چکیده

زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین معضلات پزشکی در تمام جهان، دردهای مزمن است که هر سال میلیون‌ها نفر گرفتار آن می شوند و درمان مناسبی هم به آنها ارائه نمی شود. پژوهشها بیانگر این است که یکی از پیامدهای درد مزمن، واکنش‌های عاطفی مثل اضطراب و پرخاشگری است که به خاطر اثرات درازمدت درد به وجود می‌آیند. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی بر اضطراب و پرخاشگری زنان مبتلا به درد مزمن است.

مواد و روش ها: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. در این پژوهش،     40  زن مبتلا به درد مزمن عضلانی اسکلتی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و 18 نفر با نمرات بالایی در آزمون اضطراب و پرخاشگری مشخص شدند. سپس به‌ شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی (9 نفر) و کنترل (9 نفر) قرار گرفتند. ابتدا هر دو گروه آزمون های DASS-21، پرخاشگری، مقیاس چند وجهی درد را تکمیل نمودند. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان قرار داشت و مجدداً آزمون ها اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.

یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که بین اضطراب (05/0 p<) و پرخاشگری (05/0 p<) گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد.

نتیجه گیری: نتایج حاکی از این بود که گروه درمانی شناختی می تواند اضطراب و پرخاشگری زنان مبتلا به درد مزمن را کاهش دهد.