
00319475328460011134
00319475328460011134
No
بیمارستان رسولاکرم، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Mohammad-Reza
Godrati
Firouzgar Hospital, Iran University of Medical Sciences
محمدرضا
قدرتی
mrghodrati@yahoo.com
00319475328460011135
00319475328460011135
Yes
بیمارستان فیروزگر، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Poupak
Rahimzadeh
Rasoul-e- Akram Hospital, Iran University of Medical Sciences
پوپک
رحیم زاده
00319475328460011136
00319475328460011136
No
بیمارستان رسولاکرم، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Faranak
Rokhtabnak
Firouzgar Hospital, Iran University of Medical Sciences
فرانک
رختابناک
00319475328460011137
00319475328460011137
No
بیمارستان فیروزگر، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Azadeh
Sayarifard
Tehran University of Medical Sciences
آزاده
سیاری فرد
00319475328460011138
00319475328460011138
No
دانشگاه علوم پزشکی تهران
Hedayatollah
Elyasi
Shahid Beheshti University of Medical Sciences
هدایت الله
الیاسی
00319475328460011139
00319475328460011139
No
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
fa
مقایسه اثر استامینوفن وریدی با رمی فنتانیل بر میزان پاسخ راه هوایی به وجود لوله تراشه در حین و پایان بیهوشی در جراحی اندوسکوپیک سینوس
Comparison between intravenous acetaminophen and remifentanil on the airway response to tracheal tube in endoscopic sinus surgery, during and at the end of anesthesia
زمینه و هدف: افزایش رفلکس راه هوایی و بروز سرفه یکی از مهم ترین عوارض خارج کردن لوله تراشه است. مطالعه حاضر بهمنظور مقایسه اثربخشی استامینوفن وریدی بهعنوان جایگزینی برای رمی فنتانیل جهت کاهش میزان پاسخ راه هوایی بهوجود لوله تراشه در حین و پایان بیهوشی در جراحی اندوسکوپیک سینوس طراحی شد. واد و روش ها: این مطالعه به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بر روی70 بیمار 20 تا 60 ساله کاندید عمل جراحی اندوسکوپیک سینوس در بیمارستان رسول اکرم انجام شد. نمونه ها بهصورت تصادفی در دو گروه استامینوفن وریدی و رمی فنتانیل قرار گرفتند. در حین بیهوشی به هر دو گروه رمی فنتانیل با دوز 1/0 میکروگرم بر کیلوگرم در دقیقه تجویز شد از زمان شروع تامپون کردن بینی تا زمان خروج لوله تراشه در یک گروه رمیفنتانیل با دوز 1/0 میکروگرم بر کیلوگرم در دقیقه ادامه پیدا کرد و در گروه دوم در 20 دقیقه آخر عمل، انفوزیون رمیفنتانیل قطع شد و انفوزیون استامینوفن وریدی 1 گرم آغاز گردید. میزان سرفه، فشارخون متوسط و ضربان قلب ثبت گردید. یافته ها : تفاوتی در میزان بروز سرفه هنگام خروج لوله تراشه، در مقایسه دو گروه ملاحظه نشد(07/0= P ). تغییرا ت فشارخون متوسط شریانی در گروه رمیفنتانیل بهطور معنیداری پایینتر بود(01/0 P< ). تغییرات ضربان قلب در دو گروه مشابه بود(74/0= P ) . نتیجهگیری: استفاده ازاستامینوفن وریدی در کنترل رفلکسهای راههوایی بعد از جراحی اندوسکوپیک سینوس و همچنین کاهش عوارضی نظیر بیقراری وتغییرات ضربان قلب، دارای اثری مشابه رمیفنتانیل میباشد .
Aims and Background: Airway hyperactivity is one of the most important complications of tracheal extubation. This study was designed to compare the efficacy of intravenous acetaminophen as an alternative to remifentanil on airway response to tracheal tubes during and at the end of anesthesia in functional endoscopic sinus surgery. Methods and materials: This study was conducted as a double blind clinical trial on 70 patients 20 to 60 years old, candidate for endoscopic sinus surgery, in Rasoul-Akram hospital. They were randomly allocated into two groups: the Paracetamol (n=35) and the remifentanil (n=35) groups. Remifentanil infusion with a dose of 0 /1μg/kg/min was administered for both groups during anesthesia . Since the beginning of inserting the nose tampon until extubation, remifentanil infusion (0/1 μg/kg/min ) was continued in group I, and in group II in the last 20 minutes of surgery , remifentanil infusion was discontinued and intravenous injection of acetaminophen was begun . Incidece of Cough, Arterial blood pressure, and heart rate were recorded. Findings : There was no significant difference in the incidence rate of cough during extubation between the two groups (P=0.7). M ean arterial pressure (MAP) v ariation, was significantly lower in the remifentanil group (P<0.001). Variations in heart rate were similar in both groups ( P=0.74). Conclusions: Using intravenous acetaminophen has the same effect as remifentanil in controling airway reflexes after endoscopic sinus surgery as well as reducing symptoms such as restlessness and changes in heart rate.
Intravenous Acetaminophen, Remifentanil, Endoscopic sinus surgery
استامینوفن وریدی, رمیفنتانیل, جراحی اندوسکوپیک سینوس
54
61
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-24&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.22014.06.112014.06.11
1393/3/21
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.22014.06.112014.06.11
1393/3/21
Valiollah
Hassan
Hazrat Rasool Akram Hospital, Iran University of Medical Sciences
ولی الله
حسنی
00319475328460011231
00319475328460011231
No
مرکز تحقیقات جراحی های کم تهاجمی، بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Mohamad
Farhadi
ENT and Head Neck Surgery Research Center, Iran University of Medical Sciences
محمد
فرهادی
00319475328460011232
00319475328460011232
No
بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Behrouz
Zaman
Iran University of Medical Sciences
بهروز
زمان
00319475328460011233
00319475328460011233
No
بیمارستان حضرت فاطمه(س)، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Nasime
Aali
Iran University of Medical Sciences
نسیمه
عالی
nasim_a1355@yahoo.com
00319475328460011234
00319475328460011234
Yes
دانشگاه علوم پزشکی ایران
Reza
Safaeian
Iran University of Medical Sciences
رضا
صفائیان
00319475328460011235
00319475328460011235
No
بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)، دانشگاه علوم پزشکی ایران
Azade
Sayarifard
Tehran University of Medical Sciences
آزاده
سیاری فرد
00319475328460011236
00319475328460011236
No
دانشگاه علوم پزشکی تهران
fa
بررسی اثر تک دوز پره گابالین خوراکی بر کنترل درد حاد پس از اعمال جراحی ارتوپدی
Evaluating the effect of single dose oral pregabalin on acute pain control after orthopaedic surgery
زمینه و هدف: کنترل درد حاد پس از عمل برای جلوگیری از ایجاد درد مزمن ضروری میباشد. پرهگابالین بهعنوان یک آنالوگ گاماآمینوبوتیریکاسید ( GABA ) دارای اثرات آنالژزیک روی درد حاد پس از جراحی است. پرهگابالین عوارض جانبی اندکی داشته و سریعاً از راه خوراکی جذب میشود. هدف از این مطالعه بررسی اثر آنالژزیک تک دوز پرهگابالین خوراکی پس از اعمال جراحی ارتوپدی است. مواد و روشها : در این مطالعه 60 بیمار کاندید اعمال جراحی ارتوپدی تحت آنستزی اسپاینال بهصورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. برای گروه مداخله، پرهگابالین خوراکی 150 میلیگرم و برای گروه کنترل، دارونما یکساعت قبل از جراحی تجویز شد. بیماران از نظر شدت درد براساس معیار دیداری درد ( VAS ) و میزان دریافت داروی مخدر در 12 ساعت پس از عمل جراحی تحت بررسی قرارگرفتند. در صورت معیار دیداری درد بالاتر از 4، پتیدین وریدی 5/0 میلیگرم بر کیلوگرم تزریق گردید. یافتهها : اختلاف آماری معنیداری بین دادههای دو گروه وجود داشت. نمره درد بیماران براساس معیار دیداری درد در گروه پرهگابالین در مقاطع زمانی ریکاوری و ساعت 6 و 12 پس از عمل پایینتر از گروه کنترل بود(05/0> P ). همچنین میزان مصرف پتیدین وریدی در گروه پرهگابالین کمتر از گروه کنترل بود (001/0 P= ). نتیجهگیری : تجویز تکدوز 150 میلیگرم پرهگابالین خوراکی یکساعت قبل از اعمال جراحی ارتوپدی تحت بیحسی نخاعی بهطور محسوسی موجب کاهش درد پس از عمل و کاهش نیاز به داروهای مخدر میگردد
Aim and Background : Postoperative acute pain management is necessary to prevent chronic pain. Pregabalin as a GABA analogue has been shown to have analgesic effects on postoperative pain. It has minimal side effects and is absorbed rapidly from the alimentary tract. The aim of this study was to evaluate the analgesic efficacy of single dose oral pregabalin on postoperative pain control after orthopedic surgeries performed under spinal anesthesia. Materials and Methods : Sixty patients, candidate for orthopedic surgery under spinal anesthesia, were randomly allocated into two groups. For the intervention group 150 mg oral Pregabalin and for the control group placebo were prescribed one hour before surgery. Visual Analogue Scale (VAS) for pain assessment and opioid consumption were evaluated in a 12 hour period after surgery. If pain score (VAS) was more than four, intravenous pethidine (0/5 mg/kg) was administered. Findings : No significant difference was found between the two groups, regarding demographic data. VAS in the post anesthesia care unit, 6, and 12 hours postoperatively in the pregabalin group was significantly less than the placebo group(p <0.05). Also pethidine consumption in the pregabalin group was significantly less than the placebo group (p=0.001 . ) Conclusions: Administration of a single dose pregabalin orally (150 mg), one hour before orthopedic surgery reduced post operative pain and opioid consumption.
Postoperative pain, pregabalin, spinal anesthesia, orthopedic surgery
درد پس از عمل, پره گابالین, بی حسی نخاعی, جراحی ارتوپدی
62
68
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-25&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.22014.06.112014.06.112014.06.11
1393/3/21
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.22014.06.112014.06.112014.06.11
1393/3/21
Bahram
Naderi Nabi
Fellowship of Interventional Pain Management, Poursina Hospital, Guilan University of Medical Sciences
بهرام
نادری نبی
00319475328460011146
00319475328460011146
No
بیمارستان پورسینا رشت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
Abbas
Sedighinejad
Fellowship of Cardiac Anesthesia at, Heshmat Heart Center, Guilan University of Medical Sciences
عباس
صدیقی نژاد
00319475328460011147
00319475328460011147
No
مرکز قلب حشمت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
Mohammad
Haghighi
Poursina Hospital, Guilan University of Medical Sciences
محمد
حقیقی
manesthesist@yahoo.com
00319475328460011148
00319475328460011148
Yes
بیمارستان پورسینا رشت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
Mohammad
Sedigh Karami
Bouali Hospital, Kordestan University of Medical Sciences
محمد
صدیق کرمی
00319475328460011149
00319475328460011149
No
بیمارستان بوعلی مریوان، دانشگاه علوم پزشکی کردستان
Amirhossein
Fathi
Poursina Hospital, Guilan University of Medical Sciences
امیرحسین
فتحی
00319475328460011150
00319475328460011150
No
بیمارستان پورسینا رشت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
Maryam
Pourreza
Consultant Doctor at Bensberg rehabilitation Clinic, Germany
مریم
پوررضا
00319475328460011151
00319475328460011151
No
پزشک مشاور کلینیک بازتوانی بنسبرگ، آلمان
fa
گزارش مورد: اداره بیهوشی در یک بیمار مبتلا به پارگی مثانه حین عمل جراحی رزکشن پروستات ترانس یورترال با لیزر دیود 980 نانومتر
Anesthesia management in a patient with bladder perforation during TURP with 980 nm diode laser : A case report
بیمار آقای 69 ساله مبتلا به بزرگی خوش خیم پروستات ( BPH ) که کاندیدای عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال ( TURP ) با لیزر دیود 980 نانومتر بود، که در بیمارستان بستری شد. پس از شروع بیهوشی، عمل جراحی وی بدون مشکل آغاز گردید و عمل حدود یکساعت بهطول انجامید، در حوالی پایان عمل، تیم جراحی متوجه دیستانسیون شکم شد که با مشاوره جراحی، کاندید لاپاراتومی با تشخیص شکم حاد گردید. و بیمار تحت لاپاراتومی قرار گرفت که در حین لاپاراتومی مشخص شد که بیمار دچار پارگی خارج صفاقی مثانه شدهاست. پس از ترمیم پارگی، بیمار به بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان ( ICU ) برای پایش قلبی تنفسی منتقل شد و پس از 48 ساعت از بخش مراقبتهای ویژه ترخیص شده و به بخش اورولوژی منتقل گردید. مقدمه: عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال استاندارد طلائی درمان بزرگی خوش خیم پروستات است که با چندین عارضه حین و بعد از عمل همراه است (1-2) . عوارض حین عمل این جراحی موارد ذیل را شامل میشود: سندرم عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال (اختلالات عصبی ناشی از کاهش سطح سدیم خون که در اثر جذب بیش از حد مایع شستشو ایجاد میشود)، افزایش فشارخون سیستمیک، برادیکاردی، ادمریوی در بیماران دچار ضعف عملکرد بطن چپ، پارگی کپسول پروستات، پارگی مثانه و احشاء. برای این عمل جراحی از بیهوشی عمومی یا موضعی استفاده میشود (3) . سایر درمانهای با حداقل تهاجم شامل استنتگذاری پروستات (در بیمارانی که جراحی پرخطر دارند) و پروستاتکتومی با لیزر است که مزایای تخریب با لیزر شامل مدت زمان کوتاه عمل (کمتر از 20 دقیقه) و عدم وجود خونریزی حوالی عمل است (2) . لیزر دیود 980 نانومتر یکی از ابزارهای جدید بهکار گرفتهشده برای درمان بزرگی خوشخیم پروستات میباشد که پس از استفاده روزافزون آن در دنیا، اکنون در ایران نیز استفاده از آن توسط متخصصین اورولوژی رو به افزایش است. عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال با لیزر دیود 980 نانومتر علاوه براینکه روش جراحی موثر در درمان و بهبودی بزرگی خوشخیم پروستات میباشد. حداقل تهاجم بافتی را دارد و با موربیدتی اندکی نسبت به سایر روشها همراهاست (4) . مثانه ارگانی است که اغلب در معرض آسیبهای درمانی (ایاتروژنیک ) قرار دارد.رایجترین شکل این آسیبها پارگی تمام ضخامت مثانه است. آسیب خارجی (اکسترنال) مثانه اغلب در اعمال جراحی زنان و مامائی، جراحیهای عمومی و اورولوژیک اتفاق میافتد. آسیب داخلی (اینترنال) بهطور شایع درجریان عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال رخ میدهد. پارگیهای مثانه به دو صورت داخل و خارج صفاقی ایجاد میشوند که نوع خارج صفاقی شایعتر است (3, 5) . معرفی بیمار: بیمار آقای 69 ساله مبتلا به بزرگی خوشخیم پروستات برای رزکشن پروستات از طریق پیشابراه به کمک لیزر دیود به اتاق عمل بیمارستان ارجاع شده بود. در معاینه بیمار حرکات سر و گردن نرمال و بدون محدودیت داشت. مالاپاتی II داشت و بدون دندان بود ( دندانهای مصنوعی وی قبلاً خارج شده بودند). در معاینه قفسه سینه، حرکات در هنگام تنفس، قرینه بود و سمع ریهها پاک و سمع قلب وی نرمال بدون سونل و صدای اضافه بود. معاینه اندامها تون عضلانی و قدرت نرمال داشتند. بیمار از نظر فعالیت بدنی در وضعیت خوبی بهسر میبرد و 4 MET= (توانائی متابولیکی) را کسب میکرد (دو طبقه پله را بدون احساس ناراحتی با سرعتی عادی بالا میرفت). اندکس توده بدن( BMI ) بیمار 23 بود و درجه حرارت اگزیلاری وی 37 درجه سانتیگراد و 70/110= فشارخون و ضربانقلب =70 داشت. در عکس قفسه سینه بهجز کلسیفیکاسیون مختصر قوس آئورت نکته مثبتی نداشت و اندکس سایز قلب کمتر از یک داشت. در اکوکاردیوگرافی، یافته مثبتی نداشت و کسر جهشی بطن چپ 50%-40% و نارسائی میترال مختصر گزارش شد. آزمایشهای قبل از عمل جراحی بیمار نیز در حد نرمال گزارش گردیدند. بیمار اعتیاد به دارو، سیگار، الکل یا ماده مخدر نداشت. بیمار ساعت 12 شب قبل از عمل جراحی قرص متوکلوپرامید (10میلیگرم) و رانیتیدین (150 میلیگرم) دریافت کرده بود و برای آرامبخشی، پیشدارو نخورده بود. در اتاق عمل، پس از مانیتورینگ روتین شامل: الکتردکایوگرام، اندازهگیری غیر تهاجمی فشارخون، پالساکسیمتری و دیاکسیدکربن بازدمی حدوداً 300 میلیلیتر نرمال سالین 9/0% دریافت نمود. بیمار 125 ماکروگرم فنتانیل گرفت و نیز 6 لیتر اکسیژن 100 % . القاء بیهوشی با 2 میلیگرم بر کیلوگرم پروپوفول فراهم شده و پس از اینکه پاسخ کلامی و چشمی به تحریکات از بین رفت، 5/0 میلیگرم بر کیلوگرم آتراکوریوم تجویز شد و لارنژیال ماسک شماره 4 تعبیه گردید و با مد تهویه کنترله اجباری توسط ماشین بیهوشی ونتیله شد و ازایزوفلوران با غلظت 1% جهت نگهدارنده بیهوشی استفاده شد. عمل جراحی وی آغاز گردید و بهدلیل آموزشی بودن مورد، عملجراحی لیزر با تلاشهای متعدد توسط اورولوژیستهای مختلف جهت دیدن مثانه و پروستات و پیشابراه انجام شد. جهت اتساع مثانه و شستشوی خون، از مایع نرمال سالین 9/0 % استفاده شد و بهجای استفاده از ظرف شستشو و نصب آن در ارتفاع 40 سانتیمتر از شیر ورود مایع توسط دستگاه لاپاراسکوپی استفاده گردید که فشار 200 سانتیمتر آب را برای ورود مایع ایجاد میکرد. آتراکوریوم تا پایان عمل، هر نیمساعت 10 میلیگرم تجویز شد. تا پایان عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال، همودینامیک بیمار پایدار بود ولی فشارخون وی 20 % افزودهشد واشباعاکسیژن شریانی وی از 100 % به 96 % کاهش یافت. پس از یک ساعت، عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال با لیزر به پایان رسید و تیم جراحی در صدد تعبیه کاتتر ادراری فولی برای بیمار برآمد ولی علیرغم تلاشهای متعدد این امر میسر نمیشد. ناگهان در زیر شانهای استریل جراح، متوجه اتساع شکم بیمار گردید و از متخصص بیهوشی خواست که علت را بررسی کند . متخصص بیهوشی با شک به نامناسب بودن جایگذاری لارنژیال ماسک جهت ونتیلاسیون بیمار و با توجه به افت اشباع اکسیژن شریانی به 96% و احتمال لیک هوا و انتشار اکسیژن به داخل مری و اتساع شکم، لارنژیال ماسک را با لوله تراشه کافدار شماره 8 جایگزین کرد ولی این امر تغییری در اشباع اکسیژن شریانی بیمار بهوجود نیاورد. جهت خروج هوای احتمالی و رفع انسداد شکم، متخصص بیهوشی اقدام به تعبیه لوله بینی- معدهای نمود که علیرغم تلاشهای متعدد، تعبیه آن ناموفق بود. پس از معاینه مجدد شکم و شک به فشار بالای داخل ابدومن باتوجه بهعدم امکان تعبیه کاتترهای معدهای و ادراری، مشاوره جراحی اورژانس درخواست شد که با حضور جراح و معاینه شکم، تشخیص شکم حاد مطرح شد که بیمار لاپاراتومی شد. لاپاراتومی حدوداً 5/1 ساعت طول کشید و در طی آن، جراح متوجه پارگی خلفی مثانه گشت و حدوداً 10 لیتر نرمال سالین از ابدومن تخلیه شد. پارگی ترمیم گردید و امکان تعبیه بدون مشکل کاتترهای ادراری و معدی نیز فراهمآمد. طی این 5/1 ساعت، مایع درمانی مناسب با رینگرلاکتات انجام گشت و علائم همودینامیک بیمار پایدار باقی ماند. بهعلاوه فشارخون بیمار به حد پایه بازگشت و اشباعاکسیژن شریانی نیز مجدداً 100% شد. پس از عمل جراحی و بسته شدن زخم لاپاراتومی ایزوفلوران وی قطع شد و پس از حدود نیمساعت از تجویز آخرین دوز آتراکوریوم، نفسهای خود به خودی بیمار آغاز شد که با تجویز نئوستیگمین 04/0 میلیگرم بر کیلوگرم و آتروپین 02/0 میلیگرم بر کیلوگرم اقدام به آنتاگونیزه کردن شلکننده عضلانی وی شد.سپس بیمار به بخش مراقبتهای ویژه فرستاده شد. در بخش مراقبتهای ویژه بیمار به مدت 48 ساعت تحت مراقبت قرار گرفت و پس از اطمینان از پایدار بودن علائمحیاتی و وضعیت بالینی مناسب به بخش اورولوژی منتقل گردید. بحث: در جریان عمل جراحی رزکشن پروستات از طریق مجرا طیف گستردهای از عوارض میتواند ایجاد شود که عبارتند از: سندرم عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال (بیقراری ، گیجی ، سردرد، تهوع و استفراغ، تشنج و کما)، قلبی - عروقی و تنفسی (افزایش فشارخون، تاکیکاردی، برادیکاردی، تاکیپنه، هیپوکسمی، ادمریه و افت فشارخون)، متابولیک و کلیوی (هیپوناترمی، هیپرگلایسیمی، همولیز و نارسایی حاد کلیه) و ترومایجراحی (پارگیمثانه، کپسولپروستات و احشاء) (2-3, 6) . علائم بالینی پارگی مثانه که از عوارض نادر عمل جراحی رزکشن پروستات از طریق مجرا میباشد(میزان بروز 7/0%) به نوع بیهوشی بکار رفته بستگی دارد بهطوریکه در روشهای موضعی (اسپاینال و اپیدورال)اغلب بهصورت درد شکم در نواحی اطراف ناف همراه باانتشار به شانهها، برادیکاردی، کاهش هوشیاری، تهوع و استفراغ و افت فشارخون ظاهر میشود. در بیهوشی عمومی بسیاری از این علائم هشدار دهنده وجود ندارند (7-8) . علل احتمالی پارگی مثانه در طول رزکشن پروستات شامل: تلاشهای متعدد جهت برداشتن تومور، انقباض ناگهانی و مکرر ناشی از تحریک عصب ابتوراتور،اتساع بیش از حد مثانه و گسترش پارگی کپسول پروستات است (9) . در مورد بیمار ذکر شده بهنظر تلاشهای مکرر توسط افرادی که تجربه لازم جهت کار با روش لیزری را نداشتند عامل اصلی پارگی مثانه باشد. مهمترین گام در مدیریت بیهوشی این بیماران تشخیص زودهنگام پارگی مثانه با استفاده از معاینه فیزیکی و علائم بالینی است (2) . روش بیهوشی رایج در عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال اسپاینال است ولی در بعضی از بیماران موجب احتباس ادراری و تاخیر در ترخیص بیماران میشود. در روش اسپاینال سطح بلوک تا T10 لازم است (2, 8) . مزیت اصلی روش اسپاینال تشخیص زودرس هیپوناترمی، هیپرگلایسیمی و هیپرآمونمی مرتبط با در عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال است زیرا کلیه حالات فوق با علائم مغزی شروع میشود که در یک بیمار هوشیار راحتتر قابل تشخیص است. مزیت دیگر تکنیک اسپاینال (در صورت بلوک کمتر از T10 ) دست نخورده باقیماندن علامت کپسولر است که بهصورت درد حاد ناشی از پارگی ناگهانی کپسول پروستات ایجاد میشود (4, 10-11) . در شرایطی مانند وجود کنتراندیکاسیون بیهوشی نخاعی، ناتوانی بیماردر خوابیدن به پشت و یا سرفه مداوم بیهوشی عمومی ارجح است. انتخاب راههوایی به فاکتورهای بیمار حین عمل بستگی دارد. با توجه بهاینکه وضعیت لیتوتومی در ترکیب با یک شیب سر به پایین میزان حجم جاری و ظرفیت باقی مانده عملکردی را کاهش داده و احتمال نارسایی معده را نیزافزایش میدهد استفاده از لوله تراشه روش مناسبتری میباشد هر چند کاربرد لارنژیال ماسک در بیماران انتخابی بهعنوان یک روش جایگزین قابل قبول است (4) . با توجه به موارد ذکر شده بهنظر میرسد کاربرد بیهوشی عمومی بهویژه با کمک لارنژیال ماسک در این بیمار انتخاب نامناسبی بودهاست و همین عامل بههمراه ترس از تهویه ناکافی ولیک هوا پس از ایجاد عارضه، متخصص بیهوشی را مجاب به گذاشتن لوله تراشه نمودهاست. افت اشباع اکسیژن شریانی حین عمل نیز میتواند ناشی از کاهش حجم جاری و ظرفیت باقیمانده عملکردی در وضعیت لیتوتومی باشد که پس از پارگی مثانه و تجمع مقادیر زیادی مایع (10 لیتر نرمال سالین)در شکم تشدید یافته است. در گذشته برای انجام عملجراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال از الکتروکوتر تک قطبی استفاده میشد(که عمق برش و کواگولاسیون به ولتاژ تعیین شده بستگی دارد). محدودیت اصلی این روش شامل عدمتوانایی کاربرد مایعات هادی الکتریکی از جمله نرمال سالین، خونریزی و جراحی طولانیمدت میباشد (12) . برداشت پروستات با تکنیک دوقطبی انجام شدهاست که با آسیب بافتی کمتر، کاهش بروز سندرم عملجراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال، مدت کاتترگذاری کمتر و ترخیص سریعتر از بیمارستان همراهاست (1, 13) . اثربخش بودن میزان انرژی، کاهش میزان خونریزی و بهبود میدان دید در حین جراحی از علل کاهش عوارض روش دوقطبی است (8, 12-13) . جدیدترین روش انجام عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال استفاده از تکنیک زرکشن کواگولاسیون لیزری است. لیزرهای رایج عبارتند از: Nd , YAG – YAG ، هولمیوم، KTP و اخیرا لیزر دیود 980 نانومتر (5) . مزایای استفاده از لیزر شامل: کاهش ریسک خونریزی ، امکان استفاده از سالین جهت شستشو، کاهش جذب مایعات و کاهش التهاب بافتی، امکان کاربرد بیهوشی عمومی و آرامبخشی برای اکثر بیماران (بهعلت کاهش عوارضی که در عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال کلاسیک دیده میشود) و توانایی ادامه مصرف داروهای آنتیکواگولان در بیمارانی که در خطر عوارض ترومبوآمبولیک هستند. لیزر دیود 980 نانومتر کم عارضهترین روش جراحی لیزر پروستات است که قدرت جذب بالایی در آب و هموگلوبین دارد و با حداکثر برش بافت بالاترین میزان هموستاز را اعمال میکند و تقریباً بدون خونریزی و جذب مایع ( سندرم عملجراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال)میباشد (3, 5) مجاور نیز آسیب نمیرساند و با کمترین خونریزی و سوزش پس از عمل همراهاست (5, 13) .مهمترین اقدام تشخیص جهت پارگی مثانه انجام معاینه فیزیکی و توجه به علائم بالینی است .و در صورت شک به آن بلافاصله باید پروسیجر جراحی و دادن N2O (در روش بیهوشیعمومی) قطع شود و ضمن کنترل درد بیمار اکسیژن کمکی تجویز گردد (12) . در بیمار مورد بررسی علل احتمالی پارگی مثانه( که از نوع خارج صفاقی بود) عبارتنداز: 1) استفاده از سیستم پرفشار و push مایع (بهجای روش استفاده از ارتفاع مایع شستشو از سطح پروستات) 2) تلاشهای متعدد جهت انجام پروسیجر 3) تجربه کم افراد در کار با لیزر 4) استفاده از روش بیهوشی عمومی که امکان تشخیص زودرس علائم را از بین میبرد 5) استفاده از پوششهای زیاد روی بیمار و در معرض دید نبودن شکم و ناحیه عمل. در مجموع توصیه میشود که در شرایط مشابه باید عوارض جانبی عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال بیشتر از هر زمان دیگری مد نظر قرارگیرد و ضمن رعایت اصول پایهای تکنیک عمل جراحی رزکشن پروستات ترانسیورترال توسط گروه جراحی متخصص بیهوشی نیز آمادگی برخورد با عوارض احتمالی را داشته باشد که یکی از سادهترین این اقدامات استفاده از روش بیهوشی رژیونال بهجای بیهوشی عمومی برای تشخیص زودرس عوارض جراحی با کمک گرفتن از هوشیاری بیمار است.ضمنآ محاسبه نسبت مایع برگشتی به مایع استفاده شده در حین شستشو میتوانست در تشخیص عارضه کمککننده باشد
The patient was a 69 year-old man suffering from benign prostatic hypertrophy (BPH), who was candidate for transurethral resection of prostate (TURP) surgery with 980nm diode laser. At the end of the operation, the surgical team noticed abdominal distention. So with suspicion to an acute abdominal problem he underwent an exploratory laparotomy. During the surgery it was found that patient had extra -peritoneal bladder perforation, and after repairing the bladder perforation our patient was transferred to the intensive care unit (ICU) .In the meanwhile and after 48 hours, he was at last successfully discharged from ICU.
69
74
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-26&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.22014.06.112014.06.112014.06.112014.06.11
1393/3/21
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.22014.06.112014.06.112014.06.112014.06.11
1393/3/21
Vali
Iman-talab
the research center of anesthesiology department, Guilan University of medical sciences
ولی
ایمان طلب
00319475328460011152
00319475328460011152
No
مرکز تحقیقات گروه بیهوشی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
Mohamad
Haghighi
the research center of anesthesiology department, Guilan University of medical sciences
محمد
حقیقی
manesthetist@ yahoo.com
00319475328460011153
00319475328460011153
Yes
بیمارستان پورسینا رشت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
Abbas
Sedighinejad
the research center of anesthesiology department, Guilan University of medical sciences
عباس
صدیقی نژاد
00319475328460011154
00319475328460011154
No
مرکز تحقیقات گروه بیهوشی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
Bahram
Naderi nabi
the research center of anesthesiology department, Guilan University of medical sciences
بهرام
نادری
00319475328460011155
00319475328460011155
No
بیمارستان پورسینا رشت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان
Mohamad-Sedigh
karami
the research center of anesthesiology department, Guilan university of medical sciences
محمدصدیق
کرمی
00319475328460011156
00319475328460011156
No
، بیمارستان بوعلی مریوان، دانشگاه علوم پزشکی کردستان
Kamal
Jamali
Poursina hospital, Rasht
کمال
جمالی
00319475328460011157
00319475328460011157
No
بیمارستان پورسینا
fa
خبرنامه
news
75
92
http://jap.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-165-27&slc_lang=fa&sid=1
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.22014.06.112014.06.112014.06.112014.06.112014.06.11
1393/3/21
2014.06.152014.03.62014.03.52014.03.142014.06.22014.06.22014.06.22014.06.112014.06.112014.06.112014.06.112014.06.11
1393/3/21